Οι φασίστες, από τον Μιχαλολιάκο μέχρι τον Ρουπακιά, ψάχνουν τρόπο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες, προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις από αυτό που πραγματικά έκαναν και από τους λόγους για τους οποίους το έκαναν.
Οι σύντροφοι των κομμουνιστών, αυτοί που βρίσκονταν έξω από τις φυλακές, δεν πρόδιδαν τους φυλακισμένους συναγωνιστές, δεν τους απαρνούνταν, δεν ένιπταν τας χείρας τους προκειμένου να μην μπλέξουν και οι ίδιοι, αντίθετα τους στήριζαν με όποιο τρόπο μπορούσαν, ακόμα και ρισκάροντας τη ζωή τους.
Οι «σύντροφοι» του Ρουπακιά κάνουν το πάν για να αποσυνδεθούν τόσο από τον ίδιο όσο και από την αποτρόπαια πράξη του, βλέπετε δεν υπήρξε τίποτα ηρωικό σε αυτή, μόνο ντροπή, οργή, μίσος και απανθρωπιά.
Οι κομμουνιστές ότι κάνουμε το κάνουμε μαζικά, επώνυμα και στο φως του ήλιου, είμαστε περήφανοι για τους αγώνες μας και για όσα καταφέρνουμε.
Οι ναζί χρυσαυγίτες δρούν σαν συμμορίες, καλύπτουν τα πρόσωπα τους και επιτίθενται ύπουλα φροντίζοντας να είναι πάντα οπλισμένοι πολύ περισσότερο από τα θύματα τους, και ύστερα αρνούνται τις πράξεις τους.
Οι κομμουνιστές και οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτής της χώρας, παρότι βρίσκονταν φυλακισμένοι από το φασιστικό καθεστώς Μεταξά όταν ξεκίνησε η ναζιστική εισβολή, έκαναν ότι μπορούσαν για να βγουν από τις φυλακές και να δώσουν τη ζωή τους στη μάχη ενάντια στον καταχτητή, μόνο και μόνο για να ξαναμπούν στα κελιά μετά την απελευθέρωση, από τους υποτιθέμενους συμμάχους και τα τσιράκια τους που τους έδειξαν το άλλο πρόσωπο του φασισμού.
Οι μεν κομμουνιστές χτυπούσαν ναζί, οι δε φασίστες χτυπούν άμαχο λαό και αγωνιστές εργάτες. Οι χρυσαυγίτες ναζί δολοφόνοι αγωνίζονται να αναστήσουν εκείνες τις περιόδους, νοσταλγοί του Χίτλερ, του Μεταξά, του Παπαδόπουλου και του Γκοτζαμάνη.
Οι κομμουνιστές βλέπετε, αποτελούν τη μαγιά που θα «ζυμώσει» τους «ανθρώπους της νέας εποχής», αντίθετα με τους φασίστες που εκπροσωπούν τις πιο οπισθοδρομικές, τις πιο μαύρες, τις πιο απάνθρωπες, τις πιο νοσηρές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.
Αν η ανθρωπότητα είναι ένα ιστιοφόρο που ταξιδεύει στην θάλασσα, ο σοσιαλισμός είναι το αεράκι που θα του φουσκώσει τα πανιά ενώ ο φασισμός, με μαύρα ή με άσπρα μπλουζάκια, είναι η ξέρα που απειλεί να το βυθίσει.
Αν κάτι πρέπει να μάθουμε, έστω και τώρα, στα παιδιά μας, για να τα προφυλάξουμε από το δηλητήριο του φασισμού, είναι η ιστορία αυτού του τόπου και όχι μόνο...
Κ.Ο.Β ΠΑΡΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
Μέλος του μητρώου
