Σαν μέλος της ΕΟΔ Κυκλάδων βρέθηκα, Σάββατο πρωί 25/10, στην παραλία Λιβάδια της Παροικιάς για τον εθελοντικό καθαρισμό των ακτών, μετά από ειδοποίηση του Λιμεναρχείου Πάρου. Δε θα σχολιάσω το γεγονός ότι εκτός από την ΕΟΔ και το Λιμεναρχείο, δεν υπήρξε κανένας άλλος εθελοντής, γιατί το να είσαι εθελοντής είναι απόλυτα προσωπική επιλογή του καθενός.
Θα σχολιάσω όμως το ότι η παραλία αυτή, που δέχεται τόσο πολύ κόσμο, κυρίως το καλοκαίρι αλλά κι όλο το χρόνο, λόγω του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στον οικισμό της Παροικιάς, ήταν ΓΕΜΑΤΗ αποτσίγαρα. Και αναρωτιέμαι...
Κανείς δε σκέφτεται τα παιδιά που παίζοντας και σκάβοντας την άμμο θα τα βρούν;
Κανείς δε σκέφτεται ότι μέρος αυτών θα βρεθούν στη θάλασσα, που θα κολυμπήσει ο ίδιος και τα παιδιά του;
Κανείς δε σκέφτεται ότι είναι άθλιο θέαμα μια αμμουδιά που αντί για βότσαλα έχει πεταμένα τσιγάρα;
Κανείς δε σκέφτεται ότι το θέαμα είναι αποκρουστικό για τους τουρίστες, πού τόσο η οικονομία του νησιού στηρίζεται σ' αυτούς; Γιατί γνωρίζουμε ότι στις περισσότερες χώρες το κάπνισμα επιτρέπεται σε πολύ συγκεκριμένους χώρους και τα πεταμένα αποτσίγαρα από δω κι από κει είναι θέαμα άγνωστο.
Αν δε σεβαστούμε εμείς τον τόπο μας πως θα απαιτήσουμε από τους επισκέπτες να το κάνουν;
Και το χειρότερο είναι ότι το φαινόμενο δεν παρουσιάζεται μόνο στη συγκεκριμένη παραλία.
Και μην σκεφτείτε παρακαλώ ότι είναι ευθύνη του Δήμου. Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι ο Δήμος είμαστε εμείς, οι πολίτες. Χωρίς πολίτες δεν υπάρχει Δήμος. Κι αν εμείς δεν φροντίσουμε το «σπίτι μας» κανείς δε θα το κάνει.
Αγγελοπούλου Σοφία
Μέλος του μητρώου
