Αυτές του οι απαιτήσεις μπορεί και πρέπει να εκκινούν από ηθική βάση και να καταλήγουν, μετά την μακρά διαδρομή των αξιών που αποτυπώνονται στο σύνταγμα, στην αποτελεσματικότητα.
Όμως πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συζητήσεις να τίθεται το δίλημμα αν θα ήταν προτιμότερο ένας πολιτικός να ήταν(ας το πούμε κομψά) λιγότερο ηθικός και περισσότερο αποτελεσματικός και όχι το αντίστροφο.
Φτάνουμε ακόμη και στο σημείο να αποδεχθούμε ότι μπορεί και να «διαφθαρεί» αρκεί να υλοποιήσει μεγάλα έργα και σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αρκεί με απλά λόγια να μας κάνει την ζωή καλύτερη.
Γίνεται άραγε να είναι κάποιος και ηθικός και αποτελεσματικός ή στην πολιτική το να είσαι μονίμως προσκολλημένος στην πλευρά της ειλικρίνειας, του δικαίου και του αγαθού είναι μειονέκτημα που ελαττώνει την ικανότητα οποιουδήποτε στην επίτευξη των στόχων που έχει θέσει προς όφελος του συνόλου των κατοίκων ενός τόπου.
Αυτή η «ανησυχία» υπήρχε και στην αρχαία Ελλάδα, με τον Σωκράτη να «αντιδρά» και να συνδέει απόλυτα την πολιτική με την ηθική, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική είναι μέγιστη τέχνη και καλλίστη αρετή, γι αυτό στόχος της πολιτικής οφείλει να είναι «η ηθική βελτίωση των πολιτών».
Άρα ο πολιτικός με την στάση του πρέπει να «διδάσκει» και αυτό είναι το σημαντικότερο «έργο» του!!!
Έρχεται όμως κάποιος άλλος με «κυνισμό» και σου λέει ότι όλα είναι πεδίο σύγκρουσης ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα που απαιτούν η κάθε μία για λογαριασμό της, ένα και μόνο… αποτέλεσμα.
Αποτελεσματικότητα , δηλαδή κάποιον που να της κάνει την «δουλειά».
Με ποιόν τρόπο και πως θα γίνει αυτό είναι αδιάφορο και η μόνη επιδίωξη είναι το μέγιστο καλό στην «πολυπληθέστερη» ή την «δυνατότερη» ομάδα.
Όμως έτσι ο άνθρωπος χωρίς αξίες μετατρέπεται σε αγρίμι.
Το ίδιο και η πολιτική, χωρίς αξίες είναι «ζούγκλα».
Όταν παραμεριστούν η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, τότε επικρατεί το «δίκαιο του ισχυρού», που αυτή την στιγμή επανέρχεται με τον πιο στυγνό τρόπο στην επικαιρότητα με την επικράτηση του «νέου σερίφη» στις Η.Π.Α.
Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα τίθεται ξανά και ξανά στις μέρες μας και η απάντηση θα δοθεί προσεχώς…
Μπορεί να αποδειχθεί «χρήσιμος» για την χώρα του, δηλαδή «αποτελεσματικός, αλλά ανήθικος», ο απολυταρχικός ηγέτης;
Πρόσκαιρα ίσως, μακροπρόθεσμα αποκλείεται.
Διότι η πολιτική δεν έχει σκοπό να εξουσιάζει και να επιβάλλεται, ούτε να εξυπηρετεί συμφέροντα, αλλά πρωτίστως να υπηρετεί αξίες.
Με παρόμοιες πολιτικές στο παρελθόν «αποτελεσματικοί αλλά ανήθικοι» έσυραν την ανθρωπότητα σε παγκοσμίους πολέμους και κατέστρεψαν και τις χώρες τους.
Η ηθική λοιπόν, οι αξίες, η δημοκρατία και η συμμετοχή πάνε τις κοινωνίες μπροστά και αυτό αποδεικνύεται με την συνεχή πρόοδο του ανθρωπίνου γένους(παρά τα μεσοδιαστήματα πισωγυρισμάτων).
Τεκμαίρεται έτσι ότι ηθική, αξίες και δημοκρατία σημαίνουν και αποτελεσματικότητα!!!
Αλλιώς ακόμη θα βρισκόμαστε σε … ημιάγρια κατάσταση.
Σαν τον … Τράμπ .
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
