Η σπουδαία αυτή μέρα της χριστιανικής παράδοσης, πήρε το όνομά της, από τι άλλο, από την μυρωδάτη τσίκνα, την οσμή δηλαδή που αναδίδει το κρέας καθώς ψήνεται και δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο! Πολλά τα έθιμα της ημέρας ανά την Ελλάδα, πλούσιες οι λαογραφικές καταγραφές που συνδέονται με την κρεοφαγία της ημέρας, ωστόσο το πρωτότυπο αυτό έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στις βακχικές γιορτές της αρχαιότητας απομεινάρια των οποίων «πέρασαν» στη χριστιανική εποχή.
Η γιορτή που τιμάται επίσης μαζί με Καρναβαλική διασκέδαση, παρέα και χορό, έχει ωστόσο ένα ουσιαστικότερο συμβολικό νόημα αλλά και πρακτικό. Στις αγροτικές περιοχές του Ελληνικού χώρου, η κρεοφαγία της Τσικνοπέμπτης συνδέθηκε εθιμικά με την προσπάθεια κατανάλωσης του κρέατος που είχε απομείνει στα νοικοκυριά καθώς σε λίγες ημέρες ξεκινούσε η νηστεία της Σαρακοστής.
Συμβολικά ωστόσο, αποτελεί γιορτή καλωσορίσματος της άνοιξης και ιεροτελεστία εξευμενισμού της καρποφορίας της γη. Όπως κι αν έχει διασωθεί, η Τσικνοπέμπτη αποτελεί μέρα χαράς με άφθονο φαγοπότι που επιβιώνει στις μέρες μας και τιμάται δεόντως!
Μέλος του μητρώου
