Όπως λέει στο στο iefimerida, από παιδί παρακολουθούσε πολύ προσεκτικά τον παππού του να παλεύει με τη φωτιά και να λιώνει τον κασσίτερο. Με αυτό τον τρόπο έκανε τα παλιά σκουριασμένα σκεύη σαν καινούργια. «Με μάγευε ο τρόπος που έλιωνε το μέταλλο. Οταν ο παππούς μου έβαζε τη φωτιά καθόμουν και τον παρακολουθούσα με τις ώρες. Στη συνέχεια άρχισε να ασχολείται με το γάνωμα και ο πατέρας μου. Οπως ήταν φυσικό και εγώ ακολούθησα τα βήματά τους. Σήμερα στη Νάξο έχω μείνει ο μόνος γανωτής. Δυστυχώς αυτή η τέχνη θα χαθεί γιατί έχω τέσσερα κορίτσια τα οποία φυσικά δεν γνωρίζουν από γάνωμα».
Η διαδικασία διαρκεί πολλές ώρες καθώς πρέπει αρχικά με οξύ να καθαρίσουμε τα χάλκινα σκεύη από τις σκουριές και τα υπολείμματα και στη συνέχεια με πολύ προσεκτικό τρόπο να περάσουμε όλη την εσωτερική πλευρά των καζανιών με κασσίτερο ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μαγείρεμα. Σήμερα μπορεί να μοιάζει σαν μία τέχνη που ανήκει στο παρελθόν όμως τις προηγούμενες δεκαετίες το γάνωμα ήταν απαραίτητο.
«Να σκεφτείτε ότι οι υπεύθυνοι της σχολής των ουρσουλινών που λειτουργούσε στο νησί, δύο φορές το χρόνο έφερναν στον παππού μου και στον πατέρα μου τα σκεύη τους για γάνωμα. Ελπίζω να βρεθούν και άλλοι άνθρωποι στο νησί νέοι για να τους μάθω την τέχνη», συμπληρώνει.
Τις προηγούμενες δύο εβδομάδες ο Νίκος Χουζούρης γάνωσε 19 χάλκινα σκεύη τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου σε μία προσπάθεια οι παραγωγοί να καταρρίψουν το ρεκόρ Γκίνες τηγανιτής πατάτας με περισσότερα από 550 κιλά σερβιρισμένης πατάτας.
Μέλος του μητρώου
