Το αίτημα ήταν από τη Δημοτική Αρχή αλλά και από πολίτες που έψεγαν τότε κάθε αρμόδιο για την ελλιπή αστυνόμευση του νησιού που, πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου, εξαιτίας κάποιων ( ελάχιστων ) ανεγκέφαλων που δεν τήρησαν τα μέτρα, μας έβαλαν όλους στην καραντίνα. Υποσχέθηκε τότε ο Υπουργός να στείλει ενίσχυση της αστυνομικής δύναμης. Και επειδή υπήρξε μια σχετική καθυστέρηση βρέθηκαν και πάλι κάποιοι να διαμαρτυρηθούν ότι δεν υλοποιούνται οι κυβερνητικές δεσμεύσεις.
Τελικά, ήρθε ο πολυπόθητη ενίσχυση και, όπως ήταν φυσικό, εντάθηκαν οι έλεγχοι για την αποτροπή παρόμοιων φαινομένων που θα έθεταν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του νησιού. Και εδώ λοιπόν, υπήρξε παρανόηση για τον τρόπο που λειτουργούν τα Σώματα Ασφαλείας. Δεν ήρθαν οι αστυνομικοί για να κάνουν τον «τροχονόμο» σε όποιο μαγαζί υπάρχει κοσμοσυρροή αλλά, εφόσον η τήρηση των μέτρων ανήκει στην ευθύνη του κάθε επαγγελματία, όπου διαπιστώνεται παράβαση επιβάλλονται πρόστιμα. Άχαρο μεν και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις υπερβολικό, δεν λέω. Θέλετε ο υπερβάλλων ζήλος των αστυνομικών οργάνων, θέλετε η άρνηση συμμόρφωσης από κάποιους επαγγελματίες, το θέμα «ήρθε τούμπα» και οι διαμαρτυρίες για την έλλειψη αστυνόμευσης έδωσαν τη θέση τους στις διαμαρτυρίες για τους ασφυκτικούς ( και άδικους σύμφωνα με ορισμένους) ελέγχους.
Δύσκολο , σε αυτή τη συγκυρία που βιώνουμε, να βρεθεί η χρυσή τομή. Άλλωστε τα όρια ανάμεσα στην πρόληψη και την καταστολή δεν είναι πάντα ευδιάκριτα. Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλουμε αστυνομικούς να περιορίζονται σε συστάσεις γιατί είναι γνωστό ότι η σύσταση δεν αποτελεί μέτρο και γιατί υποτίθεται ότι η σύσταση έχει περιγραφεί στα μέτρα πρόληψης και είναι ευθύνη του κάθε επιχειρηματία να την κάνει στον όποιο πελάτη δεν πειθαρχεί. Αν δεν μπορεί, ας προσλάβει προσωπικό που θα επιβλέπει την τήρηση των κανονισμών, εκτός αν θέλει ο αστυνομικός να μεταβληθεί σε υπάλληλο του κάθε μαγαζιού.
Πρέπει κάποτε σε αυτό τον τόπο να μιλάμε με τη γλώσσα της λογικής και όχι με λαϊκίστικες θεωρίες που, συνήθως, ικανοποιούν όσους αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα και να προσαρμοστούν στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Και επειδή πολύς λόγος έχει γίνει και για την ατομική ευθύνη, αναρωτιέμαι τώρα που η χώρα μαστίζεται από τις πυρκαγιές , τι εννοούν όσοι αντιμάχονται την ιδέα της ατομικής ευθύνης? Μήπως να πετάει κάποιος τη γόπα στα άχυρα και να τρέχει ο πυροσβέστης να τη σβήνει? Ή μήπως να προσέχουμε όλοι και ο καθένας χωριστά, όπως και με τις φωτιές, να μη γίνουμε είτε από απροσεξία είτε και από ωχαδερφισμό υπαίτιοι κακών σε βάρος και των υπολοίπων που δεν φταίνε σε τίποτα να πληρώνουν τα λάθη των λίγων?
Και ας αποφασίσουμε τελικά τι θέλουμε. Να προχωράμε ασύστολα και όπου βγεί ή να περάσουμε ομαλά την περίοδο του καλοκαιριού μπάς και ορθοποδήσουμε μετά τη συμφορά του κορωνοϊού? Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται.
Γιώργος Μανίκας
Μέλος του μητρώου
