Στις προ-covid εποχές, στο νησί της Πάρου μια σειρά από όμορφα παραδοσιακά έθιμα ξετυλίγονταν ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και ανήμερα το Πάσχα, τα οποία έδιναν ένα μοναδικό χρώμα στις μέρες τις μεγάλης αυτής χριστιανικής γιορτής. Σήμερα τα αναπολούμε και τα θυμόμαστε με συγκίνηση και ελπίζουμε στο μέλλον να τα ζήσουμε και πάλι όλοι μαζί.
Μεγάλη Πέμπτη:
Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, στις εκκλησίες της Νάουσας, στολιζόταν ο Επιτάφιος υπό το θρηνητικό άσμα το Μοιρολόι της Παναγίας. Οι γυναίκες του χωριού που κοσμούσαν τον Επιτάφιο με άνθη, μοιρολογούσαν τον θάνατο του Θεανθρώπου ενώ ρίγη συγκίνησης δονούσαν τη βαριά πένθιμη ατμόσφαιρα της ημέρας.
Μεγάλη Παρασκευή:
Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής στο χωριό Πρόδρομος προσφερόταν ένα παραδοσιακό πιάτο της Πάρου η ρεβιθάδα προς τιμήν των νεκρών του χωριού. Επίσης στον Άγιο Γεώργιο στη Λαγκάδα το δρώμενο της αναπαράστασης της ανόδου στο Γολγοθά ήταν από τις βαθύτερες κατανυκτικές στιγμές που παρακολουθούσε πλήθος πιστών. Ο ιερέας έπαιρνε στον ώμο του το Σταυρό του μαρτυρίου του Κύριου μας και ανέβαινε σε ένα ύψωμα υποβλητικής ομορφιάς αναπαριστώντας την κορύφωση του Θείου Πάθους. Επίσης στη Μάρπησσα, στα Μάρμαρα και στο Πρόδρομο πραγματοποιούνταν οι περίφημες Αναπαραστάσεις του Θείου δράματος. Σκηνές του Θείου Πάθους παρουσιάζονταν ολοζώντανες κατά την περιφορά του Επιταφίου μπροστά στα μάτια των πιστών. Στις Λεύκες επίσης γίνονταν Αναπαραστάσεις κατά την περιφορά του Επιταφίου στα σοκάκια του χωριού. Το ιδιαίτερο στοιχείο στη Πάρο είναι ότι η περιφορά του Επιταφίου στους μεγάλους οικισμούς γινόταν στις 12 τα μεσάνυχτα.
Μεγάλο Σάββατο:
Στη Μάρπησσα γινόταν η πρώτη Ανάσταση το πρωί και η περιφορά της εικόνας της Αναστάσεως εν πομπή με λάβαρα και πλήθος πιστών. Την ίδια στιγμή κοριτσάκια ντυμένα αγγελάκια στέκονταν στους τοίχους σε διάφορα σημεία του οικισμού. Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ στις 12 τα μεσάνυχτα γινόταν η πανηγυρική Ανάσταση με πλήθος βαρελότων σε όλους τους ιερούς ναούς του νησιού.
Κυριακή του Πάσχα:
Ανήμερα της λαμπρής στη Μάρπησσα στηνόταν ένα μεγάλο υπαίθριο τραπέζι με μουσική και χορό που όλοι γίνονταν μια παρέα συνέτρωγαν και γιόρταζαν. Αύτη ήταν η Γιορτή της Αγάπης στη Μάρπησσα κατά την οποία αναβίωνε και το πατροπαράδοτο έθιμο της κούνιας.
Στη Νάουσα επίσης, στη Δεύτερη Ανάσταση γινόταν περιφορά των εικόνων της Παντάνασσας και της Κοίμησης της Θεοτόκου ακολουθούμενες από πλήθος πιστών. Κατά το έθιμο όμως των <<μπουρλοτιέρηδων>> που ανάγεται στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης και διατηρείται μέχρι σήμερα στη Νάουσα. Αυτό συνίσταται στο ότι η περιφορές των εικόνων των εκκλησιών που συναντιούνταν τελικά ήταν <<επεισοδιακές>>.
Η πομπή σταματούσε όταν νέοι του χωριού έριχναν βαρελότα και η Νάουσα <<άρπαζε φωτιά>> από τον ήχο και τους κόκκινους καπνούς που αναδύονταν! Όταν οι μπουρλοτιέρηδες σταματούσαν η πομπή ξεκινούσε ξανά μέχρι να ολοκληρωθεί. Το μεσημέρι στο λιμανάκι της Νάουσας τα τελευταία χρόνια γινόταν ένα μεγάλο τρικούβερτο γλέντι με μουσική και χορό που ήταν επικό! Το λιμανάκι ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο που γλεντούσε μέχρι που το γλέντι έληγε αργά το βράδυ με τη ρίψη εντυπωσιακών πυροτεχνημάτων στον ουρανό της Νάουσας!
Μέλος του μητρώου
