πιο ουσιαστικές αναζητήσεις. Το 1981 ο Απόστολος Κακλαμάνης είχε αναγγείλει την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων και έπεσαν πάνω του όλοι οι «πολύ Έλληνες» και οι γονείς για να διατηρηθεί αυτό το φαιδρό φαινόμενο. Παρελάσεις και σημαίες έκαναν και μάλιστα εντυπωσιακές και οι εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ και μάλιστα αποδείχθηκαν μάστορες του είδους. Πολλές σημαίες, πολλά τύμπανα, πολλές παράτες και λάβαρα, άρα κάτι δεν πάει καλά. Και δεν πήγε. Τι τα θέλουμε όλα αυτά, τι πάμε να δείξουμε και να θυμίσουμε; Κι εκεί που τα κάνουμε θάλασσα πάντα είναι η ουσία. Διαμαρτυρόμαστε τώρα για τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» και για την τόλμη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι των νέων φανατισμών να μιμούνται τα τάγματα εφόδου και τις ομάδες θανάτου του Χίτλερ. Οι περισσότεροι που ψηφίζουν δεν ξέρουν και οι πιο πολύ απ' αυτούς είναι οι νέοι που πέρασαν απ' αυτά τα σχολεία και Ιστορία δεν διδάχτηκαν. Δεν είναι δυνατόν να προπαγανδίζουν το Νταχάου και το Άουσβιτς, την απανθρωπιά και το θηριώδες κακό, μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν ξέρουν! Δεν έμαθαν! Και τα σχολεία είναι υπεύθυνα γι' αυτό. Μέρος των ποσοστών της «Χρυσής Αυγής» οφείλεται στα σχολεία που δεν διδάσκουν, αλλά ξοδεύουν πολύτιμο χρόνο σε ανούσιες τελετές.
Πολύ διαφωτιστικό είναι το άρθρο της Χριστίνας Κουλούρη, καθηγήτριας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Βήμα (28-10-2012). Αντιγράφουμε τον επίλογο: «Για τους λόγους αυτούς, το μάθημα Ιστορίας που προσφέρει η 28η Οκτωβρίου είναι κρίσιμο. Δάσκαλοι και καθηγητές έχουν σήμερα την ευκαιρία να εξηγήσουν στα παιδιά για ποια ιδανικά και εναντίον ποιας ιδεολογίας οι παππούδες τους έδωσαν τη ζωή τους, να τους δείξουν το αποτρόπαιο πρόσωπο του ναζισμού στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, καθώς και στα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς και της Τρεμπλίνκα, και να κάνουν τους μαθητές τους να αντιληφθούν ότι η χώρα τους υπήρξε ένα από τα τραγικά θύματα αυτής της ιδεολογίας που σήμερα αυτό προβάλλεται ως αντισυστημική και ριζοσπαστική».
Αφού το ίδιο το Υπουργείο δεν τολμά να πάει βήμα πιο μπροστά απ' τα συντηρητικά καθιερωμένα, ας τολμήσουν λίγο περισσότερο οι δάσκαλοι.
