To τελευταίο αντίο στον Ευθύμιο Μαύρη

Αγαπημένε μας θείε.
Όλη σου η ζωή ήταν μια προσφορά στον συνάνθρωπο.
Είχες και πρέσβευες πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά.
Αγωνιζόσουν για αυτές και επιδίωκες με την δράση σου να δημιουργηθεί μια δίκαιη κοινωνία, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
Είχες πολλούς και αγαπημένους φίλους. Εσύ όμως δεν ξεχώριζες αν κάποιος ήταν ομοϊδεάτης σου ή όχι, σε ενδιέφερε κυρίως ο χαρακτήρας, η ευαισθησία, η συναίσθηση και η αξιοπρέπεια του.
Ταυτόχρονα με τον αγώνα σου για την πατρίδα την Ελλάδα, φρόντιζες για το νησί σου και για τον τόπο διαμονής σου, τους Αμπελοκήπους.
Ήσουν πάντα ενεργός πολίτης για το δίκιο του λαού, τα κοινά και τον πολιτισμό.
Ήθελες όλοι οι κοινωνικά ευαίσθητοι άνθρωποι να είναι μονιασμένοι και όχι διχασμένοι, να αγωνίζονται από κοινού, για να βελτιώσουν την ζωή την δική τους, των παιδιών τους και όλου του κόσμου.
Ήσουν πεισματάρης και αισιόδοξος, ακόμα και όταν οι δυνάμεις σου σιγά-σιγά σε εγκατέλειπαν. Αντώνη μου έλεγες, όταν γίνω καλά θα συμμετέχω ενεργά το να κάνουμε το νησί μας και τον κόσμο πιο ανθρώπινο και πιο ωραίο.
Σε μένα, την οικογένεια σου, στους πολλούς φίλου σου, θα μας λείψεις…
Μας άφησες όμως παρακαταθήκη την στάση ζωής σου, την ελπίδα και την μόνιμη παρότρυνση σου να μην απογοητευόμαστε, σε όσο δύσκολη θέση και αν βρισκόμαστε, να συμμαζεύουμε τις δυνάμεις μας και να συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Ήσουν παράγοντας ενότητας.
Τους ήθελες όλους ενωμένους ανεξαρτήτως πολιτικών πιστεύω, αρκεί να ήταν άνθρωποι με τα χαρακτηριστικά και τις αξίες του ανθρώπου και επιπλέον επικεντρωμένους σε ένα ανώτερο σκοπό, είτε ήταν αγώνας ενάντια στον κατακτητή ή σε χούντα ή στη δημιουργία μιας πολιτιστικής λέσχης ή ενός πάρκου… για να παίζουν τα παιδιά, γιατί η αγάπη σου για αυτά ήταν αστείρευτη.
Προσέγγιζες με σεβασμό την ιδιαιτερότητα κάθε ατόμου, λαού και πολιτισμού.
Δεν έκανες έκπτωση στις ιδέες σου, ο σκοπός σου ήταν ένας σε κάθε εποχή, επιδίωκες την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων και στην ουσιαστική λειτουργία της Δημοκρατίας.
Πίστευες πολύ στο παράδειγμα και στην πειθώ.
Ήσουν άνθρωπος ευγενικός, με ανιδιοτέλεια και ανώτερα ιδανικά.
Ήσουν βαθύς γνώστης των προβλημάτων και της ανθρώπινης φύσης, γι’ αυτό πολιτικούς αντιπάλους είχες, προσωπικούς εχθρούς κανένα.
Για τις ιδέες και την στάση ζωής σου κυνηγήθηκες, φυλακίστηκες, εξορίστηκες, βασανίστηκες, αρρώστησες, αλλά ούτε μια στιγμή δεν βαρυγκώμησες, αυτός ο κατατρεγμός δεν ήταν ικανός να σου βάλει ερωτηματικά στο δρόμο που διάλεξες και πήρες, αντίθετα, σου έδινε δύναμη να συνεχίσεις.
Γιατί αυτός ο δρόμος ποτέ δεν σε πρόδωσε, όσο δύσκολος και να ήταν, σου έδωσε σοφία, ιδανικά, όραμα και ελπίδα στη ζωή, γνώρισες ωραίους ανθρώπους και σε γέμισε με πολλά και απύθμενα συναισθήματα, γι’ αυτό και δεν πρόδωσες ποτέ τα πιστεύω σου και ποτέ δεν σε εγκατέλειψε η διάθεση της προσφοράς.
Δεν υπάρχει ωραιότερο ταξίδι στη ζωή από το ταξίδι στην Ιθάκη…
Είσαι ένα παράδειγμα για εμάς και θα φροντίσουμε να είσαι και για τις νεότερες γενιές.
Θείε μου, για όσα μας πρόσφερες σε ευχαριστούμε πολύ από καρδιάς.

Καλό σου ταξίδι στην αιωνιότητα.

Αντώνης Πατέλης