Με έκπληξη ακούσαμε τον ενδιαφερόμενο Υπουργό να ανακοινώνει τη πρόθεσή του να επιτρέψει τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων μέχρι 250 τμ όλες τις Κυριακές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η απόφαση αυτή σπρώχνει στο κενό την μικρομεσαία εμπορική επιχείρηση που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί ζωντανή μέσα στην κρίση. Η ΕΣΕΕ έχει επανειλημμένα αναφερθεί στους λόγους για τους οποίους μια τέτοια απόφαση θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στη χειμαζόμενη αγορά, τόσο του κέντρου της Αθήνας όσο και των περιφερειακών και συνοικιακών αγορών της κάθε μικρής και μεγάλης πόλης της χώρας: Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές -και μάλιστα σε περίοδο βαθειάς ύφεσης-δεν θα αυξήσει τον τζίρο των εμπορικών επιχειρήσεων, απλά θα τον αναδιανείμει, προς όφελος εκείνων, που έχουν και τον τρόπο και την ρευστότητα για να αναλάβουν το αυξημένο κόστος λειτουργίας την Κυριακή. Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, ο μικροεργοδότης και ο αυτοαπασχολούμενος θα προσπαθήσει με τεράστιο οικονομικό, προσωπικό και οικογενειακό κόστος να ακολουθήσει αλλά είναι φύσει και θέσει αδύνατο να τα καταφέρει. Ως τελικό αποτέλεσμα, θα είναι ανοιχτά τα «Malls» και τα εκπτωτικά χωριά (που ως γνωστόν νοικιάζουν χώρους κάτω των 250 τ.μ.) αλλά κλειστοί μικροί έμποροι –και για πάντα!
Η πάγια θέση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου είναι καθαρή και σαφής. Το πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς δεν αλλάζει με ανακοινώσεις – γονατογραφήματα, που εξυπηρετούν μόνο τους λίγους. Οι μέρες και οι ώρες λειτουργίας των καταστημάτων καλύπτουν απόλυτα τις ανάγκες εργοδοτών και εργαζομένων, που συνιστούν το σύνολο των καταναλωτών με την προσθήκη βεβαίως των 1,5 εκ. ανέργων. Το παράδοξο είναι ότι ενώ συμφωνεί μαζί μας και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που δεν επέτρεψε πέρυσι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, κάποιοι εκμεταλλεύονται τις έκτακτες συνθήκες και με κάθε ευκαιρία επιμένουν σε μια περίεργη υπόθεση.
Εάν πραγματικά στο Υπουργείο Ανάπτυξης υπάρχει ένδεια ιδεών για το πώς θα ξαναζωντανέψει η αγορά και πώς θα αναζωογονηθούν τα παραδοσιακά εμπορικά κέντρα των πόλεων, έχουμε μία σειρά από προτάσεις τις οποίες θα μπορούσαμε να υποβάλλουμε ξανά. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ορισμένα θέματα είναι πιο σοβαρά από ό,τι φαίνονται και θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι φορείς να τα αντιμετωπίζουν με τη δέουσα προσοχή, αφού με βεβαιότητα θα καταστρέψουν ότι απέμεινε από την μικρομεσαία ελληνική επιχειρηματικότητα.
Θα πρέπει, κυρίως, στις σημερινές δυσάρεστες και δύσκολες καταστάσεις να λαμβάνονται υπόψιν οι φορείς της αγοράς, τουλάχιστον στο ζήτημα της ρύθμισης του πλαισίου λειτουργίας της. Θα έπρεπε κάποιοι "χορηγοί" να γνωρίζουν ότι αυτή η εμμονή στις εξαιρέσεις είναι όχι μόνο αντισυνταγματική αλλά και το άλλοθι του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί αυτό το θέμα ανακινείται όταν οι νέοι έξτρα φόροι θα κλείσουν μία στις τρεις επιχειρήσεις λιανικής. Όποιοι ανοίγουν τέτοια θέματα και μάλιστα σε περίοδο ύφεσης, πρέπει να είναι έτοιμοι και για τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της εμμονής τους. Θα το επαναλάβουμε για μία ακόμη φορά έστω και εάν φαίνεται να απευθυνόμαστε σε «ώτα μη ακουόντων»: Ώρες λειτουργίας υπάρχουν αρκετές, χρήματα δεν υπάρχουν στις τσέπες των καταναλωτών. Οι ανοιχτές Κυριακές θα εξασφαλίσουν ότι και τα ελάχιστα διαθέσιμα που μένουν θα κατευθυνθούν στις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες στην πλειονότητά τους λειτουργούν με μεγάλη διασπορά και σε χώρους κάτω των 250 τμ.
Οι ανοιχτές Κυριακές του Υπουργείου Ανάπτυξης, μαζί με τα μέτρα που μόλις ψηφίστηκαν και την φορολογική καταιγίδα που επίκειται δίνουν την εικόνα μίας Κυβέρνησης, που τα στελέχη της και τα κόμματα που την απαρτίζουν άλλα έλεγαν τον Ιούνιο και άλλα κάνουν, λειτουργώντας αυθαίρετα και μάλιστα χωρίς τη δικαιολογία της «εντολής» της Τρόικας. Η πλήρης κατεδάφιση οποιασδήποτε έννοιας θεμιτού ανταγωνισμού στην αγορά, θα αυξήσει τα λουκέτα και θα αποδομήσει πλήρως την αγορά εργασίας. Δεν θα ξεχαστεί όμως από τον μικρομεσαίο έμπορο, ούτε από τον υπάλληλο που έχασε την δουλειά του. Όποιοι ανοίγουν τέτοια θέματα θα πρέπει να είναι έτοιμοι για τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της εμμονής τους.
Μέλος του μητρώου
