Λόγω της μεγάλης ζήτησης που παρουσιάζει το νησί μας και σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του αεροδρομίου, την ανάπτυξη της κρουαζιέρας και την ενίσχυση των ακτοπλοϊκών συνδέσεων, μπορούμε να πάμε ακόμα πιο ψηλά.
Όμως, σε περιοχές με ραγδαία τουριστική ανάπτυξη όπως η Πάρος, πρέπει οι τοπικές αρχές και η κοινωνία να μπορούν να "παρακολουθούν" τους ρυθμούς αυτούς προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν τα οφέλη και να τα διατηρήσουν στο μέλλον, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν υπερκορεσμένοι προορισμοί και να ακολουθήσουν την ¨κατηφόρα".
Το ΣΒΑΚ αυτό το σκοπό εξυπηρετεί. Να δώσει τον απαραίτητο 'χώρο", την «ανάσα» που χρειάζεται η Παροικιά, κυρίως για να μπορεί να αντέξει στην πίεση της μεγάλης τουριστικής προσέλευσης ώστε να εξυπηρετεί χωρίς δυσκολίες τους επισκέπτες αλλά και όσους μένουν, εργάζονται και γενικά κινούνται στην περιοχή.
Για να γίνει η ζωή τους καλύτερη. Για να μη βλέπουν να προχωράει η ανάπτυξη σε βάρος της ποιότητας ζωής τους. Και επειδή όλα αυτά θέλουν ένα σωστό σχέδιο με μακροχρόνια προοπτική ανατέθηκαν μελέτες σε έγκριτους επιστήμονες που αποφάνθηκαν για την ενοποίηση των πλατειών, την μεταφορά των ΚΤΕΛ χωρίς να πειραχτεί ο αστικός ιστός και την ταυτόχρονη αισθητική αναβάθμιση της περιοχής.
Επειδή όμως ως Έλληνες έχουμε μια τάση να μη θίγονται τα κακώς κείμενα και ρέπουμε στο να αντιδρούμε σε ότι αλλάζει το οτιδήποτε ακόμα και αν αυτό είναι για το καλό μας, σηκώθηκε μια "σκόνη" διαμαρτυριών που το μόνο που τελικά επιδιώκει είναι να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, έστω και αυτό θα είναι σε βάρος και των ιδίων που διαμαρτύρονται.
Άλλωστε, το ίδιο "έργο" το έχουμε ζήσει στο πρόσφατο παρελθόν, από άλλη την «εκτός Πάρου» μεριά που δεν επιθυμεί την τουριστική ανάπτυξη του νησιού γιατί θα τους χαλάσει την ησυχία τους και που διαμαρτύρονται ακόμα και για την αναβάθμιση του αεροδρομίου. Επιπλέον, αυτές τις ημέρες ζούμε τον πόλεμο των επιχειρηματικών συμφερόντων που διαμαρτύρονται για τις τηλεοπτικές παραγωγές που γυρίζονται στο νησί.
Τα παραπάνω γεγονότα προμηνύουν ότι θα ζήσουμε και πολλά ακόμα ανάλογα με το κατά πώς συμφέρει ή δεν συμφέρει κάποιους. Για αυτό, καιρός είναι να αφήσουμε το δέντρο και να κοιτάξουμε το δάσος. Και, κυρίως, να μη γίνουμε εμείς , άθελά μας, εκείνοι που πότε για τα υγειονομικά και πότε για οτιδήποτε άλλο, κήρυκες της δυσφήμισης του τόπους μας. Αυτά..
Γιώργος Μανίκας
Μέλος του μητρώου
