Δεν είναι δυνατόν ακόμη και σήμερα ο καθένας από μας να κάθεται στη γωνίτσα του περιμένοντας το τίποτα απ' το πουθενά. Είσαστε οι άνθρωποι που καλώς ή κακώς εκλεχτήκατε ως Άρχοντες αυτού του τόπου. Άρα είστε και κομμάτι αυτού του λαού, και έχετε τη δύναμη που απορρέει απ' αυτή τη θέση. Σας καλούμε, λοιπόν, να αναλάβετε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες που χρειάζεται, για να ξεκινήσουμε τον διάλογο που μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την αντιμετώπιση όλων αυτών των δεινών που ζούμε. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι, όσο καλά κι αν πηγαίνει το σπίτι μας, σε καιρό πολέμου θα έρθει η ώρα που κι αυτό θα καεί.
Πρέπει οι Δήμαρχοι όλης της χώρας να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι σε όλα αυτά που γίνονται όχι μόνο προσαρμοζόμενοι αλλά και αντιτιθέμενοι. Δεν φτάνουν μόνο τα ψηφίσματα που εκ του «ασφαλούς» ψηφίζετε και είναι κενά γράμματα. Πρέπει να μιλήσετε με τους διαπραγματευτές και να απαιτήσετε ζωή για τους πολίτες σας. Πρέπει αν δεν ακουστείτε να δράσετε, γιατί οι πολίτες σας δεν είναι αριθμοί είναι ψυχές. Πρέπει σ' αυτή τη δράση σας να είμαστε όλοι μαζί και για να μας έχετε μαζί πρέπει να μας μιλήσετε και να μας ακούσετε, πρέπει μαζί μας να μοιραστείτε τις αγωνίες μας για τις ζωές μας και τα παιδιά μας, πρέπει να μοιραστείτε τα οράματά σας και να μας δώσετε ελπίδα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, απλά καλούμαστε να αγωνιστούμε για να μην ανήκουμε στους απόντες του ιστορικού του μέλλοντος. Μη ξεχνάμε ότι οι αποσκευές μας είναι γεμάτες με βαριές μνήμες από τους δύο τελευταίους παγκοσμίους πολέμους, από εμφυλίους, από χούντες, από τείχη που έπεσαν, από ιδεολογίες που χρεοκόπησαν, από πανύψηλους πύργους που γκρεμίστηκαν σε δευτερόλεπτα, από βομβαρδισμένες πόλεις, από αναταραχές, από άδικους θανάτους, από την καταστροφή του πλανήτη, από χρεοκοπημένες χώρες που ξαναστάθηκαν και μάλιστα πολύ γρήγορα στα πόδια τους, από τους λίγους που πάντα κινούσαν τους πολλούς. Ας είναι η εμπειρία αυτή οδηγός μας, όταν θα συζητάμε, και ας κάνουμε επιτέλους τον Δήμο οίκο μας επί της ουσίας.
Η κυβέρνηση στις 25/1/2015 άλλαξε. Τα προβλήματα όμως παραμένουν. Το 60% των νέων παραμένουν άνεργοι, το 40% των μειωμένων μισθών μας αντιπαλεύει την αξιοπρέπειά μας, οι αβάσταχτοι φόροι εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν, η παιδεία είναι κουτσή, η υγεία ανύπαρκτη, οι λογικές του παρελθόντος είναι παρούσες, τα λαμόγια ατιμώρητα, ο θάνατος καραδοκεί. Κύριοι, νομίζετε ότι έχουμε την πολυτέλεια να παραμένουμε σιωπηλοί; Εμείς ως εργαζόμενοι αντιλαμβανόμαστε πλήρως την προσπάθεια που κάνει η νέα κυβέρνηση καθώς επίσης και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες καλείται να εφαρμόσει την πολιτική της τόσο σε εγχώριο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όμως αντιλαμβανόμαστε εξίσου πόσο βαριά είναι και η δική μας ευθύνη απέναντι σε όλα αυτά. Η βάση πρέπει να δηλώσει ευθαρσώς και όσο πιο δυνατά μπορεί τα προβλήματα που υπάρχουν και να απαιτήσει λύσεις εδώ και τώρα. Μάλιστα πρέπει να φωνάξει τόσο δυνατά, ώστε να ακουστεί στα ώτα των Βρυξελλών, τα οποία ακόμα και σήμερα κωφεύουν θάβοντας τις ζωές μας κάτω από τους αριθμούς.
Κατόπιν των προαναφερομένων θεωρούμε ότι ο Δήμος μας καλείται να αντιμετωπίσει πρωτίστως το θέμα της υποβάθμισης των υπηρεσιών προς τους πολίτες του, η ύπαρξη του οποίου οφείλεται στην έλλειψη προσωπικού. Προτείνουμε, λοιπόν, και σας καλούμε, Πρόεδρε του ΔΣ του Δήμου Πάρου κ. Χριστόδουλε Σαραντινέ, να βάλετε ως θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο την άμεση πρόσληψη προσωπικού, όπως αναφέρουμε παρακάτω:
1. Παρά το ότι οι υφιστάμενοι μνημονιακοί νόμοι απαγορεύουν τις προσλήψεις μόνιμων υπαλλήλων, να πάρουμε την πρωτοβουλία να μπει τέλος στην κακή πρακτική του παρελθόντος και να ζητήσουμε να εγκριθεί η αίτηση για την πρόσληψη εργαζομένων διάφορων ειδικοτήτων, σύμφωνα με τις ανάγκες του Δήμου οι οποίες θα δικαιολογούνται πλήρως από αντίστοιχες εκθέσεις των υπηρεσιών.
2. Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να σταλεί στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, όπου, εάν ισχύσει το σημερινό καθεστώς, λογικά θα απορριφθεί.
3. Αυτός ο «τοίχος», δεν θα αποτελέσει το τέρμα των προσπαθειών του Δήμου. Η ίδια απόφαση να κοινοποιηθεί στα συλλογικά όργανα της Αυτοδιοίκησης (Περιφερειακή Ένωση Δήμων Νοτίου Αιγαίου και ΚΕΔΕ) προκειμένου να ξεκινήσει μια μαζική κινητοποίηση ανάμεσα στους ΟΤΑ για να διεκδικήσουν συνολικά οι δήμοι από τη νέα κυβέρνηση την απελευθέρωση των προσλήψεων του μόνιμου προσωπικό που έχουν ανάγκη.
4. Τέλος αν κι αυτό δεν αποδώσει, ο Δήμος να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, στηριζόμενος στην αντισυνταγματικότητα του παγώματος των προσλήψεων, το οποίο, αφενός προσβάλει την συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια των δήμων, αφετέρου δεν έχει κανένα δημοσιονομικό όφελος, ιδίως στο κομμάτι των δημοτικών ανταποδοτικών υπηρεσιών, τις οποίες πληρώνει απευθείας ο πολίτης.
Όλα αυτά τα αποζητάμε όχι γιατί είμαστε απαραίτητα απέναντι στη νέα κυβέρνηση ή τη νέα δημοτική αρχή, τουλάχιστον προς το παρόν, αλλά γιατί, όπως είπαμε και παραπάνω, η ώρα είναι περασμένη κι εμείς είμαστε άνθρωποι και ως τέτοιοι θέλουμε να ζήσουμε. Θέλουμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας με το γέλιο στο πρόσωπο και όχι με κεφάλια σκυμμένα, θέλουμε να πηγαίνουμε στα νοσοκομεία και να γινόμαστε καλά και όχι να πεθαίνουμε, θέλουμε τα παιδιά μας μέσα από την παιδεία να αποχτούν συνδυαστική σκέψη και όχι να γίνονται μονάδες παραγωγής, θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν όνειρα και να αγαπήσουν αυτή την πανέμορφη χώρα και όχι να γίνονται μετανάστες όπως οι παππούδες τους, θέλουμε η έρευνα και οι ανακαλύψεις της να υπηρετούν τον άνθρωπο και όχι να τον εκμεταλλεύονται, για να πλουτίσουν, θέλουμε αυτή η κρυστάλλινη γυάλινη μπάλα, η γη μας, που είναι κρεμασμένη στο χάος απ' το πουθενά να εξακολουθήσει να λάμπει μέχρι να καταφέρει η μεγαλοσύνη του ανθρώπινου πνεύματος να ταξιδέψει παντού ανακαλύπτοντας και υπηρετώντας άλλους κόσμους, θέλουμε εν κατακλείδι το σύντομο ταξίδι μας σε τούτη τη ζωή να είναι όμορφο και όχι έτσι όπως το καταντήσανε οι ανεγκέφαλοι που μαζεύουν το χρήμα στις παράνομες τράπεζές τους χωρίς να αναρωτιούνται το γιατί.
Από το ΔΣ του Σ.Ε.ΟΤΑ.Π.Α.
Μέλος του μητρώου
