Η παράσταση κέρδισε διθυραμβικές κριτικές και τις καρδιές του κόσμου. Ο κ. Γιώργος Χρυσοστόμου είχε την ευγενή καλοσύνη να μιλήσει στο psts.gr για το θέατρο, την παράσταση και τα προσεχή σχέδιά του.
Τι ρόλο πιστεύετε ότι μπορεί να παίξει το θέατρο σήμερα μέσα στην Ελλάδα της κρίσης τι αναζητά σήμερα το κοινό που προσέρχεται να δει μια θεατρική παράσταση ίσως το γέλιο, ίσως αξίες, ίσως ένα στήριγμα;
Ο κόσμος πάει για διάφορους λόγους στο θέατρο, κάποιος επιθυμεί να διασκεδάσει , άλλος να ψυχαγωγηθεί, άλλος αναζητά τροφή για σκέψη και αυτό δεν σχετίζεται ούτε με το τι έργα ανεβαίνουν, ούτε με το τι πραγματεύεται το έργο.
Το θέατρο είναι μια πολιτική πράξη ούτως ή άλλως... Τη στιγμή που συγκεντρώνονται 250 άνθρωποι και πέντε ηθοποιοί πάνω στη σκηνή, αυτό είναι μια πολιτική πράξη, μια συλλογική πάνω απ΄όλα πράξη. Τον ρόλο του θεάτρου στην «Ελλάδα της κρίσης» εγώ δεν τον συμμερίζομαι γιατί είναι σαν να δηλώνει το ότι το θέατρο είναι αναγκαίο μόνο στις δύσκολες στιγμές. Το θέατρο για μένα είναι συνώνυμο της φυσικής ανάγκης. Οι πρώτοι ηθοποιοί ήταν οι άνθρωποι των σπηλαίων οι οποίοι έλεγαν ιστορίες από το κυνήγι τους. Αυτό λοιπόν ίσχυε ανέκαθεν όταν ο άνθρωπος δεν είχε σκέψη και λόγο κάνει θέατρο.
Γιατί το θέατρο μπορεί να συμβεί παντού. Κανείς δεν πάει στο θέατρο για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Όταν φεύγει από το θέατρο διαπιστώνει για πιο λόγο πήγε.
Το κωμικοτραγικό στοιχείο και η απομυθοποίηση του λαμπερού και ψεύτικου που παρουσιάζεται στο έργο ταιριάζει ίσως με τη ζωή μας σήμερα;
Το λαμπερό και το ψεύτικο είναι μια φυσική τάση που έχει ο άνθρωπος να μυθοποιεί τα πράγματα στη ζωή του και να τα απομυθοποιεί, και αυτό είναι ένα «παιχνίδι» το οποίο συμβαίνει διαρκώς.
Στη θεατρική παράσταση «Πέτρες στις τσέπες του» συμβαίνει το λαμπερό να είναι το Ηollywοod και η πραγματικότητα να είναι ο θάνατος με «Πέτρες στις τσέπες». Ο κάθε θεατής μπορεί να σκεφτεί οτιδήποτε.
Ένας θεατής της παράστασης μας είπε ότι είχε ψευδαίσθηση για τον έρωτα και την κοπέλα που ερωτεύτηκε ενώ η πραγματικότητα ήταν ένα χαστούκι.
Το παιχνίδι αυτό του λαμπερού και του ψεύτικου βρίσκεται σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις είτε είναι ερωτικές είτε είναι φιλικές, πολιτικές ή οποιασδήποτε μορφής.
Πάντοτε υπάρχει μια φυσική τάση, ώστε η μυθοποίηση και η απομυθοποίηση να είναι μέρος της καθημερινότητάς μας. Παραδείγματος χάριν, παίρνουμε κάποιον τηλέφωνο και δεν το σηκώνει με αποτέλεσμα να κάνουμε διάφορες σκέψεις. Μέχρι τελικά, να αποδειχθούν ότι όλα ήταν απλώς στο μυαλό μας.
Πιστεύετε ότι η συμμετοχή σας στη συγκεκριμένη παράσταση σας ήταν ένα βήμα παρακάτω στην καριέρα σας και τι έχετε κερδίσει καλλιτεχνικά με αυτή τη συγκεκριμένη θεατρική δουλειά;
Για μένα ήταν ένα πολύ σημαντικό προχώρημα για το χαρακτήρα μου και έχει να κάνει με το εξής:
Συνήθως μέχρι πρόσφατα έκανα πράγματα για να λάμπω μόνο εγώ και τώρα ξαφνικά κάνω πράγματα για να λάμπει και ο δίπλα μου.
Αυτό μου το έμαθε ο συνάδελφός μου (Μάκης Παπαδημητρίου) και έχει να κάνει με το ήθος του και το χαρακτήρα του. Και με τον τρόπο φυσικά με τον οποίο ανεβάσαμε την συγκεκριμένη παράσταση.
Για μένα ήταν επίσης προχώρημα το γεγονός ότι δεν είχαμε σκηνοθέτη, κάτι το οποίο εγώ φοβήθηκα στην αρχή, και ο λόγος που φοβήθηκα ήταν ότι δεν ήθελα να αναλάβω την ευθύνη μιας αποτυχίας. ‘Όμως έπρεπε να το ξεπεράσω και να πάρω το ρίσκο αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων μου.
Ευτυχώς πήγε πολύ καλά, δεν πήρα σκληρό μάθημα αποτυχίας. Η ίδια η παράσταση, έτσι όπως είναι στημένη και έτσι όπως έχει γραφτεί, σε πηγαίνει από τον έναν ρόλο στον άλλον κάτι που δεν έχω βιώσει καλλιτεχνικά άλλη φορά. Είναι η πρώτη φορά που παίζω έξι, επτά ρόλους, σε μια παράσταση και το κάνω αυτόματα.
Ήταν πολύ σημαντικό που δεν έγινε με αλλαγή κοστουμιών ή περουκών. Οι εναλλαγές ρόλων πάνω στη σκηνή ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο της ηθοποιίας.
Οι εντυπώσεις σας από την περιοδεία μέχρι τώρα ;
Στη βόρεια Ελλάδα ήταν αρκετά δύσκολη η κατάσταση, η περιοδεία συνέπεσε με τηλεοπτικά δημοφιλή προγράμματα αλλά μας δυσκόλεψε και ο καιρός. Με το που αρχίσαμε να κατεβαίνουμε η τύχη μας χαμογέλασε πιο πολύ.
Έχετε επισκεφθεί ξανά την Πάρο;
Έχω κάνει γενέθλια στην Πάρο, διακοπές, με φίλους με το Μάκη (Παπαδημητρίου) πριν έξι – επτά χρόνια, περάσαμε πολύ ωραία, διασκεδάσαμε αρκετά.
Σύμφωνα με αυτά που μου λέτε πρέπει να είστε πολύ καλοί φίλοι με τον Μάκη (Παπαδημητρίου)
Ναι ευτυχώς, ευτυχώς! Η συνύπαρξη είναι ρίσκο γιατί πολλές φορές συνεργάζεσαι με ανθρώπους και δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις στην πορεία. Μέχρι στιγμής τα έχουμε πάει πάρα πολύ καλά. Θεωρώ ότι αυτό είναι η βάση για να δημιουργήσουμε και μια φιλική σχέση στο μέλλον η οποία θέλει δουλειά.
Η συνεργασία είναι άψογη, απελευθερωτική, ήσυχη.
Δηλαδή αυτό που λέτε βγήκε στην πορεία της παράστασης
Όχι δεν το ξέραμε από πριν, δεν ήμασταν φίλοι, γνωστοί ήμασταν.
Ποια είναι τα επόμενα θεατρικά σχέδιά σας για τον προσεχή χειμώνα; Θα δεχόσασταν προτάσεις για τηλεοπτικές ίσως δουλειές;
Έχω κάποιες προτάσεις για την τηλεόραση αλλά δεν επιθυμώ να συμμετάσχω. Θέλω να αφήσω λίγο να ησυχάσει το πράγμα από την υπερέκθεση.
Μόλις τελείωσα τη Μουρμούρα και δεν θέλω να κάνω αμέσως κάτι άλλο. Θα συνεχίσουμε με τον Μάκη την παράσταση «Πέτρες στις τσέπες του» στο θέατρο Κιβωτός για όλη τη σεζόν.
Θα συμμετάσχω και σε μία παράσταση. Την «Προδοσία» του Πίντερ με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη.
Μέλος του μητρώου
