Τα νιάτα της Πάρου απαντούν...

Μετά το πρόσφατο δημοσίευμά μου «ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ - Αφυπνιστείτε ή χάνεστε»... φρέσκο μελτέμι φύσηξε, επιτέλους.

Μία «κινούμενη άμμος» από λέξεις και λόγια φανερώθηκε. Από άγχη και εντάσεις, από άρρητους φόβους –όσων νέων σωπαίνουν– από πέτρινες θέσεις και ερωτήσεις πολλών.

Τα νιάτα με ξάφνιασαν.... μα περισσότερο με εξέπληξε η αποδοχή και η θετική ανταπόκριση του δημοσιεύματος από όλες τις ηλικίες. Αυτό σημαίνει ότι άγγιξε αλήθειες που μας αφορούν όλους.

Η «κινούμενη άμμος» έβγαλε στον αφρό πολλά σημαντικά, ή και άγνωστα, που όλοι οι Παριανοί καλό είναι να γνωρίζετε. Μα κυρίως η επόμενη Δημοτική Αρχή, όποια και αν είναι.

Οι νέοι μας συσκέπτονται για τα πολιτικά αδιέξοδα, αλλά αναχαιτίζονται από τους φόβους και τους δισταγμούς τους. Από τα αναγραφόμενα στο άρθρο μου προς αυτούς, εκείνα που κυρίως τους παρότρυναν να έρθουν σε διάλογο μαζί μου, με εκπροσώπους τους κατά ομάδες, ήταν, η ιστορία του νεαρού Έλληνα μετανάστη στη Φιλανδία, το χρονοδιάγραμμα της Πάρου και το «τώρα ή ποτέ» του Ηρόδοτου.

Σε ερώτησή μου «γιατί όχι τώρα» η απάντηση ήταν έως συγκλονιστική: «είμαστε πολύ αδύναμοι σε ένα μολυσμένο τοπίο».

Τι να απαντήσεις σε αυτό; Ωστόσο επέμεινα στην άποψή μου, λέγοντας ότι «ακριβώς για το λόγο αυτό, είναι μια ευκαιρία, να μπείτε μέσα στα πράγματα και να τα αλλάξετε».

Η απάντηση ήρθε κεραυνοβόλα.

«Όλοι, μας θέλουν στα ψηφοδέλτιά τους σαν γλάστρες».

Είναι διάχυτη ανάμεσά τους η εντύπωση και είναι πεπεισμένοι ότι όλοι τούς θέλουν μόνον γι αυτό. Kαι το χειρότερο: πιστεύουν ότι για «γλάστρες» τους προορίζουν και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσοι και εάν από αυτούς εκλεγούν. Μεταφέρω την ερώτησή τους:

«Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, μια χούφτα νέοι στο Δ.Σ., ποιος θα μας ακούσει»;

Εκεί, απάντησα ότι «ακόμα και ένας δημοτικός σύμβουλος αν αντισταθεί, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης των άλλων, πολλώ δε μάλλον τρείς η τέσσερις...»

«Αφού δεν θέλουν να ακούσουν...» ήταν η απάντηση.

«Γιατί το λέτε αυτό»;

«Προσπαθήσαμε επανειλημμένως στο παρελθόν. Κάναμε πρόταση σε παράγοντες και μέλη του Δ.Σ. να αλλάξουν κάποια πρόσωπα που τα έχουν κάνει "μαντάρα" στην Πάρο. Μας υποσχέθηκαν ότι θα τους αλλάξουν. Τίποτα! Όλοι είναι εκεί. Μας εξαπατούν και μας κοροϊδεύουν» είπαν επί λέξει.

Και το αποκορύφωμα των θέσεων τους:

Κατά δήλωσή τους, πολλοί νέοι θέλουν πραγματικά να μετέχουν στα κοινά, ορισμένοι μάλιστα έχουν και ενοχές που δεν το κάνουν. Οι υπόλοιποι, όμως, θα τους κατηγορήσουν αμέσως ότι εντάχθηκαν στο σύστημα και έγιναν όμοιοι με αυτούς που κατηγορούν.

«Και είναι απαραίτητο να τους μοιάσετε»; Ρώτησα.

Κατά μύχια εξομολόγησή τους, είναι μεταδοτικό... και φοβούνται μη κολλήσουν.

Εκεί πια δεν άντεξα... «Σιγά βρε παιδιά, δεν πάσχουν και από λέπρα όλοι οι Συνδυασμοί. Όλα αυτά τα «μολυσματικά» μου ηχούν σαν φτηνές δικαιολογίες. Επιτρέπεται, νέοι, μορφωμένοι, με τόσα προσόντα, να μου λέτε τέτοια πράγματα;»

Εκεί, χαμογέλασαν, λέγοντας αινιγματικά... «καλά, θα δούμε».

Με την ησυχία σας, μη βιάζεστε, μέχρι το 2020 θα το έχετε σκεφτεί! «Προχώρα κι ας αργήσουμε» λέει ένας φίλος μου. Και έβαλαν τα γέλια...

Συμπέρασμα: τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο σκληρά, αν είχαμε κάνει πιο συχνούς διαλόγους μαζί τους.

Η στέπα που φοβόμουν, τελικά, δεν ισχύει. Αντίθετα υπάρχει ένας νεανικός παλμός που συχνά «σπάει κόκκαλα». Υπάρχει ελπίδα. Όταν σαπίσουν όλα, η γη από μόνη της βγάζει γερά βλαστάρια.

«Τα πάντα ρει»...  έλεγε ο Ηράκλειτος.

Κατά δήλωση των ιδίων, σε κάθε παρέα τους υπάρχουν τουλάχιστον δύο πτυχιούχοι και ένας με μεταπτυχιακό, άνεργοι. Αξίζει να αναφέρω την περίπτωση νεαρής Ναουσαίας με σπουδές στο εξωτερικό, διδακτορικό, ειδικευμένη στις τεχνο-οικονομικές μελέτες, με τρεις ξένες γλώσσες και... άνεργη, που πρόσφατα η ΝΑΣΑ ενδιαφέρθηκε για αυτήν...

Αναρωτιέμαι, δεν θα ήταν πράγματι «θησαυρός» για το Δήμο Πάρου; Γιατί να πάει πέραν του Ατλαντικού; Έχουμε κάποιους καλύτερους και δεν το γνωρίζω;

Η επόμενη Δημοτική Αρχή θα πρέπει να εντοπίζει παρόμοιες εξαιρετικές περιπτώσεις και να μην τις αφήνει να χάνονται. Να τις αξιοποιεί για την Πάρο. Ας μην πλατειάσω με προσόντα άλλων νέων, όλοι θα γνωρίζετε κάποιες περιπτώσεις, αλλά μέχρι και ιχθυολόγο ανακάλυψα, ο οποίος αυτή τη στιγμή εργάζεται σαν σερβιτόρος.

Υπήρξαν και κάποιοι πιο τολμηροί νέοι που με επισκέφτηκαν, λέγοντας, ότι εκείνοι έχουν βρει μεγάλα κονδύλια για την Πάρο. Δεν μπόρεσα δημοσιογραφικά να διασταυρώσω το θέμα και τις πηγές, οι απόψεις διίστανται, έτσι, το μόνο που έκανα ήταν να τους ευχηθώ καλή επιτυχία.

Όσον αφορά το «χρονοδιάγραμμα της Πάρου», για το οποίο όλοι με ρώτησαν, το εξήγησα σε όσους νέους με επισκέφτηκαν, και με προέτρεψαν να το δημοσιοποιήσω για να το μάθουν όλοι οι Παριανοί.

Για να μη θεωρηθεί βαρύγδουπος ο τίτλος «χρονοδιάγραμμα», εξηγώ ότι είναι ένα πρόγραμμα με λύσεις για τη μελλοντική Πάρο –που βασίζεται στην κοινή λογική και τις φιλοδοξίες πολλών Παριανών διαχρονικά– που όμως ποτέ δεν διατυπώθηκε σαν ένα ενιαίο σχέδιο.

Εγώ απλώς τα συνέλεξα όλα, προσθέτοντας και τις δικές μου ιδέες και προτάσεις, σαν Παριανή που θυμάμαι την Πάρο και τους ανθρώπους της μισό αιώνα και πλέον.

Πρόκειται για μια νέα φυσιογνωμία της Πάρου, την εικόνα που θα πρέπει να προβάλλει διεθνώς τα επόμενα χρόνια. Ένα σύνολο έργων, που αν δεν γίνουν αυτή την πενταετία, φοβάμαι πως θα αργήσουν πολύ...

Το ονόμασα χρονοδιάγραμμα, επειδή χρονικά το χώρισα σε τρία μέρη.

1. Σε άμεσα έργα, για όλο το νησί, που μπορούν να γίνουν τώρα, αύριο το πρωί, και υπάρχουν τα χρήματα.

2. Σε τέσσερα αναγκαία έργα πνοής που θα πρέπει να γίνουν, παράλληλα, μέσα στον ιστό της πόλης, για να τονωθεί η αγορά και να αναδειχθεί η Παροικιά -και που θα πρέπει να ενταχθούν στα κονδύλια της Ε.Ε. ή άλλων πηγών.

3. Σε μεγάλα έργα, όπως: διεθνές αεροδρόμιο, εμπορικό λιμάνι, νοσοκομείο, τα οποία απαιτούν ειδικούς χειρισμούς ή ξεχωριστή αντιμετώπιση χρηματοδότησης και λειτουργίας.

Επειδή το άρθρο αυτό είναι και πάλι αφιερωμένο στους νέους, όπως αντιλαμβάνεστε είναι αδύνατον να χωρέσει ολόκληρο το χρονοδιάγραμμα της Πάρου -όσο επιγραμματικό και αν γίνει. Έτσι, όπως υποσχέθηκα και στους νέους, δεσμεύομαι να το δημοσιεύσω προσεχώς και πάντως πριν τις εκλογές...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΤΕΛΗ

Υ.Γ.: Προς πολιτικούς και όχι μόνον...

Όταν λες ψέματα, κάνεις ένα στιγμιαίο λάθος και ένα διαχρονικό. Το δεύτερο είναι πιο σημαντικό. Χάνεις την αξιοπιστία σου.-