Η ψηφοδόχος κάλπις...(12-11-10)

-          Δεν περνάει και η ώρα. Τις βλέπω εκεί απέναντι να περιμένουν, τις φίλες μου τις ψήφους. Πότε θα τις δώ από κοντά.

-          Έφτασε η ώρα κορίτσια. Νάτος έρχεται ο πρώτος. Έτσι, έτσι μπράβο. Δίπλωσέ με τώρα, βάλε στο φάκελο, ρίξε με στη σχισμή και…………..

-          Φίλη μου, καλή μου κάλπη. Μου έλειψες, πραγματικά μου έλειψες.

-          Εμένα να δεις καλή μου ψήφο. Με λαχτάρα περίμενα να σας υποδεχθώ. Ελάτε, κοπιάστε. Έχω χώρο για όλες σας.

-          Αχ κάλπη μου, καλή μου κάλπη. Τι τραβάς και εσύ. Μας δέχεσαι με τόση αγάπη πάντα. Πραγματική και όχι κάλπικη.

-          Κάλπης είναι ο κόσμος εκεί έξω. Εγώ είμαι ψηφοδόχος, έτοιμη να σας δεχθώ δίχως δόλο και απάτες, χωρίς καλπιές δηλαδή.

-          Σιγά βρε κορίτσια, πιο σιγά πέσατε όλες πάνω μου θα με σκάσετε.

-          Μην κάνετε έτσι κορίτσια, έχει χώρο για όλες σας.

-          Νάτη φιλενάδα. Νάτη.

-          Που είναι μωρσή. Που;

-          Εκεί στο βάθος, δεν τη βλέπεις;

-          Μα τι να δω τι;

-          Αυτή τη ψήφο εκεί δα. Αυτή που κοντοστέκεται και μας θωρεί.

-          Μα για δε, όλες κοντοχωριανές μου φαίνονται.

-          Όχι και όλες. Εξάλλου οι περισσότερες ένα κοινό σκοπό έχουμε, θέλω να ελπίζω. Το καλό του νησιού.

-          Ναι βρε κορίτσια, ναι. Είμαστε το μέσο προκειμένου  ο πολίτης να εκφράσει την προτίμησή του σε μια συντεταγμένη πολιτεία.

-          Έχει δίκιο η κοπελιά. Από τότε που ήμασταν μικρές πέτρες, στρογγυλές και λείες από την τριβή, εμείς οι ψήφοι, πάντα προσφέραμε τη δυνατότητα της κρίσεως, την ελευθερία έκφρασης γνώμης.

-          Μπράβο κορίτσια. Μπράβο. Τόσα χρόνια σας υποδέχομαι ως κάλπη, αιώνες πριν ως κάλπις, μα πάντα διακρίνω σε εσάς τη διάθεση να προσφέρετε και να διατηρήσετε την ενότητα ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

-          Δεν κρατιέμαι κορίτσια, δεν κρατιέμαι θα το πω.

-          Πες το μωρσή, πες το.

-          Δεν ψηφώ τίποτα.

-          Μωρσή δεν ψηφάς τι σου λένε;

-          Όχι δεν δίνω την πρέπουσα σημασία. Λειτουργώ ελεύθερη και με σθένος.

-          Αχ βρε κορίτσια, πόσο σας χαίρομαι για τις ιδέες σας. Η ψηφοφορία φτάνει στο τέλος της και στενοχωριέμαι που θα σας αποχωριστώ.

-          Δεν πρέπει γιατί εσύ γεννάς ελπίδες, το αύριο του τόπου μας.

-          Δεν ξέρω αν γεννώ ελπίδες, αυτό που θα ήθελα πάντως, όποια και αν είναι η έκβαση του αποτελέσματος, να συμπορευτούμε συνεργαζόμενοι με ένα  κοινό στόχο. Την ευημερία του νησιού μας.

“Παλμογράφος”

Αναστάσιος Σκαραμαγκάς