ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου για τα υδατοδρόμια. Και πρόσθεσε ότι τα υδατοδρόμια στους τουριστικούς λιμένες και στις Περιοχές Οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, χρειάζονται το χωροταξικό σχεδιασμό, χρειάζονται το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, χρειάζεται να συνάδουν με το νέο πλαίσιο, το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό, το οποίο είναι σε επεξεργασία και το οποίο αν δεν ενσωματωθεί με όλα αυτά, θα είναι στον «αέρα». Επίσης τόνισε ότι τα υδατοδρόμια δεν είναι ελικοδρόμια, που μπορούν να ιδρύονται από οποιεσδήποτε ιδιωτικές τουριστικές επιχειρήσεις.
Ακολουθεί η ομιλία του Νίκου Συρμαλένιου:
«Το θέμα των υδατοδρομίων και των υδροπλάνων είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα, το οποίο προφανώς θα βοηθήσει τον τουρισμό στη χώρα μας και προφανώς θα βοηθήσει και τις νησιωτικές περιοχές από τις οποίες προέρχομαι εγώ, ειδικότερα τις Κυκλάδες.
Θέλω να πω, όμως, ότι όλοι πρέπει να προβληματιστούμε γιατί περάσανε, μαζί με το σημερινό, τρία νομοθετικά πλαίσια, τρία νομοθετήματα. Και εντάξει, να δεχτώ τις καθυστερήσεις, τις ιδεοληψίες, όλα αυτά για τα οποία μας κατηγορείτε ως ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Εν πάση περιπτώσει, όμως, από το 2013 που υπήρχε ο πρώτος νόμος μέχρι το 2018 που ψηφίστηκε ο νόμος ο δικός μας -ο οποίος είχε αυτά τα προβλήματα που είχε και καθυστέρησε τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, ναι, όλοι το ξέρουμε- πόσες άδειες εκδόθηκαν; Εκδόθηκαν, αν δεν κάνω λάθος, τρεις άδειες. Τι εμπόδιζε; Εμπόδιζε το θεσμικό πλαίσιο του νόμου του 2018 τις εταιρείες αυτές να μην προχωρήσουν ή μήπως υπήρχαν άλλου είδους προβλήματα, τα οποία δεν ικανοποιούσαν τις εταιρείες έτσι ώστε να εμφανιστούν τόσες πολλές εταιρείες οι οποίες θα διεκδικούσαν την έκδοση αδειών;
Θέλω να πω το εξής. Προσωπικά εγώ παρακολούθησα πριν από έξι-επτά χρόνια μία ημερίδα στη Σύρο, όπου είχε έρθει και ενδιαφερόμενη καναδική εταιρεία υδροπλάνων, η οποία ήθελε να προχωρήσει, να πάρει άδεια. Από αυτά τα οποία συζητήθηκαν εκεί και αυτά τα οποία εγώ κατάλαβα, είναι ότι ναι μεν το υδροπλάνο είναι ένα μεταφορικό μέσο το οποίο μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα απομακρυσμένα νησιά, όμως δεν μπορεί να είναι το κύριο μεταφορικό μέσο, για τα νησιά τουλάχιστον, σε καμία περίπτωση.
Το υδροπλάνο είναι ένα βοηθητικό, δευτερεύον μεταφορικό μέσο, το οποίο επικουρεί την ακτοπλοΐα και επικουρεί και τις αεροπορικές συνδέσεις των κανονικών μέχρι σήμερα, όπως ξέρουμε, αεροπλάνων, αλλά δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει. Και δεν μπορεί, πρώτον διότι δεν μπορεί να είναι μέσο μαζικής μεταφοράς, είναι μικρά τα μεγέθη του και δεύτερον, αυτό που είδα εγώ σε εκείνη την ημερίδα, παρουσία της καναδικής εταιρείας, ήταν ότι το κόστος του εισιτηρίου είναι σαφώς υψηλότερο από το κόστος των αεροπορικών μεταφορών για ίδιες αποστάσεις.
Επομένως, αυτοί οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν το υδροπλάνο θα πρέπει να είναι με υψηλά εισοδήματα και για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Θα είναι ένα είδος μεταξύ αεροταξί, θα έλεγα, και αεροπλάνου, κατά κάποιο τρόπο.
Λέω, λοιπόν, ότι πράγματι είναι χρήσιμο το υδροπλάνο, πράγματι μπορεί να βοηθήσει τα νησιά τα οποία δεν έχουν αεροδρόμια ή δεν υπάρχει σκοπιμότητα να γίνει αεροδρόμιο. Σκεφτείτε κι αυτό, γιατί τελικά σε αυτή τη χώρα καλλιεργούμε νοοτροπίες ότι κάθε νησί και αεροδρόμιο, κάθε χωριό και γήπεδο, που λέγανε παλιά.
Υπάρχουν νησιά σε μας, στις Κυκλάδες, που πράγματι, αν μπει το υδροπλάνο, θα βοηθήσει, όπως παραδείγματος χάρη η Τήνος, η Ίος, η Αμοργός, η Σίφνος, η Σέριφος, και άλλα μικρά νησιά, όπως επίσης και στα Δωδεκάνησα και στα Ιόνια κλπ. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να υποκαταστήσει αυτά τα μέσα μεταφοράς που ξέρουμε μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το ένα ζήτημα.
Το δεύτερο ζήτημα για το οποίο έχουμε πολύ μεγάλη αντίρρηση είναι το πρόβλημα της άδειας ίδρυσης. Πολύ καλά κάνει ο νομοθέτης και μερικές φορές δίνει και το δικαίωμα ενιαίας έγκρισης για άδεια ίδρυσης και άδεια λειτουργίας. Όμως, από κει και πέρα, άλλο πράγμα η ίδρυση και άλλο η λειτουργία. Εγώ θα δεχόμουν και θα το ήθελα η ίδρυση να είναι από το Δημόσιο. Γιατί το Δημόσιο είναι αυτό το οποίο προγραμματίζει, το Δημόσιο είναι αυτό που βάζει τις προϋποθέσεις, και χωροταξικά και απ’ όλες τις απόψεις, πού και πώς θα γίνει το υδατοδρόμιο και ποιος θα ελέγχει, ποιος θα εποπτεύει όλη την κυκλοφορία των υδροπλάνων κλπ.
Από εκεί και πέρα, η άδεια λειτουργίας είναι άδεια εκμετάλλευσης. Θα μπορεί ο ιδιώτης πραγματικά να παίρνει αυτή την άδεια, την οποία, όμως, έχει εγκρίνει το Δημόσιο. Εκεί εσείς έχετε την αντίστροφη ιδεοληψία. Αν εμείς έχουμε την ιδεοληψία του Δημοσίου, εσείς έχετε ιδεοληψία του ιδιώτη, ο οποίος μπορεί μπροστά στο πεντάστερό του να φτιάξει και ένα υδατοδρόμιο. Λες και είναι ελικοδρόμιο το υδατοδρόμιο. Ας το καταλάβουμε αυτό. Δεν μπορεί να είναι σε κάθε περιοχή.
Εμείς στις Κυκλάδες έχουμε περιοχές όπου κάποιες εκτάσεις με κάποιον τρόπο έχουν καταπατηθεί ή τις έχουν οικειοποιηθεί μεγάλα συμφέροντα και όπου κάνουνε και ελικοδρόμιο δικό τους. Δηλαδή, τώρα τι θα κάνουμε; Θα τους δώσουμε και τη δυνατότητα να κάνουν και υδατοδρόμιο για να εξυπηρετούνται οι VIP που θα φέρνουν από τη Μεγάλη Βρετανία και οι οποίοι δεν θα ξοδεύουν ούτε μία δεκάρα στα πλαίσια της τοπικής κοινωνίας;
Άρα, τα υδατοδρόμια και στους τουριστικούς λιμένες και στις Περιοχές Οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, χρειάζονται το χωροταξικό σχεδιασμό, χρειάζονται το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, χρειάζεται να συνάδουν με το νέο πλαίσιο, το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό, το οποίο είναι σε επεξεργασία και το οποίο αν δεν ενσωματωθεί με όλα αυτά, θα είναι στο αέρα.
Επίσης, δεν ξέρω αν καλέσατε το Σύλλογο Πολεοδόμων και Χωροτακτών. Νομίζω ότι δεν τον καλέσατε να σας πει την απόψή του γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Επομένως, για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς λέμε «ναι» στα υδατοδρόμια, αλλά λέμε «όχι» στην κατάργηση του Δημοσίου σε σχέση με την ίδρυση αυτών των υδατοδρομίων. Έτσι καταλήγουμε στο να ψηφίσουμε «παρών» επί της αρχής, ψηφίζοντας βέβαια σε πολλά άρθρα «υπέρ».
Μέλος του μητρώου
