WTTC ( Παγκόσμιο Συμβούλιο Ταξιδιών και Τουρισμού) : «Με τεστ και όχι με την απαίτηση εμβολιασμού θα αποκατασταθούν τα διεθνή ταξίδια». Στις 6 Απριλίου 2020 κατέθεσα τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και δημόσια την παρακάτω πρόταση : «Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι οικονομικές εξελίξεις, αντί να είναι στα χέρια οικονομολόγων, επαφίονται στους γιατρούς! Ωστόσο, μιλώντας για τον Τουρισμό στη χώρα μας, έχουμε χρέος, όσοι ασχολούμαστε με τον τομέα να προβληματιστούμε για την εξεύρεση κάποιας λύσης που ίσως, μαζί με τις προσευχές μας για το φάρμακο και το εμβόλιο, να αποτελέσει και το φάρμακο που θα επαναφέρει στην ομαλότητα τη διεθνή οικονομία, όσο αυτή στηρίζεται και στα ταξίδια, επαγγελματικά και μη. Είναι σαφές ότι ανυπομονούμε για τη στιγμή που η πανδημία θα δείξει σημεία κάμψης ώστε να χαλαρώσουν τα περιοριστικά μέτρα και να επαναλειτουργήσει το σύστημα των μεταφορών και της φιλοξενίας με όλες μαζί τις συμπληρωματικές υπηρεσίες που θα δώσουν στην Ελλάδα το "οξυγόνο" που αυτή τη στιγμή στερείται. Εξίσου σαφής όμως είναι και η όποια δικαιολογημένη επιφύλαξη ως προς την εθνικότητα του επισκέπτη που θα επιδιώξουμε να προσελκύσουμε, έστω και αν η έλευσή του αποτελεί μονόδρομο για την οικονομική μας στήριξη. Και αφήνω κατά μέρος την εφιαλτική σκέψη να βρεθούν και οι συνήθεις ανεγκέφαλοι που με τη στάση τους απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους θα τους δώσουν την εντύπωση ότι τους αντιμετωπίζουν ως μιάσματα, καταρρίπτοντας την παράδοση της ελληνικής φιλοξενίας, πάνω στην οποία "χτίστηκε" εδώ και δεκαετίες το τουριστικό μας προϊόν. Δεν είναι αρμοδιότητά μου να υποδείξω λύσεις, αφού τον κυρίαρχο ρόλο τον έχουν οι ιατρικές και ερευνητικές ειδικότητες. Λαμβάνοντας όμως ως αφορμή τη συνεργασία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού με τον αντίστοιχο της Υγείας καταθέτω σε κοινό προβληματισμό προς κάθε αρμόδιο στη χώρα μας να εξεταστεί το ενδεχόμενο καθιέρωσης ενός τύπου "υγειονομικής βίζας" μέχρις ότου βρεθεί το εμβόλιο και, φυσικά το φάρμακο, που θα μας απαλλάξουν από το πρόβλημα που τώρα μας ταλανίζει. Αναρωτιέμαι, δηλαδή, αν θα μπορούσε να βρεθεί μια διαδικασία εξέτασης κάθε ταξιδιώτη ώστε με αυτό το πιστοποιητικό υγείας να μπορεί άνετα να ταξιδεύει, να εκπέμπει ασφάλεια στον συνταξιδιώτη του και να γίνεται ευπρόσδεκτος όπου πηγαίνει. Δεν γνωρίζω αν το μέτρο είναι πρακτικά διαχειρίσιμο. Εκείνο όμως που είμαι βέβαιος είναι ότι αν δεν προβληματιστούμε για κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες που θα μας επιτρέψουν να δεχτούμε ένα μέρος έστω των επισκεπτών μας, το οικονομικό αποτέλεσμα δεν θα είναι διαχειρίσμο». Αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε να περάσει τόσος καιρός για να συζητήσουμε και να καθιερώσουμε το αυτονόητο. Χαίρομαι βέβαια που έστω και τώρα υπάρχουν φωνές που το υποστηρίζουν. Γιατί τότε κάποιοι στην Ελλάδα το ανέφεραν «χλιαρά» και κάποιοι στο εξωτερικό «σφύριζαν» αδιάφορα. ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΤΑKHΣ (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});