Η επέκταση αυτή δημιουργούσε σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα στον οικισμό της Αλυκής, το κόστος της επέκτασης ήταν πολύ μεγάλο και το πιο σημαντικό καταδίκαζε το νησί με ένα μικρό αεροδρόμιο εσωτερικών μόνο πτήσεων, όταν η τουριστική Πάρος είχε ανάγκη διασύνδεσης με το εξωτερικό.
Με εισήγησή μου το τότε δημοτικό συμβούλιο με κατά πλειοψηφία απόφαση (υπήρξαν ισχυρές αντιδράσεις από κατοίκους της περιοχής) ζήτησε από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου την κατάργηση του έργου και την κατασκευή νέου αεροδρομίου με διάδρομο 2.000 μέτρων. Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) συμφώνησε καθώς και η τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών.
Η απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου βρήκε σύμφωνο το Επαρχείο Πάρου καθώς και ισχυρούς τουριστικούς παράγοντες του νησιού και έτσι ξεκίνησε η κοινή προσπάθεια για την κατασκευή του νέου αεροδρομίου.
Σύντομα επιλέχτηκε η πλέον κατάλληλη τοποθεσία στην περιοχή Κάμπου – Βουτάκου με προσανατολισμό Βορράς-Νότος (10.7.1996) και ξεκίνησε η τοπογράφηση 700 στρεμμάτων καθώς και η έγκριση περιβαλλοντικών όρων (17.2.1997).
Το έργο προχωρούσε ομαλά και γρήγορα μέχρι την ημέρα που 26 κάτοικοι της περιοχής προχώρησαν σε προσφυγή κατά του έργου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ειδικότερα στο 5ο Τμήμα (31.12.1997). Την περίοδο εκείνη το Τμήμα αυτό, που εκδίκαζε υποθέσεις που αφορούσαν το περιβάλλον, δεν ευνοούσε μεγάλα έργα σε μικρά νησιά στα πλαίσια της αειφόρου αναπτύξεώς τους. Το έργο ήταν καταδικασμένο, όπως αυτό προέκυψε από ένα συγκυριακό γεγονός το οποίο και το διέσωσε. Την ημέρα που επρόκειτο να γίνει η δίκη (20.5.1998), απεβίωσε η σύζυγός του προέδρου του 5ου Τμήματος και ο Πρόεδρος ζήτησε να αναβληθεί η συγκεκριμένη δίκη για λίγες μέρες, γιατί προφανώς ήθελε να δικάσει την υπόθεση ο ίδιος.
Όταν ελήφθη η απόφαση της αναβολής (20.5.1998), πήγα αμέσως στη γραμματεία του δικαστηρίου και πήρα αντίγραφο της εισήγησης, η οποία ήταν τελείως αρνητική για την κατασκευή του έργου.
Στο διάστημα αυτό των 8 ημερών σε αλλεπάλληλες συσκέψεις με τα συναρμόδια υπουργεία (ΥΠΕΧΩΔΕ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ) καταλήξαμε στην κατάργηση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης κατά της οποίας είχαν προσφύγει οι κάτοικοι της περιοχής.
Έτσι όταν ξεκίνησε η διάσκεψη (27.5.1998), το δικαστήριο δεν είχε αντικείμενο να δικάσει και η δίκη καταργήθηκε με αποτέλεσμα να μείνει ανοιχτή η προοπτική της κατασκευής του νέου αεροδρομίου. Όμως για το ενδεχόμενο η νέα προσπάθεια να μην εμπλακεί σε νέους δικαστικούς αγώνες αποφασίστηκε ο διάδρομος να περιορισθεί στα 1400 μέτρα και να συνταχθεί νέα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Παρά ταύτα και η νέα αυτή προσπάθεια λίγο έλειψε να ακυρωθεί, επειδή οι κάτοικοι προσέφυγαν στην Δ/νση Περιβάλλοντος του υπουργείου Γεωργίας με το επιχείρημα ότι ο θόρυβος των αεροπλάνων θα διώξει τις πεταλούδες των Ψυχοπιανών. Χρειάστηκε με πρωτοβουλία του Επαρχείου Πάρου – Αντιπάρου να γίνει μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, να την αποδεχθεί το υπουργείο και να λήξει εκεί η υπόθεση.
Ακολούθησε στα πλαίσια μιας απίθανης γραφειοκρατίας η ολοκλήρωση των τεχνικών μελετών από την ΥΠΑ, οι απαλλοτριώσεις, η πληρωμή των ιδιοκτητών και εν τέλει η υπογραφή της σύμβασης με εργολήπτρια εταιρία για την κατασκευή του διαδρόμου, χωρίς να περιλαμβάνεται στη σύμβαση η κατασκευή των κτηρίων!!!
Ευτυχώς για την Πάρο το επιχειρηματικό ενδιαφέρον της AEGEAN AIRLINES έδωσε τη λύση και υπεγράφη η σχετική σύμβαση μεταξύ του αρμόδιου υπουργείου και του πιο πάνω αερομεταφορέα που προέβλεπε μέχρι το τέλος Ιουλίου 2016 την ολοκλήρωση των εντελώς απαραίτητων κτηριακών εγκαταστάσεων , ώστε να ξεκινήσει αμέσως η λειτουργία του.
Οι πτήσεις προς το νέο αεροδρόμιο θα πραγματοποιούνται από αεροπλάνα 80 θέσεων των εσωτερικών αερογραμμών παραμένοντας ανικανοποίητο το αίτημα της τουριστικής Πάρου για αεροπορική σύνδεση με πτήσεις από και προς το εξωτερικό, όπως συμβαίνει με τη Σαντορίνη, τη Μύκονο, τη Σκιάθο και άλλους τουριστικούς προορισμούς του μεγέθους της Πάρου.
Κώστας Αργουζής
Πρώην δήμαρχος Πάρου
Υ.Γ.
Το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής διαχρονικά (1995-2016) υπήρξε μεγάλο και με αποτελέσματα.
Το ίδιο ισχύει και για το Επαρχείο Πάρου-Αντιπάρου.
Η συμβολή της υπουργού Ελισάβετ Παπαζώη, ιδιαίτερα την κρίσιμη περίοδο της δίκης στο ΣτΕ ήταν καθοριστική.
Σημαντικές παρεμβάσεις στα αρμόδια υπουργεία για την υπόθεση του αεροδρομίου έκανε ο βουλευτής Νίκος Λεβογιάννης.
Η συμβολή του επιχειρηματία-ξενοδόχου Βασίλη Καρποδίνη ήταν και παραμένει ουσιαστική μέχρι σήμερα.
Η υπογραφή της σύμβασης από τον πρώην υπουργό Γιάννη Ραγκούση για την κατασκευή του διαδρόμου, σήμανε την αρχή του τέλους της βασανιστικής πορείας ενός έργου που είχε χρονική διάρκεια 21 ετών.
Τέλος η ΑΜΚΕ, με πρόεδρο τον Δικηγόρο Κώστα Φιφλή και με τη βοήθεια των χορηγών της, συνέβαλε ουσιαστικά στην κατασκευή των απαραίτητων κτηριακών εγκαταστάσεων, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει τη λειτουργία του το αεροδρόμιο.
Μέλος του μητρώου
