Ο προβληματισμός συνοδεύεται από ένα γιατί μετέωρο, το οποίο γεννάται από τη διαπίστωση ότι η πλειοψηφία του κόσμου, των καταστηματαρχών, των εργαζομένων στον τουρισμό αλλά και των επισκεπτών τηρεί τα ισχύοντα μέτρα και δεν θέτει επομένως σε κίνδυνο την δημόσια υγεία, την κοινωνική και τοπική οικονομική ζωή του νησιού στην καρδιά της θερινής σεζόν.
Το πρόβλημα είναι με τις μειοψηφίες. Που όσο μικρές κι αν είναι, είναι ωστόσο ικανές με την αλόγιστη και ανεύθυνη συμπεριφορά τους να διασπείρουν τάχιστα τον ιό, να προκαλέσουν κρούσματα και νοσούντες και τελικά να αμαυρώσουν την εικόνα της Πάρου προς τα έξω με οδυνηρές για την υγεία και την τουριστική οικονομία συνέπειες.
Δυστυχώς, είναι τέτοια η φύση και η μεταδοτικότητα της νόσου, που οι λίγοι μπορούν, όχι μόνο να σταθούν εμπόδιο αλλά και να καταβαραθρώσουν την ευημερία των πολλών. Στο νησί η πλήρης εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού βρίσκεται περίπου στο 58%, ποσοστό μάλλον ανεπαρκές αν σκεφτούμε ότι η Πάρος βρίσκεται στην υψηλή τουριστική περίοδο και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Δυστυχώς εξάλλου εκ των πραγμάτων, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί για την τήρηση της νομιμότητας και την αποσόβηση επικίνδυνων ως προς τη διασπορά συμπεριφορών δεν επαρκούν. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε να επαρκέσουν, όταν η ατομική συνείδηση του καθενός μας είναι αυτή που τελικά παίζει κυρίαρχο ρόλο στη στάση που θα τηρήσουμε, όχι μόνο για να μην νοσήσουμε οι ίδιοι αλλά και για να μην θέσουμε σε κίνδυνο τους διπλανούς μας, τους φίλους μας, την οικογένειά μας, την κοινωνία ολόκληρη.
Άπαντες νιώθουμε την κόπωση και ίσως την εξουθένωση μετά από ένα δύσκολο χειμώνα πολιορκίας από τον ιό. Άπαντες θεωρούμε, και δικαίως, ως ανάσα ανάτασης τις διακοπές, και δη σε έναν πανέμορφο τόπο σαν την Πάρο. Θα πρέπει ωστόσο όλοι μας, είτε ζούμε, είτε εργαζόμαστε στην Πάρο, είτε την επισκεπτόμαστε ως τουρίστες, να αναλογιστούμε την κοινωνική μας ευθύνη απέναντι στο σύνολο, να αφουγκραστούμε πριν είναι πολύ αργά ότι εκτός από δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις, με υπέρτερη εκείνη της συμβολής στην υπεράσπιση του δικαιώματος στην υγεία και στη ζωή, τη δική μας και των συνανθρώπων μας.
Θα πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε παραμερίζοντας τους ενδεχόμενους εμβολιαστικούς σκεπτικισμούς υπέρ της κοινής λογικής, καθώς η δημόσια υγεία και η οικονομική ευημερία του τόπου μας αφορά όλους. Κανείς δεν εξαιρείται. Ζούμε στην ίδια κοινωνία, συνεπώς η ενσυνείδητη μετοχή στο συλλογικό καλό και η προαγωγή του βέλτιστου για όλους μας, αποτελεί επιταγή ευημερίας και πάνω απ΄όλα δημοκρατίας και πολιτισμένης κοινωνικής συμβίωσης.
Μέλος του μητρώου
