Θ. Μαρινόπουλος: Ο φάντης και το ρετσινόλαδο

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «αρχή άνδρα δείκνυσει».

 Και φυσικά εννοούσαν την κάθε μορφής εξουσία και την διαφορετική διαχείριση της , ανάλογα με το «ποιόν» κάθε ανθρώπου.

 Ανάλογα δηλαδή με τον χαρακτήρα του , την προσωπικότητα του , το ήθος του ,τις ιδέες του και φυσικά το παρελθόν του και τις εμπειρίες που είχε στην εξελικτική του πορεία.

 Την προηγούμενη εβδομάδα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τραγελαφικά γεγονότα.

 Αφ΄ ενός η «αστεία κατάληψη» της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου και αφ΄ ετέρου η εμμονή σε αλαζονικές συμπεριφορές όσον αφορά την μεταστέγαση του δημοτικού ωδείου.

 Η δημοτική πλειοψηφία απέδειξε για μία ακόμη φορά την «έλλειψη φρόνησης και σωφροσύνης» που την διακατέχει.

 Ο Αριστοτέλης δεν τους «δίδαξε» τίποτα.

 Τελικά η άσκηση ακόμη και της πιο «μικρής εξουσίας» απογυμνώνει τον ασκούντα και αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό , τις αντιλήψεις του για τις έννοιες της δημοκρατίας , του δικαίου και του πολιτισμού.

 Σε όλα αυτά βέβαια , σημαντικό ρόλο εξήγησης των φαινομένων , παίζει και ο τομέας της ψυχοπαθολογίας.

 Υπάρχουν τομείς που η εξέταση από ειδικούς είναι αναγκαία συνθήκη για να μπορεί να αναλάβει κάποιος θέση ευθύνης.

 Αυτό δεν συμβαίνει όμως με τους πολιτικούς της κεντρικής σκηνής και τους αιρετούς στην αυτοδιοίκηση.

 Φυσικά και αστειευόμαστε , κάτι τέτοιο θα ήταν «υπερβολικό» και αντιδημοκρατικό.

 Άλλωστε μετά από μία αξιολόγηση , που θα είχε και αυτού του είδους τα κριτήρια , δεν θα έμεναν και πολλοί στις θέσεις τους.

 ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ