Πόσες στιγμές ονειροπόλησης μπορεί άραγε να κρύβει η αποτύπωση μιας εικόνας ειδυλλιακής ανοιξιάτικης γαλήνης στο λιμανάκι της Νάουσας; Στιγμές άπειρες… μιας ομορφιάς που υποβάλλει τα ωραιότερα συναισθήματα, που ταξιδεύει την ψυχή σε κόσμους που δύσκολα φαντάζεται κανείς ως πραγματικούς. 
Την ώρα του σούρουπου, λίγο πριν η μέρα εκπνεύσει και δώσει τη θέση της στη νύχτα, ανάμεσα στο μαβί του ουρανού και της θάλασσας, κάτω από τα φώτα που μόλις έχουν ανάψει, λευκά οικήματα και αραγμένα ψαροκάικα καθρεφτίζονται στον ακύμαντο γιαλό ενώ στο βάθος του ορίζοντα σύννεφα ζωγραφίζουν φευγαλέες εικόνες… 
Στην πιο όμορφη στιγμή της, όταν η γοητευτική Νάουσα παραδίνεται στην αγκαλιά μιας ακόμα νύχτας και βάφεται στα χρώματα του δειλινού της άνοιξης, ήρεμη ακόμα, προτού κατακλυσθεί από τους πολυάριθμους καλοκαιρινούς θαυμαστές της, «φιλοτεχνεί» εικόνες μαγείας μπροστά στις οποίες τα λόγια είναι απλώς περιττά…
