Πολλοί οι πιστοί, σαν ένα γαλήνιο ποτάμι ακολούθησαν τον Σταυρό και τα Εξαπτέρυγα που προπορεύονταν του Επιταφίου, ενός Επιταφίου πανέμορφου, κοσμημένου με τα ολάνθιστα λουλούδια της γης του τόπου.
Η υποβλητική σιγαλιά της νύχτας, πλημμύρισε από τους θρηνητικούς ψαλμούς και τα εγκώμια της χορωδίας που συνόδευε την πομπή. Το «Ω, γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον» σκόρπιζε συγκίνηση, παρηγορία, δέος και βυζαντινή ιερότητα, υπό το φως των πένθιμων κεριών των πιστών που τρεμόπαιζε.
Στη διάρκεια της μυσταγωγικής πομπής του σεπτού Επιταφίου, ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια των πιστών εντυπωσιακές αναπαραστάσεις σκηνών του Θείου Δράματος. Νέες και νέοι, ενδεδυμένοι με αμφιέσεις εποχής και σκηνικά κατάλληλα, ενσάρκωσαν μοναδικά, εικόνες του Θείου Πάθους, όπως η Ανάσταση του Λαζάρου, η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, η Προσευχή στο όρος των Ελαιών, ο Μυστικός Δείπνος, η Σταύρωση, η Αποκαθήλωση.
Η όλη ατμόσφαιρα στο Άσπρο Χωριό ήταν απολύτως μαγευτική. Μέσα στην γαλήνη της νύχτας, με ανοιχτά τα «ώτα» της ευλαβούς ψυχής, η πιο θλιβερή βραδιά της χριστιανικής μας πίστης, έμοιαζε στο Άσπρο Χωριό με μυστικό ύμνο μπροστά στην ταπείνωση του Θεανθρώπου προς χάριν της καταπάτησης του Θανάτου και του θριάμβου της Ζωής.
{https://youtu.be/9KUoAtSzxtg}