ρυθμό αύξησης 5,1%. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1ο τρίμηνο του 2012 οι σχετικές εξαγωγές ήταν 92,5 εκ ευρώ. Και στην 6η θέση εξαγώγιμων προϊόντων. Βέβαια εξαγώγιμα είναι τα προϊόντα της ιχθυοκαλλιέργειας και όχι της παραδοσιακής αλιείας, που ουσιαστικά από την ΚΑλΠ (Κοινή Αλιευτική Πολιτική) είναι υπό διωγμό.
Αυτό δείχνει τη σημασία του τομέα της αλιείας και την δυνατότητα ανάπτυξης του, ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθειάς οικονομικής κρίσης, στα πλαίσια μιας άλλης οικονομίας προς όφελος του λαού.
Όμως σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Πριν από ένα περίπου χρόνο εγκρίθηκε το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για παραπέρα ανάπτυξη των ιχθυο- υδατοκαλλιεργειών , που διευκολύνει τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα επιχειρηματικά χέρια και ευνοεί τη κερδοφορία ελάχιστων επιχειρηματικών ομίλων με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και πολλές παράκτιες περιοχές της χώρας .
Η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ που υιοθετήθηκε στο Συμβούλιο Υπουργών Αλιείας στις 13/6/12 και το μέτρο για την Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση (2015-2020), είναι κουστούμια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των μεγάλων επιχειρήσεων και της κερδοφορίας τους, μέσα από την παραπέρα καταστροφή- συρρίκνωση της παράκτιας και μέσης αλιείας με άλλοθι την υπεραλίευση και τη προστασία του περιβάλλοντος.
Ουσιαστικά η μεταρρύθμιση της ΚΑλΠ επαναφέρει τα επιχειρήματα περί μείωσης των ιχθυοαποθεμάτων, την οποία στη συνέχεια επιχειρεί να συνδέσει εκ νέου με την πολιτική μείωσης του αλιευτικού στόλου. Η μείωση του στόλου είναι διαχρονική πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία 16 χρόνια με τα επιχειρησιακά προγράμματα. Όμως παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα εφαρμογής αυτής της πολιτικής και τη καταστροφή μεγάλου αριθμού αλιευτικών σκαφών, παρά τα διάφορα ΕΠΑΛ που ενίσχυσαν τη μεταποιητική βιομηχανία, η Επιτροπή επανήλθε με την ίδια στην ουσία καταστροφική πολιτική, που την πλήρωσαν ακριβά οι μικρομεσαίοι ψαράδες της χώρας μας.
Το ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί μετά από χρόνια εφαρμογής της ΚΑλΠ, τα ιχθυοαποθέματα εξακολουθούν να κινδυνεύουν; Γιατί συνεχίζει η ίδια πολιτική αφού αποδείχθηκε ότι η εφαρμογή της δεν μπόρεσε να σώσει τα ιχθυοαποθέματα; Γιατί δεν ακολουθείται πρόγραμμα εμπλουτισμού με γόνο των θαλάσσιων πεδίων;
To Κ.Κ.Ε. δεν είναι κατά της ανάπτυξης των ιχθυοκαλλιεργειών, αρκεί αυτό να γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον, σε συνδυασμό με την προστασία της διατροφικής αλυσσίδας του λαού και χωρίς να περιορίζει τα αλιευτικά πεδία, χωρίς να διώχνει τους ψαράδες από την θάλασσα, που είναι στόχος της ΚΑλΠ.
Σε μελέτη του Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «μέσα σε 19 χρόνια χάθηκαν 4.912 σκάφη, 3.025 τρεχαντήρια, 600 γαϊτες, 148 καραβόσκαρα, 114 λίμπερτι και άλλα σκαριά. Τα ποσά που δεσμεύτηκαν για την διάλυση τους ήταν 55 φορές περισσότερα από τα αντίστοιχα για τη διατήρηση τους». Αυτή η διαπίστωση δείχνει ότι με τα «αργύρια» της επιδότησης της ΕΕ καταστράφηκαν τα αλιευτικά μας σκάφη.
Εμείς θεωρούμε ότι οι μικρομεσαίοι ψαράδες είναι στο στόχαστρο της ΕΕ και της κυβέρνησης και η πολιτική που ακολουθείται πλήττει , απαγορεύει αλιευτικά εργαλεία, μειώνει μέρες αλίευσης, περιορίζει αλιευτικά πεδία. Συρρικνώνει έτσι το εισόδημα του μικρομεσαίου ψαρά, τον εξαναγκάζει να ενταχτεί σε πρόγραμμα απόσυρσης και καταστροφής του σκάφους του, για να κυριαρχήσουν οι μεγάλοι και οι ιχθυοκαλλιέργειες.
Εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής Κυκλάδων του Κ.Κ.Ε. ευχόμαστε αυτή η διημερίδα να αναδείξει τη πραγματική διάσταση του προβλήματος της αλιείας, τις πραγματικές αιτίες, τους πραγματικούς ενόχους που είναι διαχρονικά οι κυβερνητικές πολιτικές και η πολιτική της ΕΕ.
Ευχόμαστε να προκύψει ένα πλαίσιο προτάσεων που θα συμβάλλει στην διαμόρφωση συνθηκών ανατροπής της πολιτικής που εφαρμόζεται.
Τέλος ευχόμαστε να είναι αυτή η διημερίδα η απαρχή του ενωτικού αγώνα των ψαράδων της παράκτιας και μέσης αλιείας στις Κυκλάδες για την λύση των προβλημάτων τους.
Μέλος του μητρώου
