Η Ελλάδα, σε «φουρτούνα» αρμενίζει και προσευχώμαστε μη σπάσει η «ρότα» και οι ( ξέρες ) ένα γύρω πολλές.
Μα εγώ, σήμερα ελπίζω, για τα καλύτερα.. Τα δυνατά και αθάνατα. Γιορτή της Γυναίκας!! Ν Α Ι.. Μάννας, Γιαγιάς, Κοπελιάς.. Λεύτερης ή καταπιεσμένης.. Κι΄όταν θυμώμαστε αυτή τη μέρα, ( παγκόσμια ταξιδεύει η σκέψη ).
Που, δεν έχει σύνορα αποστάσεις ένας Ήλιος, φωτίζει τα πάντα.. Η χαρά από την πίκρα είναι δυστυχώς τόσο κοντά.
Χρώματα - διακρίσεις που διαιρούν ψυχές ή στερούν «δικαιώματα».. Ένας, ακόμα άκρατος «πανσεξουαλισμός», σα «φυτά» των καρτέλ, αυτών όλων, των υπόπτων «ουσιών» ανόμου πλούτου.. Κέρδου παντώς είδους «μίντια» σε βάρος αγνών ψυχών.. Για τους εμπόρους, της δήθεν «καταξίωσης» και των υψηλών τάχα στόχων ανάδειξης, τέλειας - μοναδικής ομορφιάς.. Τέρποντας την αγαλλόμενη ειδικά «πελατεία» & όχι μόνο μέσω της τηλεθέασης.
Δεν είναι λοιπόν αυτή η τραγική αλήθεια; «Τις αμφιβάλει» πως την αποδεχόμαστε όπως πραγματικά είναι; Μ ι α Π α ν α γ ι ά αγάπης και θυσίας αέναης η κάθε μια από σας Φίλες !! Ειδικά, για το μέλλον της Ελλάδας για τους θεσμούς και της συνέχειας έχετε, ίσως τώρα την μοναδικότητα και την ευθύνη.
Η δικιά σας, αγκάλη λιμάνι «απάνεμο», η ματιά σας μοναδικότητα «ζωής», που ανταριάζει, μα αστράφτει & βροντά..Πάνω, στο «κάστρο» της Οικογένειας, πολεμώντας αντάμα, ενωμένοι & ερωτευμένοι, με το σύντροφο – Πατέρα των παιδιών σας, που έστειλε ο Κύρης της πλάσης, γιατί σας Θ ε ω ρ ε ί Σ υ ν ε ρ γ ά τ ε ς Τ ο υ !
Κ υ ρ ά δ ε ς, που ποτέ απάνω σας δεν μετράμε ηλικία γιατί ό λ ε ς ε σ ε ί ς όπου ν α ζ ε ί τ ε, στη « Π λ ά σ η ».. Ε ί σ τ ε η «Κ ι β ω τ ό ς» της Ζ ω ή ς, η συνέχεια της Οικουμένης όλου του «Σύμπαντος Κόσμου».. Μα οι «αχρείοι», καραδοκούν πίσω από τις σκοτεινές υπόπτων συμφερόντων τους γωνιές θηρευτές λαών & δαίμονες κόλασης, αρχιερείς απανθρωπιάς.
Το επιθυμούν διακαώς «παγκόσμια» κάποιοι αφού αυτό τους εξυπηρετεί τα μετά «τόκου & δόλου» «επικερδή» συμφέροντα.. Λόγω ενός είδους μοναδικού πλουσίου «εμπορεύματος». Που πάντοτε, ανά τους χρόνους των αιώνων & τους καιρούς εκείνο, παραμένει Α ν θ η ρ ό ..
Γνωρίζω, τα πάθια σας, τους ξεφτελισμούς, όλων των παγκοσμίων, τάχατες προδευτικών συστημάτων, που σας χρησιμοποιούν για ένα τιποτένιο πράγμα, πολλαπλών χρήσεων.
Συγνώμη, που μπορεί να μη τα κατάφερα να πω περισσότερα λόγια στο έτερο, μισό του εαυτού μου.. Όμως, σα ΄Ε λ λ η ν α ς Ορθόδοξος Χριστιανός «Ό μ ο λ ο γ ώ» τέτοια χρονιάρα μέρα της δικής σας Γ ι ο ρ τ ή ς. μοναδικότητα αλήθειας πασίγνωστης.. – Α ν τ ί τ ο ύ τ ο υ καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. (Κεφ. 5, στίχος 31 Προς Εφεσίους Επιστ.) του Αποστόλου των Εθνών Παύλου.
Περιέχεται στον Απόστολο του μυστηρίου της ακολουθίας του γάμου και που τελειώνει με το «η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα».. Ξέρετε σείς, οι έγγαμες πως λένε κάποιοι πρέπει να πατάτε εδώ το πόδι του γαμπρού,( για να μην παίρνει θάρρος & μελλοντικά σας κάνει ότι αυτός θέλει).
Στην απόλυτη ισότητα η λέξη «φόβος.. Εννοεί, το σεβασμό της προσωπικότητας του άλλου στην προκειμένη μας, περίπτωση.. ( Ανούσιος ο λόγος της υπερβολής & άκαιρος για την ιερή στιγμή ).
Νάστε.. Πολύχρονες και Πάντα Δυνατές γιατί δυστυχώς ο πόλεμος, καλά κρατεί «δρέπανα». Οι κοινωνίες, των ανθρώπων αλλοπρόσαλες μοχθούν στη καθημερινότητα και βοούν, σα ποτάμια τα φουσκωμένα.. Που κυλούν μέσα από «ρεματιές» και βράχια τα θολά νερά τους.
Οι «οχτροί» μπροστά στα κάστρα και στις «βίγλες» ορμούν να μας συντρίψουν το ηθικό.
Φοβερός αυτός ο πόλεμος πρωτόγνωρος μα και δυναμικός.. Οι «στρατηγοί» του κρατούν σαν τους τέσσερεις ιππείς της «αποκάλυψης» μυστήρια όπλα ( ακούνε λέξεις παράλλογες & ξενικές ).. Μήπως έφτασε το τέλος « εάλω το έθνος »; Όχι όσο, υπάρχουν γυναίκες - μητέρες σαν και αυτές που περιγράψαμε, πρίν λίγο. Που, έχουν γαλουχηθεί, με αξίες και θεσμούς, πάνω στην παράδοση, των προγόνων τους
Μάταια λοιπόν «πολιορκούν» την Τροία οι σύγχρονοι μας «επιδρομείς» με την ελπίδα της πτώσης σαν τότε με του «Αχαιούς».. Θε να γυρίσουν ξανά τα «καράβια» με τους λεβέντες της θάλασσας και ο Οδυσσέας θα αφανίσει τους «μνηστήρες» .. Φωτιάς καπνός φαίνεται από μακριά στην Ιθάκη των ονείρων μας από την «εστία» της Πηνελόπης που δεν έχασε την υπομονή της να περιμένει το καλό της.
Κι΄όπως μας λέει ο τραγικός μας ποιητής Αισχύλος.. « Για μια γυναίκα δεν υπάρχει ωραιότερη μέρα από κείνη που τελειώνοντας ο πόλεμος ανοίγει την πόρτα στον άντρα της, που γύρισε σώος απ΄αυτόν»..
