Οι, άνθρωποι ως πρόσωπα ή ομάδες να επικοινωνούν "συχνά,"μεταξύ τους. Η ανταλλαγή, απόψεων ήταν και θα είναι πάντα ο μοναδικός τρόπος μια πράξη αληθινής έμπρακτης αρετής & ιδιαιτερότητα του, καιρού μας.
"Σύσφιξη," των σχέσεων καθώς αυτή η προσδοκία πάντα παραμένει η χρυσή τομή της (δημοσιογραφικής) δεοντολογίας. Βεβαίως, όλοι μας σαν άνθρωποι και επιρρεπείς σφαλμάτων κυριολεκτικά βράζουμε σαν τον κάβουρα στο ζουμί του.. Πλέοντας, μάλιστα "ευρύ πόντο" ως άλλοι κούφιο "αγάδες" απείρου δε κάλους αρμενίζοντας άχαροι, ζωής. Φουρτουνιασμένες, θάλασσες πάνω στα καρυδότσουφλα απομεινάρια κάθε "εντροπίας" αλόγων," πράξεων. Προσπαθώ, & ( όχι μόνο εγώ ) μαζί σας επιτέλους να πάρουμε "χαμπάρι" τι στο καλό συμβαίνει, στο νησί. Που τελικά πορευόμαστε και τι στο τέλος θέλουμε, συμπολίτες; "Νεφελώδη," τα πάντα ακόμα και τα απλούστερα πράγματα παντού οι άκρατες αερολογίες - φημολογίες.
Δώσε & πάρε μια αέναη πίκρα πως η Δημοκρατία στην Πάρο αργεί μακρά σε βάρος, των θεσμών. Αδέλφια, πούνε οι σταράτες όμορφες κουβέντες το ατόφιο κοίταγμα μες στα μάτια στο διπλανό μας; Ο Θείος, Έρωτας θυσία χαρισματική απλόχερο άνοιγμα αγκαλιά, αγάπης. ( Έλα κοντά μου ), για να "γιατρέψω" το πόνο σου & να σηκώσω το βάρος όλο εκείνο που δεν μπορείς εσύ ώστε να βαδίσουμε αντάμα. Το κάνουμε αυτό τ΄απλό & τίμιο μπας πορευτούμε καλύτερα στο άγνωστο αύριο που δεν ξέρουμε οι αδαείς τι μας, ξημερώνει; Δύναμή μας, είναι η μοναδικότητα του "ορθού λόγου" που δεν φοβάται ποτέ την αυτόφωτη, Αλήθεια. Συμπολίτισσες, & Συμπολίτες της Πάρου αλλά & Δημοτική μας γενικά Εξουσία.
Οφείλουμε, άπαντες απόλυτο πράξης το σεβασμό στους θεσμούς αλλά και στους νόμους του, κράτους. Φλάμπουρα, γενικώς & ειδικώς τώρα είναι άκαιρα & μάλλον, βλάπτουν. Μεγίστη, ανάγκη οι συνεργασίες όλων μας για να πάει καλύτερα το, νησί. Εφιάλτες κι΄όλα τ΄άλλα συναφή ή παρεπόμενα μείνανε, στον αγύριστο. Μην, Φίλες & Φίλοι Αρχές & Εξουσίες χάσουμε χρόνο εξυπηρετώντας έτσι Δαίμονες & Αερικά, διχασμού. Σ, ένα άχαρο ρόλο εγωισμού θεάτρου σκιών άμορφη ποικιλίας κάθε είδους αλλότριων, συμφερόντων. Το, περιβόλι της Πάρου ( θ ανθίσει ) όταν εμείς οι εργάτες αυτής της εδώ της γης και του, "πολιτισμού" της. Αναλάβουμε τις ευθύνες μας ( εδώ και τώρα ) μια & καλή, στα σοβαρά.
