Αυτές οι πρωτόγνωρες καταστάσεις δημιουργούν ένα αβέβαιο περιβάλλον στην απρόσκοπτη λειτουργία της ΔΕΥΑΡ , δημιουργούν κινδύνους για ανατιμήσεις στην τιμή του νερού από τη μια, και να μην προχωρούν αναγκαία έργα για τη διαχείριση του νερού από την άλλη.
Ένα παράδειγμα είναι το πανάκριβο κόστος της ιδιωτικοποιημένης λειτουργίας του Φράγματος Γαδουρά που δεν μπορεί να το σηκώσει η ΔΕΥΑΡ, όπως αποδείχθηκε από την εκτέλεση της πρώτης ακόμα σύμβασης του 2017, πόσο μάλλον της δεύτερης του 2023 με υπερδιπλάσιο κόστος.. Γιατί αντί να γίνει με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τις δημόσιες υπηρεσίες και με κριτήριο τις ανάγκες όλου του λαού για νερό ποιοτικό, γίνεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και κυρίως για τις ανάγκες του ξενοδοχειακού κεφαλαίου. Είναι άλλωστε γνωστό ότι από το νερό του φράγματος εξαιρείται ως χρήση η άρδευση.
Ένα από τα αποτελέσματα είναι ότι φτάσαμε να βλέπουμε μια πιεστική συμπεριφορά από την Περιφέρεια με δέσμευση των λογαριασμών Δήμου και ΔΕΥΑΡ για οφειλές που προκύπτουν από το τεράστιο κόστος που συνυπέγραψαν και οι τρεις, ενισχύοντας με την υπογραφή τους την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του νερού.
Σε αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενοι της ΔΕΥΑΡ φαίνεται να είναι μια «παράπλευρη απώλεια», καθώς η μισθοδοσία τους βρίσκεται και αυτή σε κατάσχεση. Τώρα και μετά την κατακραυγή, και ενώ ήξερε εξαρχής το πρόβλημα, η Περιφέρεια προτίθεται να άρει την κατάσχεση της μισθοδοσίας, αποσπώντας δέσμευση από το σωματείο, ότι τα χρήματα αυτά θα φτάσουν στους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΡ!
Ερώτημα παραμένει το πώς η ΔΕΥΑΡ θα μπορέσει με κατασχεμένους λογαριασμούς να ανταποκριθεί σε τακτικές και έκτακτες καθημερινές ανάγκες που προκύπτουν για την προμήθεια νερού με ασφάλεια στους κατοίκους και τους επισκέπτες του νησιού.Ο κίνδυνος ανατιμήσεων, δίπλα στο ήδη μεγάλο κύμα ακρίβειας που βιώνει ο λαός, είναι ορατός.
Ανεξάρτητα από την έκβαση της δικαστικής διαμάχης μεταξύ Περιφέρειας και ΔΕΥΑΡ , αυτό που δεν θα ανακοπεί και δεν θα ανατραπεί στις δικαστικές αίθουσες είναι η κατεύθυνση τηςΕΕ και η πολιτική διαχρονικά όλων κυβερνήσεων στη διαχείριση του νερού ως ακριβό εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό.
Η Περιφέρεια με όλες τις ενέργειέςτηςέχει συνυπογράψει την πιστή εφαρμογή αυτής της πολιτικής, αρχής γενομένης με την παράδοση της λειτουργίας του Φράγματος σε ιδιώτες και συνέχισε με την παράδοσητης λειτουργίας και συντήρησηςτων υπό κατασκευή μέχρι σήμερα, Κεντρικού και Νότιου Υδραγωγείου και του δικτύου τους.
Η ΛαϊκήΣυσπείρωση σε Δήμο και Περιφέρεια είχε διαφωνήσει εξαρχής και με τις δύο προγραμματικές συμβάσεις που άνοιγαν την πόρτα σε ιδιωτικές εταιρείες στη διαχείριση του νερού, επισημαίνοντας τις συνέπειες στη τιμολόγηση του νερού, που θα έπεφτε τελικά στις πλάτες του Ροδιακού λαού.
Η μεγάλη εικόνα που εξηγεί τις πρωτοφανείς καταστάσεις στη Ρόδο
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων με βάση την κοινοτική Οδηγία είναι σε εξέλιξη και οδηγεί στην αύξηση των τιμολογίων νερού, στην απώλεια θέσεων εργασίας μέσω των συγχωνεύσεων, στο άνοιγμα της αγοράς σε ιδιώτες μέσων των ΣΔΙΤ.
Στο όνομα του εξορθολογισμού του κόστους συγκροτήθηκε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και Νερού, που δίνει ώθηση στη συγχώνευση δημοτικών επιχειρήσεων και προβλέπει κυρώσεις για τη μη συμμόρφωσή τους στην πανάκριβη τιμολόγηση του νερού, σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες.
Η ΔΕΥΑΡ όπως και κάποιες άλλες στα νησιά αρνήθηκαν τη συγχώνευση.
Τώρα η κυβέρνηση θέτει το εκβιαστικό δίλημμα:«Αποδοχή της συγχώνευσης των ΔΕΥΑ ή χρεοκοπία τους» και αυξάνει την πίεση, αφού οι 9 στις 10 δεν έχουν πιστοποίηση διαχειριστικής επάρκειας και όλες πληρώνουν το ρεύμα με βάση το οικιακό και όχι το βιομηχανικό τιμολόγιο.
Οι δημοτικές επιχειρήσεις έχουν ήδη γονατίσει οικονομικά απ' την πολιτική ενεργειακής ακρίβειας της κυβέρνησης, αφού το 40% του κύκλου εργασιών τους είναι πλέον το ενεργειακό κόστος.
Ταυτόχρονα οι ΔΕΥΑ παραμένουν σκόπιμα τραγικά υποστελεχωμένες, με την κυβέρνηση να εμποδίζει στην ουσία την πρόσληψη μόνιμου αναγκαίου προσωπικού για να προχωρά σταδιακά η ιδιωτικοποίηση του έργου τους.
Η σύμπραξη κράτους, δημοτικών επιχειρήσεων και ιδιωτικών επιχειρήσεων αποτελεί την πιο εύκολη λύση για να αναλαμβάνουν οι ιδιωτικοί όμιλοι τα πιο κερδοφόρα τμήματα των υπηρεσιών νερού.
Το σχέδιο είναι να σχηματιστούν με διαδοχικές συγχωνεύσεις δύο πόλοι γύρω από την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ και στη συνέχεια να εμφανιστούν οι στρατηγικοί επενδυτές.
Οι αντιλαϊκοί αυτοί σχεδιασμοί πρέπει να βρούν απέναντί τους το εργατικό και λαϊκόκίνημα.
Να παλέψει να καταργηθείόλο το νομοθετικό πλαίσιο ενσωμάτωσης των Οδηγιών της ΕΕ, που εδραιώνει την επιχειρηματική λειτουργία στο νερό.Παλεύουμε όχι μόνο ενάντια στην άμεση ιδιωτικοποίηση του νερού, αλλά συνολικάενάντια στην επιχειρηματική λειτουργία,στην εμπορευματοποίηση και στην έμμεση ιδιωτικοποίησή του από τις δημοτικές επιχειρήσεις και ανώνυμες εταιρείες του Δημοσίου.
Συνεχίζουμε να διεκδικούμε το Φράγμα να λειτουργεί υπό την ευθύνη δημόσιου φορέα που θα δίνει το νερό δωρεάν στο δήμο, γι’αυτό και το Υπουργείο πρέπει τώρα να αναλάβει την ευθύνη του κόστους λειτουργίας του Φράγματος Γαδουρά.
Απαιτούμε:
Να αρθεί κάθε εμπόδιο –και χωρίς αστερίσκους- στη μισθοδοσία των εργαζομένων της ΔΕΥΑΡ.
Να μην πληρώσει ο Ροδιακός λαός με νέες αυξήσεις στο νερό. Να γίνουν αναγκαία έργα για τη βελτίωση της ποιότητας και να μην υπάρχουν απώλειες στο δίκτυο.
Η Περιφέρεια ας καλύψει τα χρηματοδοτικά κενά αφαιρώντας από τον προϋπολογισμό της κάτι από τον πακτωλό των χρημάτων που πάνε για τις ανάγκες του ξενοδοχειακού κεφαλαίου. Ζουν και άλλοι άνθρωποι στο νησί πέρα από τους ξενοδόχους.
Μέλος του μητρώου
