Κι όμως υπάρχει μία τρίτη μεγάλη κατηγορία που ουσιαστικά είναι η πρώτη και διαπερνά οριζοντίως και καθέτως τις άλλες δύο.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Μία πρόταση του Χρήστου Γεωργούση κατέρριψε με μιας την καθεστηκυία αντίληψη.
«Τα προβλήματα δεν είναι μόνο οι εκκρεμότητες και τα έργα, αλλά και ο τρόπος που δουλεύει κάθε δημοτικό συμβούλιο και η επαφή με τους πολίτες».
Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν οποιαδήποτε «εξουσία» έδειχνε εμπιστοσύνη στους πολίτες ,τους ενημέρωνε χωρίς να κρύβει τίποτα, ρωτούσε την άποψη τους και τους καλούσε να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς.
Ακόμη και η ανάθεση σε συγκεκριμένους πολίτες η ομάδα πολιτών από το Δημοτικό Συμβούλιο για ορισμένα θέματα να εργαστούν εθελοντικά και να φέρουν ολοκληρωμένες προτάσεις, σχέδια , μελέτες των ειδικοτήτων τους.
Βασικότατο επίσης να καλούσε ανά χρονικά διαστήματα θεσμικά όργανα όπως τα μαθητικά συμβούλια σε διάλογο και ανταλλαγή απόψεων.
Για να μην επισημάνουμε ξανά την αναγκαιότητα των λαϊκών συνελεύσεων .
Δεν είμαστε αιθεροβάμονες να πιστέψουμε ότι αυτό είναι κάτι εύκολο.
Αν όμως επιμείνουμε , έχουμε όραμα και διάθεση για ειλικρινή διάλογο και συνεργασία τα αποτελέσματα σε λίγο καιρό θα ήταν εκπληκτικά , όσο κι αν αυτό ακούγεται ουτοπικό.
Έχει άλλωστε δοκιμαστεί σε αρκετές περιπτώσεις από την συνεργασία της ΚΔΕΠΑΠ με τους συλλόγους που όποτε υπήρξε ταύτιση και εμπιστοσύνη από μέρους της «αρχής» και παίρνοντας ακόμη και την πρωτοβουλία των κινήσεων οι σύλλογοι-πολίτες-εθελοντές με προτάσεις και ενέργειες , έλαβαν χώρα σπουδαίες διοργανώσεις και γεγονότα, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, ακόμη και στον προγραμματισμό και την υλοποίηση έργων.
Γιατί να μην γίνει παντού.
Επανέρχομαι στον Χρήστο Γεωργούση για να δανειστώ και κάποιες ακόμη σκέψεις του , από μια συνάντηση που πρόθεση της ήταν να βοηθήσει την δημοτική αρχή αλλά εξελήφθη κακώς ως πράξη εχθρική.
«Έκανα μια μικρή παρέμβαση λέγοντας ότι η μάχη μεταξύ κεντρικής εξουσίας και αυτοδιοίκησης είναι μόνιμη και οι δήμοι πρέπει να τη δίνουν, να μην παραιτούνται γιατί το κράτος των Αθηνών ασκεί μια πολύπλευρη εξουσία με ισχύ δικτατορίας, με όλα τα μέσα που έχει. Νόμους και διατάγματα και προφήτες και άλλα. Υπάρχει ένα νομικό καθεστώς που προκαλεί επίτηδες σύγχυση, ώστε τελικά μέσα στο διαρκές μπέρδεμα να χανόμαστε και να ξεχνούμε κάθε δικαίωμα που έχουμε ως πολίτες στη χώρα αυτή».
Και συνεχίζει παρακάτω :
Για το λόγο αυτό έπρεπε να υπάρχει δίπλα από το δημοτικό συμβούλιο και ομάδα άγρυπνων πολιτών εθελοντών ώστε να τολμά με την ενίσχυση αυτή η αυτοδιοίκηση να υπερασπίζεται τον τόπο από τις αόρατες δυνάμεις».
Έτσι όλοι μας θα μπορούσαμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο από «τα πιο μικρά» έως την διαμόρφωση του μέλλοντος μας ως τόπου και ως κοινωνίας.
Άραγε μπορούμε να λειτουργήσουμε από κάτω προς τα πάνω ;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος του μητρώου
