Η κατασκευή των δύο χαμηλών μικρών φραγμάτων εντός της κοίτης του ποταμού αποσκοπεί στη συγκράτηση από τα φερτά υλικά, κυρίως χώμα, ώστε το νερό να κυλάει πιο καθαρό προς την μικρή λιμνούλα στη γέφυρα της Νάουσας.
Η επιλογή της τοποθέτησης των μικρών φραγμάτων ή αναχωμάτων έγιναν με βάση την κατάκλυση του εδάφους και φροντίστηκε το μέγεθος τους να είναι συμβατό με τις συνθήκες του ποταμιού.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες τα δύο φραγματάκια γεμίζουν με νερό μειώνοντας τη ροή προς την θάλασσα, δημιουργώντας αντίστοιχα δύο μικρούς υποτυπώδεις καταρράκτες.
Το νερό που κατεβαίνει με πίεση και που είναι αυξημένο κατά την περίοδο των βροχοπτώσεων, κουβαλάει μαζί του και συμπαρασύρει τις φερτές ύλες λάσπη κτλ., οι οποίες κατακάθονται σε εκείνο το σημείο που το νερό λιμνάζει (στέκεται). Τα μικρά φράγματα συγκρατούν τα φερτά υλικά με αποτέλεσμα το νερό να φτάνει στη λιμνούλα καθαρό και «φιλτραρισμένο». Είναι χαρακτηριστική η ηπιότητα, τόσο της κατασκευής σε σχέση με το περιβάλλον, όσο και της λειτουργίας, αυτού του τύπου των μικρών φραγμάτων.
Το ποτάμι της Νάουσας που καταλήγει στο γραφικό λιμανάκι της, εκτός από τουριστικό αξιοθέατο για τους επισκέπτες της περιοχής, διοχετεύει το νερό στη λιμνούλα κάτω από τη πέτρινη γέφυρα (σήμα κατατεθέν της Νάουσας) δημιουργώντας το ιδανικότερο περιβάλλον για πάπιες και χήνες αναβαθμίζοντας την οικολογική αξία της περιοχής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία από υδρολογικής σκοπιάς το νησί της Πάρου παρουσιάζει καλύτερη υδροφορία σε σύγκριση με τα άλλα νησιά των Κυκλάδων.
Μία από τις περισσότερο ευνοημένες περιοχές από πλευράς αφθονίας υδάτων είναι η Νάουσα.
Η ίδια η ετυμολογία της λέξης Νάουσα το υποδηλώνει όπως διευκρινίζει ο Δημ.Ι. Γεωργαντάς.
Σύμφωνα με τον ίδιο η μετοχή νάουσα (από το ρήμα νάω=ρέω) ουσιαστικοποιήθηκε κι έτσι συναντάμε τη «νάουσα πηγή» ή «νάουσα κρήνη» (ρέουσα πηγή κι αλλού τρέχουσα). H ερμηνεία αυτή είναι σωστή γιατί πράγματι και στη Νάουσα της Πάρου αλλά και στη Μακεδονική Νάουσα, η αφθονία του υδάτινου στοιχείου ήταν καθοριστικής σημασίας. Ο τύπος «Νάουσα» απαντάται ήδη από το 1614 σε έγγραφα, ακολουθεί ο τύπος Άγουσα το 1634 και στη συνέχεια και οι δύο. ( Πηγή: Νίκου Χρ. Αλιπράντη, Τα Τοπωνύμια της Πάρου, 1990).
Μέλος του μητρώου
