Αρκετά χρόνια πριν τα κορίτσια δεν είχαν με τίποτα ουσιαστικό να ασχοληθούν. Αναγκαστικά λοιπόν η μόνη διέξοδος προς τον αθλητισμό ήταν το ποδόσφαιρο μιας και υπήρχαν γήπεδα παντού. Κάποια δειλά βήματα έγιναν σε βόλλεϋ και μπάσκετ μέσω του σχολικού αθλητισμού. Εδώ θα πρέπει να πω ότι γήπεδο υπήρχε μόνο στο σχολείο της Παροικιάς. Έτσι λοιπόν τα κορίτσια έπαιζαν ποδόσφαιρο και πολύ καλό μάλιστα!!! Επίσης εκείνη την περίοδο έγινε μια προσπάθεια στα Μάρμαρα από μια ομάδα κοριτσιών να ασχοληθούν με το βόλλεϋ! Το μπάσκετ πρωτοεμφανίστηκε στην Παροικιά μέσα από την σχολική ομάδα όπου ξεχώριζαν η Μαρία και η Τόνια, οι οποίες αποτελούσαν ένα φοβερό δίδυμο που μας άφηναν όλους άφωνους με τις συνεργασίες τους, κάτι σαν Γκάλης - Γιαννάκης! Ο ΑΟΠ Πάρου ήταν το πρώτο σωματείο που δημιούργησε γυναικείο τμήμα. Η Αντίπαρος έκανε μια δυναμική παρουσία για ένα διάστημα αλλά μετά χάθηκε. Το 1996, παίρνει τα σκήπτρα ο Μαρπησσαϊκός δημιουργώντας τμήμα κορασίδων και αργότερα γυναικών.
Όσο για το βόλλεϋ, αυτός που είχε τμήμα τα τελευταία χρόνια ήταν ο Νηρέας, για κάποιο διάστημα ο Αστέρας Μαρμάρων και από εφέτος ο ΑΟ Πάρου. Το καλοκαίρι γίνονται κάποιες προσπάθειες με τουρνουά beach volley.
Σήμερα λοιπόν, αν και βρισκόμαστε στο 2011, τα κορίτσια δεν έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με αρκετά αθλήματα. Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναφορά σε όλα και αν ξεχάσω κάποιο, ζητώ συγγνώμη.
Μπάσκετ, βόλλεϋ (όποτε οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν), καράτε, tae kwon do, στίβος (αν και ουσιαστικά δεν υπάρχει πλέον), τέννις, ποδόσφαιρο, κολύμβηση (το καλοκαίρι), ιστιοπλοία .
Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, βλέπουμε ότι τα κορίτσια δεν είχαν, αλλά ούτε και σήμερα έχουν πολλές επιλογές. Σίγουρα θα μπορούσαμε να έχουμε πιό πολλά αθλήματα για να ασχοληθούν τα κορίτσια, νέες αθλητικές εγκαταστάσεις ή ένα κλειστό γυμναστήριο όπου θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερα αθλήματα.
Μαρία Περαντινού
Μέλος του μητρώου
