Αὐτά τά θεόπνευστα λόγια σημαίνουν, ἐκτός τῶν ἄλλων, κυρίως, ὅτι ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική μας πίστη καί λατρεία, ὅπως καί ἡ πνευματική καί βιολογική μας ζωή καί ὁ χρόνος της, εἶναι Χριστοκεντρική. Δηλαδή ἔχομε ὡς ἀμετάθετο κέντρο τόν Χριστό.
Καί ὁ πρώτιστος σκοπός τῆς Ἐκκλησίας πού ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας ἵδρυσε καί τῆς Ὁποίας ἀποτελεῖ κεφαλή, εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὅλα ὅσα γράφονται στήν Ἁγία Γραφή καί στήν πατερική διδαχή, εἶναι καί ἀποτελοῦν καί μιά ὤθηση ἀπό μέρους μας πρός τό νά δεχθοῦμε τήν σωτηρία μας. Καί ἄν αὐτή ἡ προτροπή τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν πρέπει πάντοτε νά μᾶς εὐαισθητοποιεῖ καί νά μᾶς προβληματίζει θετικά, αὐτό ἰδιαίτερα θά πρέπει νά συμβαίνει στό ξεκίνημα κάθε νέου Χρόνου.
Ὁ χρόνος φεύγει ἀστραπιαία. Ὁ Χριστός μένει. Καί μένει αἰώνια. Ὁ χρόνος μέ τίς τρεῖς διαστάσεις του, δηλαδή, παρελθόν, παρόν καί μέλλον ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνα αἰώνιο παρόν. Καί ἡ εὐτυχία μας ὡς ἀνθρώπων καί τό μέλλον μας ὡς χριστιανῶν πού εἶναι αἰώνιο, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τόν χρόνο καθεαυτόν, ἀλλά ἀπό τό πώς ἐμεῖς σέ προσωπικό, κοινωνικό, ἐθνικό καί πανανθρώπινο ἐπίπεδο θά ἀξιοποιοῦμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἐάν δηλαδή ἀφήσουμε μέ ἐμπιστοσύνη τούς ἑαυτούς μας, τήν ζωή μας, τήν ὕπαρξη μας στήν πρόνοια καί παναγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄν δεχόμαστε τήν Θεία Χάρη καί ἄν μένουμε σ'Αὐτήν.
Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος διδάσκει, ὅτι «ὁ Θεός ἔγινε ἔγχρονος, δηλαδή εἰσῆλθε στόν χρόνο, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς αἰώνιοι». Καί αὐτό γιά κάθε συνειδητό πιστό καθορίζει καί ὁριοθετεῖ τήν ὀντολογική ἔννοια του χρόνου, ἀφοῦ ὁ κάθε πιστός στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου προγραμματίζει ἐκτός ἀπό τά ἄλλα καί τήν πνευματική του πορεία.
Ὁ Μέγας Βασίλειος τοῦ ὁποίου ἡ ἱερή μνήμη ἁγιάζει καί εὐλογεῖ τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ κάθε χρόνου, δέν ἔζησε μάταια καί ἀνώφελα τά λίγα χρόνια τῆς ζωῆς του. Ἄν ἔλαβε τήν προσωνυμία «Μέγας», αὐτό τό ὀφείλει στό ὅτι ἔζησε μέ ἀρχές, μέ προοπτική ἰδεῶν. Ἔζησε Χριστοκεντρικά, σύμφωνα μέ τήν Παύλεια προτροπή πού ἀκούσαμε σήμερα στό Ἱερό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα.
Γι' αὐτό ἀκριβῶς, παρά τό ὅτι διέθετε ὅλες τίς προϋποθέσεις της κατά κόσμον λάμψεως καί προβολῆς, προτίμησε τήν αἰώνια λάμψη τῆς κατά Χριστόν φιλοσοφίας καί ἐπιστήμης, «τῶν ὄντων μελετήσας τό ἄστατον», καθώς ψάλλει καί ὁ ἱερός τοῦ ὑμνογράφος.
Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶναι «καιρός πραγματείας», ὅπως εὔστοχα ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, γιατί πραγματευόμαστε, δηλαδή προσέχουμε νά μή χάσουμε τόν πολύτιμο θησαυρό τῆς Θείας Βασιλείας.
Μέ τό νά χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστιανός δυναμικά τόν χρόνο τῆς ζωῆς του γιά τήν πνευματική του πληρότητα, αὐτό δέν σημαίνει ἀδιαφορία γιά τά ὅσα συμβαίνουν, οὔτε καί ἀπαξίωση τῆς ζωῆς αὐτῆς. Δέν ἀρνούμαστε τήν σκληρή πραγματικότητα τῶν προσκαίρων, ἀλλά πατώντας σέ δύο ἐπίπεδα, τό πρόσκαιρο καί τό αἰώνιο, ἑστιάζουμε στό δεύτερο.
Τό τώρα, τό σήμερα μᾶς χαρίζεται ἀπό τήν θεία ἀγάπη. Τό παρελθόν εἶναι ἱστορία. Τό μέλλον μᾶς εἶναι ἄγνωστο καί τελείως ἀβέβαιο. Μόνο στό παρόν ζοῦμε. Ἅς τό ἀξιοποιοῦμε λοιπόν πνευματικά.
Τά ἀρνητικά καί δύσκολα τῶν ἡμερῶν μας εἶναι πολλά. Ἀλλά ἅς μένουμε στήν πίστη, στόν Χριστό, στήν ἐλπίδα. Ἄς αἰσιοδοξοῦμε καί μήν ἀφήνουμε τήν ἀποθάρρυνση νά μᾶς κυριεύει.
Ἡ αἰσιοδοξία βρίσκεται στήν οὐσία τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Καί ἄς μή ξεχνοῦμε, ὅτι ἡ πίστη μας αὐτή ἐμφανίσθηκε σέ μιά ἐποχή κρίσεως τοῦ Ἑλληνορωμαϊκοῦ κόσμου. Ἐν τούτοις, ἔγινε αὐτή ἡ πίστη κύριος μοχλός, ἕνα κορυφαῖο προηγούμενο δυναμικῆς παρουσίας καί προσφορᾶς. Καί ἔδωσε στόν κόσμο ζωή γιά δύο περίπου χιλιετίες.
Καί σήμερα ἡ πίστη μας μέ τήν Χριστοκεντρική της δομή, φύση καί πνοή, μπορεῖ νά βγάλει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό χάος τῆς κάθε μορφῆς χρεωκοπίας, τῆς ἀβεβαιότητας, του φόβου, ἄν μή καί τῆς καταστροφῆς. Φθάνει νά γίνουμε ἄνθρωποι οὐσιαστικῆς πνευματικῆς ταυτότητας, δηλαδή Χριστοκεντρικοί.
Ὁ νέος χρόνος ἄς εἶναι γιά ὅλους μας χρόνος πλούσιας πνευματικῆς καρποφορίας, ἀγάπης, χαρᾶς, εἰρήνης καί κάθε θείας εὐλογίας, οὐράνιας καί ἐπίγειας.
Καλή χρονιά καί εὐλογημένη!
Εὐφρόσυνο ἐν Κυρίῳ, εἰρηνικό καί σωτήριο τό νέο ἔτος 2018!
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη ἐν Χριστῷ,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Μέλος του μητρώου
