Παρά το γεγονός ότι το κοινωνικό υπόστρωμα ένθεν κακείθεν δεν αποτελεί λόγω ανομοιογένειας την κατάλληλη υλική βάση πάνω στην οποία θα μπορούσε λογικά να θεμελιωθεί ένα είδος «ταξικής» αντιπαλότητας, το εύρος και η ένταση ( όχι σπάνια και η οξύτητα) της πολιτικής αντιπαράθεσης ενίοτε προσλάμβανε χαρακτήρα τυφλής σύγκρουσης μέχρις εσχάτων.
Συχνά ένοιωσα έκπληξη αλλά και αποστροφή παρατηρώντας πολιτικά πρόσωπα με κοινή πορεία επί σειρά ετών, άρα και ΣΥΝυπευθυνοτητα ,να ξιφουλκούν ο ένας κατά του άλλου με ανεπίτρεπτες για την αξιοπρέπεια και την υστεροφημία τους συμπεριφορές.
Ένα πολύ βαρύ κλίμα εγκαταστάθηκε πάνω στο κοινωνικό ιστό, αναβιώνοντας αισθητική και ψυχολογία εμφυλιοπολεμικών καταβολών. Δεν έλειψαν και τα φαινόμενα ποινικοποίησης τα οποία κατά τη γνώμη μου συνιστούν το άκρον-άωτον της εθελοτύφλωσής μας.
Κι όλα αυτά πάνω σ’ ένα νησί που παρά τα βήματα -μικρά ή και λίγο μεγαλύτερα που έχουν γίνει- ακόμα γλύφει τις πληγές του αδυνατώντας να δημιουργήσει εκείνες τις υποδομές που θ’ αντιμετωπίσουν προβλήματα του μέλλοντος, καταφέρνοντας μετά βίας να προβεί σε ενέργειες που το ανακουφίζουν από βάρη του παρελθόντος.
Δεν κατανοώ πως μπορεί να ωφεληθεί ένας τόπος από την κοκορομαχία των εκπροσώπων του όταν αδυνατεί :
1)να έχει ένα στοιχειωδώς ασφαλές και σύγχρονο επιβατηγό λιμάνι.
2)να έχει ένα στοιχειωδώς ασφαλές και σύγχρονο εμπορικό λιμάνι.
3)να έχει ένα αξιοπρεπές αεροδρόμιο.
4)να παρέχει τις βασικές και αναγκαίες υπηρεσίες ΥΓΕΙΑΣ που θα εμπεδώσουν το αίσθημα ασφάλειας σε κατοίκους και φιλοξενούμενους.
5)να παρέχει αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης στο σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, αντί να βολεύεται είτε σε κτίρια αιωνόβια, είτε προκατασκευασμένα, είτε ενοικιασμένα και σε κάθε περίπτωση ακατάλληλα και αναντίστοιχα με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές προδιαγραφές.
6)να προστατέψει αποτελεσματικά το περιβάλλον που αποτελεί ταυτόχρονα και τον κύριο παράγοντα της οικονομικής ( ή αν προτιμάτε τουριστικής) ανάπτυξής του.
7)να επιλύσει προβλήματα ρυμοτομικού χαρακτήρα στους οικισμούς.
8)να αντιμετωπίσει με αυτοπεποίθηση το πρόβλημα της διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και το συναφές πρόβλημα της λειψυδρίας.
9)να θωρακιστεί με αντιπλημμυρικά έργα για να μην τρέμει το φυλλοκάρδι μας σε κάθε σοβαρή νεροποντή.
10)να σώσει και αναδείξει το σύνολο της πολιτιστικής μας παράδοσης.
11)να διαφυλάξει τον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία) ο οποίος φθίνει μέσα σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον όπου ακόμα και στις πλέον ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες έχουμε θεαματική αύξηση (από 33 έως 110%) των καλλιεργουμένων εκτάσεων εν όψει μάλιστα και της επισιτιστικής κρίσης.
12)να εμποδίσει την ανεξέλεγκτη μεταβίβαση της Παριανής γης στους ξένους καθιστώντας τον γηγενή πληθυσμό θλιβερή μειονότητα σε ένα ορίζοντα ολίγων ετών.
13)να δημιουργήσει ένα μεγάλο χώρο πολιτισμού ,που θα μπορεί να στεγάσει την ακμάζουσα και σφύζουσα πολιτιστική δραστηριότητα .
14)να παραδώσει στην αθλούμενη νεολαία ένα κλειστό γήπεδο- γυμναστήριο που θα καλύψει στοιχειωδώς τις ανάγκες της.
15)να λύσει το τεράστιο πρόβλημα τόσο των στερεών όσο και των υγρών αποβλήτων με ορίζοντα τουλάχιστον τριακονταετίας.
Πολλά «να» θα μπορούσα να παραθέσω, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να σας πείσω για την υστέρησή μας . Κάθε καλοπροαίρετος και έχων καλή όραση πολίτης τα γνωρίζει. Ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία να επιμερίσουμε ευθύνες για την κατάσταση αυτή. Κάποιοι ήδη από τώρα κάνουν σχέδια για το πολιτικό τους μέλλον εν όψει εκλογών του 2010. Κατά την ταπεινή μου γνώμη ούτε κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία.
Εκείνο που έχει τεράστια σημασία είναι να δείξουμε όλοι εμείς (και όχι μόνο )που μας εμπιστεύθηκε ο παριανός λαός, την δέουσα ωριμότητα και υπευθυνότητα και να στρατευθούμε σεμνά και ανυστερόβουλα στο ιερό χρέος να εξέλθει η Πάρος από την μετριότητα και την μιζέρια.
Σπύρος Καλακώνας
Μέλος του μητρώου
