Μεγάλη είναι και η ταλαιπωρία των ασθενών, οι οποίοι χρειάζεται να περιμένουν έως και επτά ώρες, προκειμένου να διεκπεραιωθούν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Η απορία είναι εύλογη: Τι είδους επείγοντα περιστατικά είναι αυτά, που μπορούν να περιμένουν επτά ώρες μέχρι να αποφασιστεί η εισαγωγή τους για νοσηλεία;
Αδυναμίες
«Πριν από το 2012, ο μέγιστος χρόνος αναμονής δεν ξεπερνούσε τις τέσσερις ώρες», εξηγεί στο «Εθνος» ο Τάσος Αντωνόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων. Ο χρόνος αυτός -σημειώνει- δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά απέχει σημαντικά από τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Σύμφωνα με τον κ. Αντωνόπουλο, τα μνημόνια προκάλεσαν ελλείψεις και αδυναμίες σε κάθε τμήμα του νοσοκομείου. «Σήμερα, γίνεται κυριολεκτικά αγώνας για τη γάζα και το φάρμακο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι αδυναμίες είναι αντιστρόφως ανάλογες με τη ζήτηση των υπηρεσιών. Λόγω της κρίσης, το νοσοκομείο εμφανίζει μία αύξηση κατά 30% στη νοσηλευτική κίνηση. Ενδεικτικό των «πολεμικών» συνθηκών που επικρατούν στην εφημερία του είναι το ότι στο τμήμα επειγόντων περιστατικών εξετάζονται ετησίως 66.000 ασθενείς, από τους οποίους οι 54.000 εισάγονται για νοσηλεία στα 570 κρεβάτια του νοσοκομείου.
Στο «Λαϊκό» απασχολούνται, επίσης, πολλοί διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί γιατροί, οι οποίοι είναι περιζήτητοι. Οι υποδομές και η στελέχωση, όμως, δεν μπορούν να υποστηρίξουν επαρκώς τις πολύ υψηλού επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες. «Αν λειτουργεί ό,τι λειτουργεί, οφείλεται στις άοκνες προσπάθειες του προσωπικού», αναφέρει ο πρόεδρος του σωματείου. Στο «Λαϊκό» -εξηγεί- υπάρχουν 300 κενές θέσεις σε προσωπικό, κυρίως νοσηλευτικό. Οταν φεύγει ένας νοσηλευτής, λείπει κατευθείαν πάνω από τον άρρωστο. Δεν μπορεί να αναπληρωθεί.
Ντοκουμέντο απόγνωσης
Στο έγγραφο που έστειλε προϊσταμένη παθολογικής κλινικής προς τη διοίκηση του νοσοκομείου αναφέρεται ότι το «Λαϊκό» δεν είναι σε θέση να παρέχει ασφαλή νοσηλευτική φροντίδα στους ασθενείς.
Ντοκουμέντο απόγνωσης Στο έγγραφο που έστειλε προϊσταμένη παθολογικής κλινικής προς τη διοίκηση του νοσοκομείου αναφέρεται ότι το «Λαϊκό» δεν είναι σε θέση να παρέχει ασφαλή νοσηλευτική φροντίδα στου
«Στη χειρουργική κλινική όπου εργάζομαι, νοσηλεύονται 45 ασθενείς και έχουμε συνολικά οκτώ νοσηλευτές», υπογραμμίζει η νοσηλεύτρια Κατερίνα Παπαευθυμίου, για να αναρωτηθεί: «Πώς γίνεται μία νοσηλεύτρια ανά βάρδια να καλύψει 45 ασθενείς; Πώς μπορούν παράλληλα να βγουν τα ρεπό και οι άδειες; Προσπαθούμε να μειώνουμε τα λάθη μας, αλλά όσο μειώνεται το προσωπικό, τόσο γίνεται πιο δύσκολο να το πετύχουμε».
Συνεχής αγώνας
Η κ. Παπαευθυμίου επιχειρεί να περιγράψει τον αγώνα να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών: «Οταν ο ασθενής κάνει μία επέμβαση διάρκειας οκτώ ή δέκα ωρών, όπως μία ηπατεκτομή, πρέπει να είμαι βράχος. Να τον στηρίξω για να μπορέσει να πάει υγιής στο σπίτι του. Πολλοί ασθενείς και συνοδοί το αναγνωρίζουν και μας ρωτούν πώς μπορούμε να κρατάμε το χαμόγελό μας σε τέτοιες συνθήκες».
Το πρόβλημα αναγνωρίζει και ο ασκών χρέη διοικητή του νοσοκομείου, καθηγητής νεφρολόγος Γιάννης Μπολέτης: «Η κατάσταση είναι τραγική, κυρίως με τους νοσηλευτές και τους τραυματιοφορείς.
Οι προσλήψεις που έχουν ανακοινωθεί είναι ελάχιστες και δεν μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες των νοσοκομείων». Ο κ. Μπολέτης διευκρινίζει ότι υπάρχουν κενές θέσεις και σε εξειδικευμένο προσωπικό, όπως για ειδικούς στην πληροφορική, στατιστικολόγους, φαρμακοποιούς και διαιτολόγους.
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
