Μέρος Πρώτο, άρθρα 1 έως 30: αφορά την προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων, πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Σημειώνω ενδεικτικά ως σημαίνοντα μεταξύ των άλλων κάποια άρθρα, που δεν θα αναφέρω τι αφορούν -είναι γνωστό σε σας-, για συντομία και οικονομία. Αναφέρω, λοιπόν, τα άρθρα: 14, 15, 17, 24, 25, 26.
Το σχέδιο νόμου συναρμόζεται και συμπληρώνει άλλα νομοθετήματα που έχουν θεσπιστεί και ιδίως το εμβληματικό της κυρώσεως της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Είναι σημαντικό να ολοκληρώνεται το πλαίσιο, να υπάρχει μία λογική γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Μέρος Δεύτερο, άρθρα 31 έως 49, ρυθμίσεις θεμάτων ιθαγένειας. Στόχος η αντιμετώπιση επιμέρους προβλημάτων και δυσλειτουργιών. Θα μπορούσε επιτυχώς και δοκίμως κάποιος να το χαρακτηρίσει ως προσπάθεια εξορθολογισμού και τακτοποίησης εκκρεμοτήτων επί του Κώδικος Ιθαγένειας. Να σημειώσω στο σημείο αυτό ότι καλόν είναι να μένουμε στο γράμμα και στις διατυπώσεις της Εκθέσεως της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής και να μην επιχειρούμε ερμηνεία της κατά τρόπο υπερβολικό ή κατά το δοκούν και σύμφωνα με τα υποκειμενικά μας «θέλω». Συνακόλουθα από τη σκέψη που σας εξέθεσα, δεν διαπίστωσα κάποιο σχόλιο αρνητικό της Εκθέσεως για το άρθρο 40 επί παραδείγματι, που κατά την Αντιπολίτευση αφορά τους «νεκρούς». Έτσι υποτιμητικά ειπώθηκε. Να τα βλέπουμε, λοιπόν, όλα.
Η κρίση μας και η εκφορά του λόγου επί των ζητημάτων της ιθαγένειας δεν πρέπει να θολώνει και να είναι προκατειλημμένη, εμφορούμενη από ιδεολογικά πρόσημα διακρίσεων και μάλιστα φυλετικών ή θρησκευτικών κλπ. Ας το προσέξουμε παρακαλώ, διότι τέτοιου είδους κρίσεις κι ένας έξαλλος λόγος που επιχειρείται από κάποιες πλευρές δεν είναι ορθός τρόπος πολιτικής αντιπαραθέσεως για τη δημοκρατία. Την φθείρουν και ενδυναμώνουν τις ακραίες, ανορθολογικές και σκοτεινές δυνάμεις εις βάρος της και εις βάρος των ευρωπαϊκών μας αξιών, αυτών που δεχόμεθα ως πολιτεία και ως κοινωνία.
Αυτές οι ακραίες δυνάμεις, υποκριτικά φερόμενες, επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τα θεσμικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, όπως τα ατομικά δικαιώματα και η πολυφωνία, που με κάθε ευκαιρία επικαλούνται, ποιοι; Αυτοί που θέλουν να τα καταργήσουν. Αυτό να το προσέξουμε! Πάντα οι εχθροί της δημοκρατίας χρησιμοποιούσαν ως όχημα, επίτηδες -και ξέρετε ποιους εννοώ, δεν χρειάζεται ούτε να δείξω ούτε να πω- τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, όχι για να την υπερασπίσουν αλλά για να την καταλύσουν. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε και να μην δίνονται αφορμές.
Το Τρίτο Μέρος είναι ρυθμίσεις για την ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών αρχών, άρθρα 50 έως 115. Ικανοποιούνται αιτήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως φάνηκε και από την ακρόαση των φορέων. Ξεχωρίζω τα άρθρα 52, 98, 113-115, τα τελευταία εκ των οποίων αφορούν ΚΕΠ, μικρά νησιά και παραμεθόριες περιοχές.
Στο σημείο αυτό να πω ότι με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να ρυθμιστούν ζητήματα των μικρών νησιών και ορεινών περιοχών που αφορούν την οικονομική διαχείριση και την αυτοτέλεια ή τον στοχευμένο, εν πάση περιπτώσει, προϋπολογισμό και τη διοίκησή τους επί τα βελτίω. Πρέπει, όταν μας δοθεί η ευκαιρία, να τακτοποιηθεί αυτό το ζήτημα.
Κλείνω με δύο παρατηρήσεις. Θεωρώ προσόν του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου τις θετικές γνώμες των φορέων κατά την πρόσφατη ακρόαση. Είναι σημαντικό. Το τονίζω και εγώ. Δεν ξέρω αν το είπαν κι άλλοι ομιλητές, πάντως είναι σημαντικό. Γι' αυτό γίνεται και αυτή η ακρόαση.
Θα αναφερθώ σε άλλα δύο σημεία. Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να αποτελέσουν το πεδίο ισχυροποίησης της ευρωπαϊκής ιδέας, τόνωσης της δημοκρατίας και των πανανθρώπινων αξιών και συνάμα συντριβής των ακραίων ρατσιστικών, ξενοφοβικών, αντιδημοκρατικών δυνάμεων, των δυνάμεων της επιστροφής στο κακό παρελθόν των πολέμων και των ολοκαυτωμάτων, του απομονωτισμού και της μισαλλοδοξίας. Αυτή τη μορφή έχει το δημοψήφισμα των ευρωεκλογών κι όχι οποιαδήποτε άλλη. Αυτή είναι η μορφή του δημοψηφίσματος, η απομόνωση των ακραίων δυνάμεων.
Οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχουν ως βάση διαλόγου την ανάδειξη και διεύρυνση της τοπικής υπόθεσης, όπως έχει εμπλουτιστεί σήμερα η έννοιά της, ζήτημα προεχόντως πολιτικό, μακριά από στενούς κομματισμούς. Η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων από ένα κατεξοχήν αντιπροσωπευτικό όργανο, όπως αυτό που εξασφαλίζεται με τον «Κλεισθένη», θα δοκιμάσει και θα καταδείξει την ωριμότητά μας ως κοινωνία.
Τελειώνοντας, θα επιχειρήσω να δώσω ένα στοιχείο φαιδρότητας στη συζήτηση με μία αίσθηση χιούμορ, που αφορά τις δημοτικές εκλογές. Ξέρετε, οι νόμοι είναι καλοί, αλλά πρέπει να αποφεύγουμε κάποια πράγματα που συμβαίνουν πολλές φορές στα κριτήρια που χρησιμοποιούμε. Είμαι κι εγώ αυτοδιοικητικός. Κατέβηκα δύο φορές στις εκλογές και βγήκα και τις δύο φορές από τους τελευταίους. Ήταν μια οκταετία. Άλλαζαν εκλογικά συστήματα, ήρθε ο «Καποδίστριας», άλλαξαν άλλα πράγματα. Ρώτησα, λοιπόν, έναν πολύπειρο συνάδελφό μου, αείμνηστο τώρα, ο οποίος έβγαινε πάντα πρώτος: «Συνάδελφε, ποιο είναι το μυστικό στην τοπική αυτοδιοίκηση;». Ήταν και μεγαλύτερος και μου είπε: «Τα σόγια, παιδί μου, τα σόγια». Τέτοια πράγματα πρέπει να τα αποφύγουμε τώρα πια. Ζούμε σε μία εποχή ωριμότητας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα κριτήριά μας πρέπει να είναι πιο αυτοδιοικητικά και πιο ορθολογικά. Θα το δούμε αυτό. Γιατί η τοπική ανάπτυξη συμβαδίζει με την εθνική γενική ανάπτυξη, καθόσον δεν νοείται η μία χωρίς την άλλη. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Αναπτύσσονται οι τοπικές κοινωνίες, διευρύνονται οι τοπικές υποθέσεις, αναπτύσσεται παράλληλα και η γενική οικονομία της χώρας. Νομίζω ότι αυτά τα δύο είναι συναρτήσεις. Ευχαριστώ πολύ.»
Μέλος του μητρώου
