Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στόν Ἑσπερινό τῆς Πρωτόχρονιᾶς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, γιά νά τιμήσει τόν ἑορταζόμενο Μεγάλο Ἅγιο Της, Βασίλειο τόν Οὐρανοφάντόρα, ὅρισε νά διαβάζουμε μία περικοπή ἀπό τό Βιβλίο τῶν Παροιμιῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού ἀναφέρεται στή Σοφία καί τή σύνεση ὡς χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Ἴδιου τοῦ Θεοῦ τό ὁποῖο ὅμως μπορεῖ νά ἀποκτήσει καί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ὁ ἱερός συγγραφέας προσωποποιεῖ αὐτή τήν Θεϊκή Σοφία καί τή βάζει νά αὐτοπαρουσιάζεται καί νά ὁμιλεῖ ἡ ἴδια: «Ὁ Κύριος (λέγει ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ) μέ δημιούργησε ὡς πρῶτό του ἔργο. Πρό τῶν αἰώνων μέ θεμελίωσε, ἀπ' τήν ἀρχή πρίν φτιάξει τή γῆ… πρίν στερεωθοῦν τά ὄρη καί πρίν ἀπό ὅλα τά βουνά μέ δημιούργησε…» (Παροιμ. Κεφ. 8, 22-25)
Ἡ δημιουργική δύναμη λοιπόν τοῦ Θεοῦ ἐμφανίζεται στόν κόσμο ὡς ἡ Σοφία Του στήν ὁποία καλεῖται ὁ ἄνθρωπος νά γίνει μέτοχος, νά ἀπολαύσει τόν πλοῦτο της καί νά κατανοήσει τό μεγαλεῖο της. Ὁ Σοφός ἄνθρωπος γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ θεούμενος ἄνθρωπος, αὐτός δηλαδή πού μετέχει τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ μας ἐπιβεβαιώσει ὁ τιμώμενος Ἅγιος Βασίλειος ὅτι «ἡ σοφία εἶναι ἐπιστήμη, γνώση δηλαδή, τῶν θείων καί τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καί τῶν αἰτιῶν τους», γράφει στή συνέχεια ὅτι «ἡ ἀληθινή φρόνηση εἶναι διάκριση τοῦ τί μπορεῖ νά κάνει κάποιος καί τί δέν μπορεῖ. Ὅποιος τήν ἀκολουθεῖ, δέν θά πάρει ποτέ τόν ὀλέθριο δρόμο τῆς κακίας. Αὐτός πού σκέφτεται μέ φρόνηση γνωρίζει ποιά εἶναι ψεύτικα καί ἀπατηλά καί ποιά γιά τή ζωή μας χρήσιμα καί ὠφέλιμα.
Ἡ Σοφία, ἡ σύνεση καί ἡ φρόνηση εἶναι λοιπόν ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ τά ὁποῖα ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ὀφείλει νά τά κάνει χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς του. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού πλάστηκε ὁ ἄνθρωπος τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά γίνει ἄρχοντας αὐτοῦ τοῦ κόσμου, καλός οἰκονόμος καί διαχειριστής του, συμμέτοχος στό δημιουργικό καί ἀνακαινιστικό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Πολλές φορές ὅμως τόσο τά κελεύσματα τοῦ μηδενισμοῦ ὅσο καί ἡ ἔξαρση τοῦ ἀνθρώπινου ἐγωισμοῦ, ἀκυρώνουν τήν ἀνθρώπινη σοφία καί μᾶς καθιστοῦν ὑποχείρια τῶν πιό ἀνόητων ἐνστίκτων, σκορπώντας λύπη καί ἀπόγνωση στίς καρδιές μας πού ἀρρωσταίνουν ἀπό τό βάρος τῶν ἀδυναμιῶν μας.
Δυστυχῶς εἶναι πάρα πολλά τά παραδείγματα πού δείχνουν ποῦ μπορεί νά καταντήσουμε ὅταν ἀγνοοῦμε αὐτή τή φρόνηση, καί δέν λειτουργοῦμε μέ τήν ταπείνωση τοῦ καλοῦ καί φιλότιμου ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου. Πόσο πληγώνεται ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος ὅταν ἕρμαιο τῶν παθῶν τοῦ ξεχνᾶ ἀκόμη καί τούς πιό ἁπλούς κανόνες τῆς λογικῆς, ὅταν κονιορτοποιεῖ τά αἰσθήματα, τίς ἀνάγκες καί τίς εὐκαιρίες πού ὁ Θεός δίνει, μόνο καί μόνο γιά νά ἱκανοποιήσει τόν ἐγωισμό τοῦ ἰσχυρότερου.
Σήμερα ὅμως μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χρόνου, εἶναι μία εὐκαιρία νά ἀλλάξουμε καί τή στάση μας μέσα στόν κόσμο. Νά δοῦμε ὅλοι μας μέσα στά νέα χρονικά πλαίσια τοῦ 2019 πώς μποροῦμε νά γίνουμε περισσότερο συνετοί καί σοφοί. Πώς μποροῦμε νά διαχειριστοῦμε τά ἀγαθά πού ἔχουμε στά χέρια μας ὡς φρόνιμοι οἰκονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἴσως αὐτό νά εἶναι καί τό πραγματικό νόημα τῆς λέξης «Μετάνοια»: ἡ ἀλλαγή δηλαδή τοῦ νοῦ ἤ μέ ἄλλα λόγια πώς θά καταλάβει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ζοῦσε ὡς ἄφρων καί θά θελήσει νά γίνει σώφρων. Αὐτή τήν ὡραία πρόκληση μας θέτει ὁ Ἅγιος Βασίλειος καί μας καλεῖ νά μᾶς δείξει αὐτό τόν καινούριο δρόμο πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος γιά τόν ὁποῖο ψάλλουμε ὅτι «Σοφίας ἐραστής γενόμενος … τῆς ἀρρήτου σοφίας θεοπρεπῶς, ἑξήντλησε τόν πλοῦτον τόν μυστικόν», δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήνει ἀσυγκίνητους, ἀλλά ἡ μνήμη του νά μᾶς κάνει νά ἀναζητοῦμε αὐτή τή σοφία καί τή σύνεση στή ζωή μας, τήν ὁποία, ἀφοῦ ἐμεῖς τή μεταβολίσουμε σωστά, θά ἔχουμε τή δυνατότητα νά παραδώσουμε ὄχι μόνο ὡς τό καλύτερο πρωτοχρονιάτικο δῶρο στήν οἰκογένειά μας, στήν κοινωνία μας καί στήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί ὡς ἀντίδωρο εὐγνωμοσύνης γιά τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, στόν Ἴδιο τόν Θεό.
Καλή Χρονιά καί Εὐλογημένη!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Μέλος του μητρώου
