1ο Συμπόσιο Γλυπτικής Πάρου «Παρία Λίθος»

Το 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής «Παρία Λίθος» οργανώνεται στο ξεχωριστό νησί των Κυκλάδων, την Πάρο, με πρωτοβουλία της Κ.Δ.Ε.Π.Α.Π. του Δήμου Πάρου και μερικών σημαντικών Ελλήνων γλυπτών τους οποίους συντονίζει ο πολυβραβευμένος Θ. Παπαγιάννης (καθηγητής ΑΣΚΤ).

Το «διάφανο» μάρμαρο με το οποίο πλάστηκε ο Ερμής του Πραξιτέλους, η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, τα γλυπτά του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού και του Ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο, θα πάρει νέα πνοή μέσα από τα χέρια 6 αξιόλογων γλυπτών: Βασίλης Βασίλη, Χρήστος Λαζαράκης, Ανδρέας Λόλης, Χρήστος Ρηγανάς, Κυριάκος Ρόκος και Δημήτριος Σκαλκώτος. Οι δημιουργοί θα λαξεύσουν τα γλυπτά τους στο χώρο των Αρχαίων Λατομείων τα οποία στη συνέχεια θα παραμείνουν μόνιμα στον πεζόδρομο που οδηγεί στα αρχαία λατομεία.

Μπορεί να πέρασαν πολλοί αιώνες από τότε που η μοναδική σε ποιότητα και διαφάνεια υφή της Παρίας λίθου αποτελούσε το καλύτερο υλικό στα  χέρια  επιδέξιων γλυπτών, όμως σήμερα το άκουσμα του ματρακά από άκρη σε άκρη του νησιού σηματοδοτεί τη διαχρονικότητα αυτού του πολύτιμου «λίθου». Όσοι επισκέπτες θα έχουν την τύχη να επισκεφτούν μέσα στο μήνα της δημιουργίας των γλυπτών θα γίνουν κοινωνοί της νέας εποχής «αιώνιων» δημιουργημάτων.

Η πρωτοβουλία του Δήμου Πάρου είναι πολυσήμαντη αφού με αυτό το συμπόσιο ανακινεί το ενδιαφέρον σε παγκόσμια κλίμακα για τα περίφημα αρχαία λατομεία της Πάρου αλλά και υπογραμμίζει τη γόνιμη απήχηση του πολιτισμού στους κατοίκους της Πάρου και στους επισκέπτες. Η εικαστική αξιοποίηση της σημασίας των αρχαίων λατομείων για την ιστορία της γλυπτικής αλλά και ο συμβολισμός που ενεργοποιείται διαχρονικά με επίκεντρο την Πάρο και το μοναδικό φως της σηματοδοτεί την καλλιτεχνική δημιουργία γενικότερα.

Στη διάρκεια του Συμποσίου, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τους γλύπτες «επί το έργον», να ανταλλάξουν απόψεις μαζί τους και να δουν την εξέλιξη της δουλειάς τους.

Ειδική μνεία οφείλεται στο γλύπτη Ν. Περαντινό, που διατέλεσε διευθυντής του τμήματος Συντήρησης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ο οποίος πρώτος προσπάθησε (1960) να ξαναδώσει ζωή στα λατομεία και στα ερειπωμένα κτίρια της Βελγικής Εταιρείας η οποία επί χρόνια είχε την εκμετάλλευση της παρίας λίθου. Αντιπροσωπευτικό έργο της παρίας λίθου του Ν. Περαντινού είναι η «Κεφαλή της κόρης της Πάρου» σε φυσικό μέγεθος στο Μουσείο Γλυπτικής Περαντινού της Μάρπησσας Πάρου.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΑΙΩΝ ΛΑΤΟΜΕΙΩΝ ΠΑΡΟΥ

Τα περίφημα υπόγεια λατομεία της Πάρου βρίσκονται στους πρόποδες του βουνού Μάρπησσα, στο χωριό Μαράθι, στην τοποθεσία Λάκκοι (5 χλμ. βόρεια της Παροικιάς). Από αυτά τα λατομεία μαρμάρου προέρχεται ο Λυχνίτης από τον οποίο κατασκευάστηκαν τα μεγαλύτερα γλυπτά αριστουργήματα της αρχαιότητας. Το παριανό μάρμαρο ήταν περιζήτητο σ' όλο τον κόσμο λόγω της εξαιρετικής ποιότητας και της μοναδικής διαφάνειάς του. Η εξόρυξή του γινόταν υπόγεια μέσα από δύο κατηφορικές στοές που συνδέονται μεταξύ τους στο βάθος. Εντοπίζονται δύο κυρίως θέσεις αρχαίων λατομείων. Η ανατολική στοά έχει ως είσοδο το άνοιγμα του σπηλαίου, που είναι γνωστό ως Σπήλαιο των νυμφών εξαιτίας του ανάγλυφου του 4ου αι. π.Χ. που είναι λαξευμένο στο φυσικό βράχο με την επιγραφή «ΑΔΑΜΑΣ ΟΔΡΥΣΗΣ ΝΥΜΦΑΙΣ». Η δυτική βρίσκεται σε απόσταση 1 χλμ. περίπου και η εκμετάλλευσή του σταμάτησε στην αρχαιότητα. Για το φωτισμό του λατομείου οι λατόμοι χρησιμοποιούσαν μαρμάρινα λυχνάρια με λάδι. Σ' αυτό οφείλει, σύμφωνα με τον Πλίνιο, η ονομασία του παριανού μαρμάρου, λυχνίτης.

Τα λατομεία λειτούργησαν για πρώτη φορά τη νεολιθική εποχή. Ο 5ος αιώνας είναι η χρυσή εποχή της Πάρου. Τη θεωρούν «το ευδαιμονέστερο νησί των Κυκλάδων» και ο περιζήτητος λυχνίτης υπολογίζεται ως «πολυτελής ύλη». Η παραγωγή παρουσίασε κάμψη από τα μέσα του 6ου αι. Παρά τη μείωση της ζήτησης εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή. Με την επικράτηση του χριστιανισμού η χρήση του μαρμάρου περιορίστηκε μόνο στο χτίσιμο των ναών. Από τον 4ο μέχρι τον 15ο μ.Χ. αι. τα λατομεία δεν λειτουργούν αλλά από τις αρχές του 15ου μ. Χ. αι. έρχονται στην επικαιρότητα χάρη στο ενδιαφέρον των Βενετών και στο έργο των περιηγητών που επισκέπτονται την περιοχή των λατομείων. Στους χρόνους της τουρκοκρατίας και ως τα μέσα του 19ου αι. τα λατομεία μένουν ανεκμετάλλευτα, αν και τα μαρμάρινα δημιουργήματα της εποχής μαρτυρούν κάποιου είδους εκμετάλλευση. Το 19ο αι. συστήθηκαν εταιρείες εκμετάλλευσης του παριανού μαρμάρου. Το 1857 ο γνωστός πολεοδόμος και αρχιτέκτονας Στ. Κλεάνθης σύστησε την «Εταιρεία των Μαρμάρων της Πάρου». Κάποια κτίρια στο Μαράθι ανήκουν στις εγκαταστάσεις της Γαλλικής Εταιρείας της οποίας η δραστηριότητα είχε προηγηθεί από το 1844. Όμως η σοβαρότερη προσπάθεια εκμετάλλευσης των μαρμάρων έγινε το 1878-79 όταν η Βελγική Εταιρεία ανήγειρε στο Μαράθι οικήματα, κλιβάνους και φρέατα απασχολώντας για τη λειτουργία του 600-800 εργάτες. Υπήρχε ειδική γραμμή που χρησίμευε για τη μεταφορά με βαγονάκια των όγκων μαρμάρου από το Μαράθι στην Παροικιά όπου είχε ανεγερθεί κοπτήριο μαρμάρων. Πριν κλείσει η εταιρεία μετατράπηκε σε Ελληνική Εταιρεία Μαρμάρων Πάρου (1882-84). Κάποιες προσπάθειες εκμετάλλευσης των μαρμάρων από διάφορες εταιρείες στα νεότερα χρόνια δεν ευοδώθηκαν. Σήμερα ο χώρος των αρχαίων λατομείων αποτελεί μνημείο βιομηχανικής αρχαιολογίας.

Πρόσκληση σε Συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του 1ου Συμπόσιου Γλυπτικής Πάρου «Παρία Λίθος», Αρχαία Λατομεία Πάρου (Μαράθι) που θα γίνει 5 Ιουνίου - 2 Ιουλίου 2011

Πέμπτη 16/6/2011, 12:00

Ο Δήμαρχος Πάρου κ. Χρήστος Βλαχογιάννης, η Πρόεδρος της ΚΔΕΠΑΠ κα Άννα Κάγκανη-Κορτιάνου και ο καθηγητής της ΑΣΚΤ και συντονιστής του Συμποσίου «Παρία Λίθος» Θεόδ. Παπαγιάννης σας προσκαλούν την Πέμπτη 16 Ιουνίου και ώρα 12:00 στη συνέντευξη Τύπου στο Μουσείο Γλυπτικής Περαντινού, Ευφορίωνος 14, Αθήνα (δίπλα στο Καλλιμάρμαρο) με θέμα το Συμπόσιο «Παρία Λίθος» που θα γίνει στα Αρχαία Λατομεία (Μαράθι) της Πάρου από τις 5 Ιουνίου μέχρι τις 2 Ιουλίου 2011. Στο συμπόσιο συμμετέχουν οι γλύπτες Βασίλης Βασίλη, Χρήστος Λαζαράκη, Ανδρέας Λόλης, Χρήστος Ρηγανάς, Κυριάκος Ρόκος και Δημήτρης Σκαλκώτος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΑΣΚΤ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΣΤΟ

1ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥ «ΠΑΡΙΑ ΛΙΘΟΣ»,

5 ΙΟΥΝΙΟΥ-2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011

Γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθηνών µε υποτροφία και δάσκαλο τον Γιάννη Παππά. Εκτός του καλλιτεχνικού διπλώματος πήρε και θεωρητικό, καθώς και δίπλωμα των εργαστηρίων εφαρµοσµένων τεχνών της ίδιας σχολής στη χαλκογλυπτική και γυψοτεχνική µε δάσκαλο τον Νίκο Κερλή. Μελέτησε µε διετή υποτροφία εσωτερικού του ΙΚΥ την αρχαιοελληνική τέχνη και την τέχνη της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Το 1970 άρχισε την πανεπιστημιακή του καριέρα µε το διορισμό του ως βοηθός στην Α.Σ.Κ.Τ. στο εργαστήριο γλυπτικής του Γιάννη Παππά. Το 1974 συµµετείχε µε συναδέλφους του στη δημιουργία του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (Κ.Ε.Τ.). Το 1991 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ίδια σχολή. Τα τελευταία 17 χρόνια, ως Διευθυντής του Α' Εργαστηρίου Γλυπτικής, πρωταγωνιστεί στη διοργάνωση Συμποσίων Γλυπτικής σε πολλές πόλεις της Ελλάδος και της Κύπρου δημιουργώντας μεγάλα γλυπτά για το δημόσιο χώρο. Γλυπτά του κοσμούν πολλούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς επίσης περιλαμβάνονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές μουσείων και πινακοθηκών. Έχει τιμηθεί µε πολλά βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσα στα οποία είναι το Α' Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, Βόλος (1985), το Α' Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, Γιάννενα (1985) και το Α' Βραβείο στο διαγωνισμό για το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης. Το 2009 δημιούργησε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Θεόδωρος Παπαγιάννης» στο Ελληνικό Ιωαννίνων του Δήμου Κατσανοχωρίων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΣΤΟ

1ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥ «ΠΑΡΙΑ ΛΙΘΟΣ»

5 ΙΟΥΝΙΟΥ-2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011

O Βασίλης Βασίλη γεννήθηκε το 1964. Ζει στην Αθήνα. Το 1997 φοιτά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (καθηγητές Ε. Πανουργιάς και Θ. Παπαγιάννης). Συνεχίζει με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (1999), του Ωνάσσειου Ιδρύματος (1999), του Ιδρύματος Γεροντέλη, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ (2000) και του MFA, PaFa, Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ (2001). Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε 11 συμπόσια γλυπτικής.

O Χρήστος Λαζαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΠΕΣΚΤΠ Τήνου γλυπτική, ζωγραφική, θεωρητικά, αρχιτεκτονικό σχέδιο και μαρμαρογλυπτική. Τελείωσε με υποτροφία και συνέχισε στην ΑΣΚΤ στο εργαστήριο γλυπτικής, με δασκάλους τους Γ. Νικολαΐδη και Θ. Παπαγιάννη. Ατομικές εκθέσεις του στις Γκαλερί Πλειάδες (1993), Μύλος Θεσ/νίκη (1996), Γκαλερί Καπλανών 5 (2008) και συμμετοχή σε πολλές ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε 7 συμπόσια γλυπτικής.

Ο Αντρέας Λόλης γεννήθηκε το 1970. Τα πρώτα μαθήματα γλυπτικής διδάσκεται από τους Σ. Παπαμιχαήλ και Γ. Κωστάκη. Το 1995 εισάγεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Υπήρξε βοηθός του καθηγητή Θ. Παπαγιάννη. Έχει συνεργαστεί με τον Κ. Δικέφαλο. Το 2005 με υποτροφία του ΙΚΥ μεταβαίνει για μεταπτυχιακές σπουδές στην Carrara της Ιταλίας όπου βραβεύεται. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έχει συμμετάσχει σε 10 συμπόσια γλυπτικής.

Ο Χρήστος Ρηγανάς γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1944. Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ. Από το 1980 ζει και δουλεύει στην Καλαμάτα. Έργα του μνημειακής και εικαστικής γλυπτικής μεγάλων διαστάσεων εκτίθενται σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και στη Λεμεσό της Κύπρου. Γλυπτά του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει δείξει δουλειά του σε οκτώ ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχει λάβει μέρος σε 9 συμπόσια γλυπτικής.

Ο Κυριάκος Ρόκος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1945. Κατάγεται από το Μέτσοβο. Παίρνει τα πρώτα μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο των Σαραφιανού-Βλαχόπουλου. Εισήχθη πρώτος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε γλυπτική με υποτροφία του ΙΚΥ με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά και γυψοτεχνία-χαλκογλυπτική με τον Νίκο Κερλή. Το 1972 με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών πηγαίνει στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Beaux Arts. Έχει πάρει πολλά βραβεία και διακρίσεις. Έχει λάβει μέρος σε 16 συμπόσια γλυπτικής.

Ο Δημήτρης Σκαλκώτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Μαρμαρογλυπτική, Πάνορμος Τήνου, στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Έχει λάβει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έχει πάρει βραβείο γλυπτικής από τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα (2008). Έπαινος στο διαγωνισμό του γλυπτού για το νέο δημαρχιακό μέγαρο στη Θεσσαλονίκη. Έχει πάρει μέρος σε 14 συμπόσια γλυπτικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό.