Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ μεγάλη καί πανευφρόσυνη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μοῦ δίνει τήν εὐλογημένη εὐκαιρία νά ἀπευθύνομαι στήν ἀγάπη σας γιά δέκατη, μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, συνεχῆ χρονιά ὥστε ὡς Ἐπίσκοπός σας νά σᾶς μεταφέρω τό μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας ἡ ὁποία ἀνέτειλε ξανά περίλαμπρη καί φωταυγής ἐνώπιόν μας.
Στήν προσπάθειά μου νά συγκεντρώσω τήν σκέψη μου προκειμένου νά μιλήσω στήν ἀγάπη σας γιά τό ἀνυπέρβλητο αὐτό γεγονός τῆς Σαρκώσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀναλογίζομαι πώς αὐτό τό ὁποῖο ἐπιχειρῶ νά κάνω εἶναι νά μιλήσω γιά κάτι τό ὁποῖο τελικά μιλάει ἀπό μόνο του. Ἀναζητώντας τίς κατάλληλες λέξεις γιά νά περιγράψω τό νόημα τῆς ἑορτῆς διαπιστώνω πώς τό μόνο πού χρειάζεται γιά νά μπορέσουμε νά γίνουμε κοινωνοί τῆς χαράς τῶν Χριστουγέννων εἶναι νά σταθοῦμε ευλαβικά καί μέ καθαρή καρδιά μπροστά στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, νά θαυμάσουμε τήν θέα τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ στήν ἀγκαλιά τῆς Παρθένου καί νά ἀφήσουμε τήν εἰκόνα αὐτή νά μιλήσει στήν ψυχή μας.
Τά φετινά λοιπόν Χριστούγεννα θά ἤθελα νά μεταφερθοῦμε ὡς Ἐκκλησία, σύσσωμοι, ὄχι νοερά οὔτε φανταστικά ἀλλά πραγματικά καί οὐσιαστικά μπροστά στήν φάτνη τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐξ ἄλλου δέν βρισκόμαστε μακριά της ἀφοῦ ὁ Ἱησοῦς Χριστός εἶναι ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, προεξάρχει τῆς Χριστουγεννιάτικης Εὐχαριστιακῆς μας Συνάξεως καί ἤδη βρίσκεται ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα σέ ἀναμονή τῆς κοινωνίας Του μαζί μας.
Ἐλᾶτε λοιπόν ψυχή τε καί καρδία νά ὁδηγηθοῦμε στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας καί νά εἰσέλθουμε στό Σπήλαιο πού φιλοξένησε τίς πρῶτες στιγμές τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐκεῖ, τίποτα δέν χρειάζεται νά ποῦμε ἐμεῖς γιατί ἐκεῖ ὅλα μιλοῦν ἀπό μόνα τους. Μιλοῦν οἱ Ἄγγελοι πού ψάλλοντες τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία!» κηρύττουν τήν χαρά τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ἀντίθετα ἀπό τήν θλίψη τῆς ἀπουσίας Του πού ἀρκετές φορές κυριαρχεῖ στή ζωή μας. Μιλοῦν οἱ ποιμένες οἱ ὁποῖοι «ἀγραυλοῦντες» προσφέρουν τόν θαυμασμό τους στό Θεῖο Βρέφος, δείχνοντας σέ ἐμᾶς τό ἀσφαλές μονοπάτι τῆς πίστεως πού ὁδηγεῖ στήν συνάντηση μαζί Του.
Μιλοῦν καί οἱ Μάγοι πού ταξιδεύουν ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς μόνο καί μόνο γιά νά Τόν συναντήσουν, νά Τόν προσκυνήσουν καί νά Τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τους ἀναγνωρίζοντας στό πρόσωπό Του τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή, τόν Βασιλέα τῆς Δόξης. Κοντά σέ αὐτούς μιλάει καί τό ὑπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ πού ἀνέτειλε καί πάλι γιά νά σταθεῖ «ὅπου ἦν τό παιδίον μετά Μαρίας τῆς Μητρός Αὐτοῦ...» θυμίζοντάς μας ὅτι δέν ὑπάρχει κανένας λόγος νά κυριαρχεῖ ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπόγνωση στή ζωή μας διότι «Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός»! (Ησ. Η',9-10) Ὅπου κι ἄν στρέψουμε τό βλέμμα μας, ἐντός ἡ ἐκτός τοῦ Σπηλαίου τῆς Γεννήσεως, ὅλα ἔχουν κάτι νά μᾶς ποῦν.
Σύμπασα ἡ κτίσις, λογική τε καί ἄλογος, ἐκστατική μπροστά στό μέγα τῆς Ἐνανθρωπήσεως μυστήριο προσφέρεται ἁπλόχερα στόν ἴδιο τόν Δημιουργό πού τῆς ἔκανε τήν μεγάλη τιμή ὄχι ἁπλῶς νά τήν ἐπισκεφθεῖ ἀλλά ὡς ἄνθρωπος νά γίνει κομμάτι της. «Ἕκαστον γάρ τῶν ὑπό σοῦ γενομένων κτισμάτων, τήν εὐχαριστίαν σόι προσάγει• οἱ Ἄγγελοι τόν ὕμνον, οἱ οὐρανοί τόν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τά δῶρα, οἱ Ποιμένες τό θαῦμα, ἡ γῆ τό σπήλαιον, ἡ ἔρημος τήν φάτνην• ἡμεῖς δέ Μητέρα Παρθένον...», ὅπως τόσο θεολογικά ἀλλά καί ἀριστοτεχνικά ἀποδίδει μέ τό ὑπέροχο στιχηρό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς ὁ ὑμνογράφος Μοναχός Ἀνατόλιος ὁ Στουδίτης. Ἀκόμα λοιπόν καί αὐτή ἡ κτίσις συμμετέχουσα στή Γέννηση τοῦ Κυρίου μιλάει στήν ψυχή μας καί μᾶς καλεῖ νά προσφέρουμε κι ἐμεῖς στόν Χριστό ὅ,τι καλύτερο μποροῦμε μέ κορυφαία προσφορά τήν ἴδια τήν ὕπαρξη μας.
Ἀδελφοί μου,
Σήμερα πού ἑορτάζουμε τήν κατά Σάρκα Γέννηση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ θέλησα νά «διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ» ὅπου συνετελέσθη ἡ ἐν τῷ χρόνῳ εἴσοδος τοῦ Κυρίου στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων. Προτίμησα, ἀντί νά σᾶς πῶ αὐτό πού ἐγώ σκέφτομαι, νά ἀφήσουμε τό ἴδιο τό γεγονός νά μᾶς μιλήσει. Τώρα λοιπόν πού ἀκούσαμε τήν γῆ καί τόν οὐρανό νά ὁμιλοῦν ἦρθε ἡ ὥρα νά μιλήσει καί ἡ καρδιά μας. Ἅς τήν ἐλευθερώσουμε ἀπό ὅλα ὅσα τήν κρατοῦν αἰχμάλωτη σέ μία ζοφερή καί μακράν τοῦ Θεοῦ πραγματικότητα ὥστε ἀληθινά ἐλεύθερη νά προσφέρει τήν δική της δοξολογία καί εὐχαριστία στόν Τεχθέντα Κύριο, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς νησιωτικῆς μας Μητροπόλεως Παροναξίας, εὔχομαι σέ ὅλους, ἰδιαιτέρως δέ στούς ἀδελφούς μας πού δοκιμάζονται ἀπό ἀσθένειες, πένθος ἤ ἀνέχεια, στούς ἀποδήμους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, στούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Αντιπαρίους, ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος Ἰησοῦς νά φωτίζει τήν ζωή καί τά ἔργα σας καί νά σᾶς χαρίζει ὑγεία καί μακροημέρευση.
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἁγιασμένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Μέλος του μητρώου
