Ο σύγχρονος όμως τουρισμός με την άναρχη ανάπτυξη του πίεσε ισχυρά σε βάθος χρόνου το φυσικό περιβάλλον και την τοπική κουλτούρα, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος αυτοκαταστροφής των τουριστικών περιοχών να είναι πλέον ορατός. Η ανάγκη δημιουργίας εκτεταμένης τουριστικής υποδομής και η συνακόλουθα παρουσία δυσανάλογα μεγάλου σε σχέση με την τοπική υποδομή αριθμού τουριστών , λειτούργησαν ενισχυτικά στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε ταχεία και ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση με αποτέλεσμα την αλλοίωση του νησιώτικου τοπίου. Φυσική κατάληξη των παραπάνω ήταν η περιβαλλοντική και αισθητική ρύπανση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Με δεδομένο ότι ο τουρισμός πιέζει ασφυκτικά και εντεινόμενα το περιβάλλον , τη φύση και την τοπική κουλτούρα , είναι προφανές πως η εξέλιξη του δε μπορεί να συνεχιστεί χωρίς σχεδιασμό και οργάνωση.
Με βάση τα προηγούμενα , προέκυψε τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για ένα «φιλικό»προς το περιβάλλον τουρισμό. Η ανάπτυξη αυτού του τουρισμού ονομάστηκε «Αειφόρος» και ορίζει το μοντέλο διαχείρισης των φυσικών οικοσυστημάτων , σύμφωνα με το οποίο η περιβαλλοντική, η οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα δεν πρέπει να προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στο περιβάλλον υπονομεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών. Θα μπορούσε απλούστερα να διατυπωθεί ως « ...άφησε τον κόσμο καλύτερο απ' ότι τον βρήκες, μην πάρεις περισσότερο απ' όσο χρειάζεσαι, μη βλάπτεις τη ζωή ή το περιβάλλον και κάνε διορθώσεις αν τελικά το πράξεις ».
Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται από τουριστικούς φορείς, οργανώσεις, κυβερνήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα μια μεταστροφή του τουρισμού από τη «σκληρή» παραδοσιακή του μορφή σε περισσότερο ήπιες μορφές. Μια πληθώρα νέων τουριστικών επιλογών , όπως ο θρησκευτικός, ο αθλητικός, ο πολιτιστικός, ο περιπατητικός, ο συνεδριακός, ο αγροτικός,
ο γαστρονομικός κ.α. επιχειρούν την επαναπροσέγγιση και ζεύξη της τουριστικής εμπειρίας με άλλες παραγωγικές ή πολιτιστικές δραστηριότητες.
Στόχος των νέων αυτών μορφών τουρισμού είναι η εξοικείωση του τουρίστα με τις τοπικές αρετές , τα τοπία, τις τροφές, τα τραγούδια , το χορό , τη ζωγραφική, την οδοιπορία, τη δημιουργία, εντάσσοντας τα στο περιβάλλον των διακοπών.
Τα νησιά της Πάρου και της Αντιπάρου μπορούν να προσφέρουν στους επισκέπτες μας με την σωστή οργάνωση και την απαραίτητη προετοιμασία όλες τις παραπάνω ήπιες μορφές τουρισμού. Άλλωστε διαθέτουμε αξιόλογους παραδοσιακούς οικισμούς,το μνημείο της Παναγίας Εκατονταπυλιανής, τα αρχαία λατομεία στο Μαράθι, το σπήλαιο της Αντιπάρου, σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία και ανασκαφές όπως αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Δεσποτικό, μοναστήρια, οδοιπορικές διαδρομές, οριοθετημένες παραλίες για αθλήματα ( windsurf και kitesurf ), πιστοποιημένα ΠΟΠ προϊόντα ( κρασί Πάρου ) καθώς και αυθεντική – γευστική τοπική κουζίνα.
Την ίδια στιγμή βέβαια έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα έντονα κυκλοφορικά προβλήματα της θερινής περιόδου, τις αυξημένες ανάγκες σε ύδρευση, την ύπαρξη εμπορικού λιμένα μέσα στον κόλπο της Παροικίας με δυσμενείς περιβαλλοντικές συνέπειες, την άναρχη οικιστική ανάπτυξη, την μικρή τουριστική περίοδο, την μείωση των απασχολούντων με τον πρωτογενή τομέα, την έλλειψη αποχετευτικού δικτύου στην Νοτιοανατολική και Κεντρική Πάρο καθώς και την τραγική υποστελέχωση των δομών υγείας και ασφάλειας στα νησιά μας.
Επίσης τα τελευταία χρόνια το νησί της Πάρου αλλά και άλλα τρία νησιά των Κυκλάδων ( Νάξος, Άνδρος και Τήνος) έχουν γίνει στόχος εταιρειών για την κατασκευή βιομηχανικών αιολικών πάρκων. Τα παραπάνω νησιά καθώς και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου έχουν προσφύγει με αποφάσεις των οικονομικών τους επιτροπών στο Σ.Τ.Ε. για την ακύρωση των παραπάνω έργων, διότι η τυχόν υλοποίηση τους θα επιβαρύνει και θα επηρεάσει αρνητικά το φυσικό περιβάλλον.
Με τις παραπάνω σκέψεις θα κλείσω τον χαιρετισμό μου στην σημερινή ημερίδα «1οΑειφόρος Πάρος »και θα ευχηθώ χρήσιμα συμπεράσματα και προτάσεις που θα συμβάλλουν στην αειφόρο ανάπτυξη της Πάρου και της Αντίπαρου.
Μέλος του μητρώου
