Η παρατήρηση της εξέλιξης της απεικόνισης του αυτιού μέσα από την αρχαία ελληνική τέχνη και πιο συγκεκριμένα στα Κυκλαδικά ειδώλια και στις τοιχογραφίες του Ακρωτηρίου της Θήρας.
Υλικό και μέθοδος:
Συλλογή φωτογραφικού υλικού από διάφορα μουσεία που εκθέτουν Κυκλαδικά ειδώλια και τοιχογραφίες και συγκριτική μελέτη τους.
Συμπέρασμα:
Πρόκειται για τέχνη που άνθισε στο Αιγαίο κατά την περίοδο μεταξύ του 3200 και 2200 π.Χ. και συνεχίστηκε μέχρι το 2000 π.Χ. (Higgins p. 60/61). Τα σμιλευμένα αυτιά σ' αυτά τα ειδώλια σχετικά σπανίζουν και τα συναντάμε στα μεγαλύτερα ή στα πιο φυσιολογικά ειδώλια αυτής της ομάδας. Τα αυτιά των ειδωλίων ουδέποτε σμιλεύτηκαν με ανατομική ακρίβεια.
Τα αυτιά των Kυκλαδικών ειδωλίων χρονολογικά ξεκινούν ως υποτυπώδη και με την πάροδο του χρόνου πλησιάζει η σμίλευσή τους προς τα φυσιολογικά. Παρά τούτο, ταιριάζουν καλά με την καλλιτεχνική σύλληψη αυτών των αγαλματιδίων.
Οι αρχαιολόγοι αδυνατούν να εξηγήσουν γιατί κατασκευάστηκαν ή τι αναπαριστάνουν αυτά τα ειδώλια. Βέβαιο είναι ότι επιβεβαιώνουν τη χαρακτηριστική για την τέχνη του Αιγαίου αναπαράσταση του Θεού «κατ' εικόνα και ομοίωση» του ανθρώπου. Η ανθρωπομορφική απεικόνιση του Θείου στον ευρύτερο χώρο του Αιγαίου αρχίζει από την έβδομη χιλιετία π.Χ. (Νεολιθική εποχή) και συνεχίζεται ως τις μέρες μας με τη χριστιανική τέχνη.
WOLFGANG PIRSIG1, Δρ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΓΚΕΛΗΣ2, ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΜΑΣ3
1Ομότιμος Καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας, Ουλμ, Γερμανία, 2Ωτορινολαρυγγολόγος, Κόρινθος,
3Ομότιμος Καθηγητής Αρχαιολογίας, Πανεπιστημίου Αθηνών
Μέλος του μητρώου
