Η πολιτική , οι πολιτικοί και οι κομματικοί οργανισμοί υπάρχουν και λειτουργούν για την επίτευξη των ανωτέρω .
Ή έτσι θα έπρεπε...
Φιλοσοφικές , ιδεολογικές αφετηρίες που διαφοροποιούν τα κόμματα σε όλο τον κόσμο , πυροδοτούν τις διαμάχες και τις αντιπαλότητες .
Κινούνται σε θεωρητικό επίπεδο που έχει τεράστιο , δημιουργικό ενδιαφέρον και περνούν σε πρακτικό κυρίως μετά την ανάληψη της εξουσίας .
Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα...
Οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες έχουν αποδεχθεί την συνταγματική αστική δημοκρατία και η μεγάλη διαφορά τους βρίσκεται στην απελευθέρωση η στον πλήρη έλεγχο των κοινωνικών τομέων από το κράτος που μεταφέρεται στην επιχειρηματικότητα στην πρώτη περίπτωση και στους δημόσιους λειτουργούς στην δεύτερη .
Η απελευθέρωση του «κεφαλαίου» θεωρείται ο κινητήριος μοχλός προόδου και ανάπτυξης στους μεν , ο έλεγχος και η φορολόγηση του για να τροφοδοτηθεί το «κοινωνικό κράτος» στους δε .
Μετά έχουμε τους σοσιαλιστές-δημοκράτες και τους κομμουνιστές που ασπάζονται την μαρξιστική θεωρία με τους πρώτους να αποδέχονται προσωρινά τον καπιταλισμό μέχρι να τον αλλάξουν με ειρηνικό τρόπο , τους δε αυτό να το θεωρούν αφελές και ουτοπικό , ακόμη και προδοτικό , και να επιδιώκουν τον μόνο δρόμο αλλαγών , την επανάσταση .
Σκοπός η ισότητα όλων και η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ...
Και τέλος οι αναρχικοί με την «πίστη» στην έννοια της απόλυτης ελευθερίας και την απαλοιφή κάθε μορφής εξουσίας .
Οι τελευταίοι έχουν «αδικηθεί» καθώς ταυτίστηκαν , δικαίως ή αδίκως είναι μεγάλη κουβέντα , με βίαιες ενέργειες .
Έχουμε λοιπόν ένα άγριο άλογο (θηρίο) που άλλοι το καβαλάνε και τρέχουν αποδεχόμενοι τους κινδύνους , άλλοι που του περνάνε χαλινάρι , άλλοι που προσπαθούν να το εξημερώσουν , άλλοι να το εξοντώσουν προτού κατασπαράξει τον αναβάτη του και τέλος εκείνοι που δεν θέλουν να το καβαλήσουν ώστε να ζήσουν ελεύθερα , άνθρωπος και ζώο σύμφωνα με την «φύση τους» .
Οι ανωτέρω τέσσερις πρώτοι δρόμοι της πολιτικής αντιστοιχούν στα ελληνικά πολιτικά κόμματα (ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ) και ο τελευταίος όπως είναι φυσικό και συνεπές από κανένα κόμμα , μόνο σε μεμονωμένα άτομα .
Οι πολίτες (άποψη μας) είναι απαραίτητο να ασχολούνται και να συμμετέχουν στα κοινά , ακόμη και να εγγράφονται ως μέλη στις παρατάξεις , αν πιστεύουν σε μία ιδεολογία .
Πρέπει να πιέζουμε δυναμικά και με κάθε ευκαιρία τους πολιτικούς εκπροσώπους μας ώστε να μην παρεκκλίνουν από τις προεκλογικές υποσχέσεις τους , όταν «έλθουν» στην εξουσία .
Οι προγραμματικές θέσεις βασίστηκαν στην πολιτική θεώρηση τους ...
Οι πολιτικοί από την μεριά τους να ανοίγουν με νομοθετήματα την οδό σε αυτό που πιστεύουν , αντιστεκόμενοι στις πιέσεις που δέχονται από πολλές μεριές .
Οι «κομματικοί» τέλος και η «κομματική τους επικοινωνία» να επικεντρώνεται στα σημαντικά και να αποφεύγεται η καθοδήγηση στα «τρολ» και στους φανατικούς των social media που ανοήτως επιμένουν ότι το «καλό» βρίσκεται μόνο στην δική τους πλευρά .
Κλείνοντας να αναφέρουμε ότι είναι «όμορφο» να υποστηρίζει κάποιος με επιχειρήματα μία από τις ανωτέρω ιδεολογίες αποφεύγοντας δια ροπάλου τις «θεωρίες συνομωσίας» και τις «θεωρίες του μίσους» .
Οι βεβαιότητες ότι κάτι είναι «απολύτως σωστό» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί .
Η «ιστορία» προχωρά γκρεμίζοντας τα τείχη του παρελθόντος .
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος του μητρώου
