να έχουν πρόσβαση σε επαρκή ιατρική περίθαλψη στο μέρος που μένουν. Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης, είτε στην προληπτική ιατρική είτε στην χειρουργική, είναι πάντα διαθέσιμες, σε ένα σύνολο χωριών, είτε σε μία μικρή ή μεγάλη πόλη.
Αυτό το βασικό δικαίωμα, δυστυχώς, λείπει από πολλά μέρη της επαρχιακής Ελλάδας και τα νησιά, παρά το γεγονός ότι κάποια από αυτά είναι δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί. Έτσι εκτίθεται και ο επισκέπτης (τουρίστας) και οι κάτοικοι σε καταστάσεις που απειλείται η ανθρώπινη ζωή, όταν συμβαίνουν τροχαία ατυχήματα, σοβαρές ασθένειες, καρδιακές προσβολές, κοιλιακά προβλήματα, ή και μεγαλύτερα θαλάσσια όπως η τραγωδία με το πλοίο "Σάμινα", ή φυσικές καταστροφές από σεισμούς ή τσουνάμι που πιθανόν κάποια στιγμή να προκύψουν.
Αυτό το γράμμα δεν έχει γραφτεί από κάποιον άσχετο σε θέματα υγείας ή μόνιμο κάτοικο ο οποίος είναι απογοητευμένος με αυτή την κατάσταση, ή κάποιον που ανήκει σε συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, αλλά από κάποιον που έχει δει χιλιάδες σοβαρούς τραυματισμούς και χειρουργικά προβλήματα για 37 ολόκληρα χρόνια, όπου ήμουν επικεφαλής στην ορθοπεδική και χειρουργική τραυμάτων σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αγγλίας. Αφότου πήρα σύνταξη διάλεξα την Πάρο και από τότε που έχω έρθει έχω κάνει ότι μπορώ προκειμένου να βοηθήσω τους Παριανούς. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται μία περίοδος 3 χρόνων εθελοντικής εργασίας ως πρόεδρος του Κέντρου Υγείας, και η συνεχής διαθεσιμότητά μου στο να εξετάσω και να συμβουλεύσω τους ασθενείς.
Τα συμπεράσματά μου σχετικά με την υγεία στην Πάρο σήμερα είναι τα παρακάτω:
1. To υπάρχον Κέντρο Υγείας είναι ανεπαρκές για τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού.
2. Το προσωπικό, παρόλο που εργάζεται σκληρά και έχει τις γνώσεις, δεν μπορεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευμένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Η έλλειψη γυναικολογικών υπηρεσιών και η έλλειψη παιδιάτρων, προκαλεί δυσκολίες για τα άτομα που τους χρειάζονται. Οι έγκυες γυναίκες δεν μπορούν να γεννήσουν στην Πάρο, αφού δεν υπάρχει διαθέσιμο αίμα σε περίπτωση που χρειαστεί, ούτε μεταγεννητική φροντίδα, θερμοκοιτίδα, κλπ.
3. Οι Παριανοί αιμοδότες δίνουν το αίμα τους δύο φορές το χρόνο. Οι φιάλες αίματος στέλνονται στην Αθήνα, αφού στο νησί ούτε κατάλληλες εγκαταστάσεις υπάρχουν, ούτε αιματολόγος. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο θάνατος συμπολιτών μας κάθε χρόνο, αφού σε περίπτωση αιμορραγίας, δεν μπορεί να γίνει μετάγγιση αίματος. Ο ακριβής αριθμός προτιμάται μην δοθεί, προκειμένου να μην φοβηθεί ο αναγνώστης.
4. Δεν υπάρχει μαγνητικός ή αξονικός τομογράφος (δεν έχει έρθει ακόμα, παρόλο που τον έχουν υποσχεθεί) για να βοηθήσουν στη διάγνωση των όγκων και δύσκολων παθολογιών. Επίσης παρόλο που υπάρχει μαστογράφος, δεν υπάρχει κατάλληλη κλινική μαστού που να ασχολείται με τις γυναίκες σε θέματα πρόληψης όγκων.
5. Τέλος, το Κέντρο Υγείας είναι απλά πολύ μικρό για να αντιμετωπίσει τον συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό, ο οποίος έχει αυξηθεί πάνω από 30% τα τελευταία 10 χρόνια. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ανεργία γιατρών, και οι περισσότεροι προκειμένου να δουλέψουν εργάζονται σε ιδιωτικές κλινικές σε μεγάλες πόλεις, αναλωνόμενοι σε μικροεπεμβάσεις. Αν υπήρχε ένα νοσοκομείο στην Πάρο, τότε πολλοί θα ήταν προετοιμασμένοι να έρθουν και να εργαστούν. Οι προσπάθειες να χτιστεί ένα μεγαλύτερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο έχουν αποτύχει κυρίως λόγω κακής πολιτικής. Πρέπει οι πολιτικοί να σκεφτούν τους πολίτες που τους ψήφισαν για να ανέβουν στην εξουσία και τις ανάγκες αυτών για την ιατρική περίθαλψη.
Επειδή η κρατική χρηματοδότηση είναι ανεπαρκής, οι κάτοικοι της Πάρου πρέπει να σχηματίσουν ένα φιλανθρωπικό οργανισμό, ο οποίος θα χρηματοδοτηθεί από ναυτιλιακές εταιρείες, τοπικούς επιχειρηματίες, ξενοδόχους, εμπόρους και εύπορους συνταξιούχους, προκειμένου να πληρώνει το απαραίτητο προσωπικό. Πρέπει να συνεχίσουμε να πιέζουμε για ένα νέο Κέντρο Υγείας /Νοσοκομείο με κάθε νομικό μέσο που διαθέτουμε. Αυτή η πίεση πρέπει να συνεχιστεί έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής υγειονομική περίθαλψη των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Οι προσπάθειες των συλλόγων των νησιού ("Συντονιστικού για την Υγεία") πρέπει να υποστηριχτούν και το δημοψήφισμα ή μία πιθανή Πανπαριανή απεργία πρέπει να τύχουν γενικής συμμετοχής τοπικά όσο και της ανάλογης προσοχής από φορείς της υπόλοιπης Ελλάδος. Αυτό δεν πρέπει να γίνει ένα ακόμα πολιτικό-κομματικό παιχνίδι. Οι ζωές των συμπολιτών μας βρίσκονται σε κίνδυνο, εάν δεν δράσουμε άμεσα και τώρα.
Απόστολος Πολυζωίδης MB. CHB. FRCS Αγγλίας
Βρετανός Υπήκοος
Συνταξιούχος διευθυντής ορθοπεδικής και τραυματολογίας στην πανεπιστημιακή κλινική του Birmingham, UK
Ιδρυτής του νοσοκομείου Solihull για μετεκπαίδευση στην ορθοπεδική και τραυματολογική έρευνα.
Μέλος του μητρώου
