Ταυτοχρόνως ξεκαθαρίζει με απόλυτο τρόπο ότι δεν έχει αγωνία για τη δική του επιστροφή, ούτε φυσικά ότι τον ενδιαφέρει η ίδρυση νέου κόμματος όπως διακινούν άσπονδοι φίλοι του, τονίζοντας «τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν...». Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο μεγάλου συνασπισμού ή οικουμενικής κυβέρνησης δηλώνει πως «σήμερα τέτοιες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν και όσα λέγονται είναι ευφάνταστα σενάρια...» ενώ εκτιμά ότι η κυβέρνηση «δείχνει σημάδια πανικού».
Κύριε πρόεδρε, πιστεύετε ότι η χώρα έχει σταθεροποιηθεί ή βρίσκεται ακόμη σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή της πορεία;
Οχι, δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα. Κι αυτό το ομολογεί πλέον και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Το κατάλαβε κάπως αργά ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος Grexit. Οταν πριν από έναν χρόνο τού το επισημαίναμε, μας έλεγε ότι... «κινδυνολογούσαμε»!
Ασε που από αλλού το περιμέναμε κι από αλλού μπορεί να μας έλθει. Οπως με το «πάγωμα» του Σένγκεν για την Ελλάδα, με το οποίο μας απειλούν τώρα: γιατί μόλις ανέλαβε ο κ. Τσίπρας άνοιξε τα σύνορα! Και εικοσαπλασιάστηκαν οι ροές λαθρομεταναστών και προσφύγων προς τη χώρα μας!
«Ο πρωθυπουργός στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών τούς ζήτησε να υπογράψουν δήλωση κατά των περικοπών που η ίδια η κυβέρνησή του έχει νομοθετήσει! Αν αυτό δεν είναι ένδειξη σύγχυσης και πανικού, τι είναι;», αναρωτιέται ο Αντώνης Σαμαράς.
Νόμιζε ότι έτσι θα «εκβιάσει» τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Και στην πραγματικότητα βοήθησε την Τουρκία να εκβιάζει την Ευρώπη! Κι έδωσε ένα πρόσθετο «όπλο» στην Ευρώπη να πιέζει την Ελλάδα...
Εν πάση περιπτώσει, ο κίνδυνος απομάκρυνσης από την ευρωπαϊκή μας πορεία δεν εξέλιπε. Αντίθετα, τα πράγματα μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο.
Και προσπαθούμε τώρα, ο καθένας μας όπως μπορεί, να αποτρέψουμε τα χειρότερα...
Δέκα μήνες μετά τη δική σας αποχώρηση από την εξουσία, εκτιμάτε ότι οι δανειστές σάς αντιμετώπισαν χειρότερα από ό,τι φέρθηκαν εν συνεχεία στον κ. Αλέξη Τσίπρα;
Ο,τι είχα να πω, επί του παρόντος, το έχω πει. Οταν, με το καλό, περάσει τελείως ο κίνδυνος για τη χώρα, ίσως πω περισσότερα...
Να υπογραμμίσω μόνο ότι το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν οι δανειστές απέναντι στην Ελλάδα, αλλά πόσο ισχυρή είναι κάθε φορά η Ελλάδα απέναντί τους.
Εμείς, επί δυόμισι χρόνια φροντίζαμε να πιάνουμε τους στόχους και να μην έχουμε ανάγκη επιπλέον δανεισμού. Κι αυτό μας οδηγούσε σε καλύτερη θέση απέναντι στους δανειστές. Κι έτσι αποτρέψαμε πολλά απ' αυτά που τώρα επιβάλλουν στη χώρα. Οπως όλους αυτούς τους πρόσθετους φόρους που βλέπουμε σήμερα...
Ο κ. Τσίπρας με την ανεύθυνη πολιτική του έφερε τη χώρα σε μεγαλύτερη ανάγκη δανεισμού. Κι έτσι, ενώ πέρυσι βγαίναμε από το μνημόνιο και μας είχαν δώσει και πιστωτική γραμμή στήριξης για τον πρώτο χρόνο μετά τη λήξη του μνημονίου, η Ελλάδα τελικά οδηγήθηκε σε τρίτο μνημόνιο, με σκληρότερους όρους.
Το κρίσιμο ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν του φέρθηκαν «καλύτερα» ή «χειρότερα». Το πρόβλημα είναι ότι ο ίδιος έφερε τη χώρα σε δεινή θέση και χρειάστηκε να κάνει μια πολύ επώδυνη συνθηκολόγηση. Αναγκάστηκε να δεχθεί όρους που δεν ήταν απαραίτητοι για να βγει η χώρα από την κρίση. Και που τη βάζουν, ίσως, σε πιο βαθιά κρίση...
Εχετε κάποια εξήγηση για τις εξελίξεις τώρα που υπάρχει μια κάποια απόσταση, αναγνωρίζετε δικά σας λάθη σε αυτήν τη διαδρομή;
Κοιτάξτε, παραλάβαμε τη χώρα στο χάος, στο χείλος του Grexit, στο κατώφλι της χρεοκοπίας, με έλλειμμα 9,5% και ύφεση 7%!
Σε δυόμιση χρόνια, απομακρύναμε το Grexit και ο κ. Τσίπρας σε έξι μήνες το επανέφερε...
Σε δυόμισι χρόνια σταθεροποιήσαμε τη χώρα, βγήκαμε για δεύτερη χρονιά στα πλεονάσματα, φέτος θα είχαμε μηδενικό συνολικό έλλειμμα -για πρώτη φορά εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια- ενώ είχαμε ήδη βγει στην ανάκαμψη το 2014, με πρόβλεψη για πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης φέτος και όλα τα επόμενα χρόνια.
Και η βιωσιμότητα του χρέους μας πέρυσι τέτοιον καιρό είχε πλήρως αποκατασταθεί, όπως, άλλωστε, λένε τώρα και οι εκθέσεις του ΔΝΤ. Για να μη μιλήσω για τις τράπεζες, όπου το Ελληνικό Δημόσιο έχασε περιουσία πάνω από 20 δισεκατομμύρια από πέρυσι τον Ιούνιο...
Παραλάβαμε χάος και σε δυόμισι χρόνια παραδώσαμε χώρα σταθεροποιημένη και οικονομία σε ανάπτυξη. Αυτή είναι η «μεγάλη εικόνα». Και αυτό δεν σβήνεται. Ιδιαίτερα αν συγκριθεί με το τι επακολούθησε τους τελευταίους δέκα μήνες...
Αν με ρωτάτε για επιμέρους λάθη που έγιναν σε εκείνο ή τον άλλο τομέα, μπορώ να σας πω πολλά. Κι είναι αναπόφευκτο όταν παραλαμβάνεις χάος να μην κάνεις αυτό που θέλεις, στα πρώτα βήματα τουλάχιστον, αλλά μόνον εκείνο που μπορείς. Να μην ελέγχεις τα πάντα, σε ένα κράτος που έτσι κι αλλιώς ήταν διαλυμένο. Να μη γίνονται πάντα οι καλύτερες επιλογές σε πρόσωπα. Πολύ περισσότερο όταν δεν κυβερνάς μόνος...
Μπορώ να σας πω ότι δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε σωστά τις μεγάλες τομές που κάναμε. Αλλά η συζήτηση για εκείνο ή το άλλο λάθος στα επιμέρους δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι στις μεγάλες επιλογές δικαιωθήκαμε και φέραμε αποτελέσματα θετικά για τη χώρα. Που σήμερα η κοινωνία ήδη τα συγκρίνει με ό,τι επακολούθησε...
Αλλωστε, μην κοροϊδευόμαστε. Λάθη συμβαίνουν πάντα στη διάρκεια μιας διακυβέρνησης. Και θα συμβαίνουν πάντα. Το θέμα είναι να διορθώνονται τα λάθη στην πορεία, εφόσον η χώρα προχωρά στον σωστό δρόμο. Κι εμείς ήμασταν στον σωστό δρόμο και μας σταμάτησαν στα δυόμισι χρόνια. Πριν προλάβουμε και τα όποια λάθη να διορθώσουμε, και το ανορθωτικό έργο -που ήδη φαινόταν- να ολοκληρώσουμε...
Εμείς, παρά τα σφάλματα και τις αδυναμίες, βάλαμε τη χώρα στον σωστό δρόμο. Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση έβγαλε τη χώρα από τον σωστό δρόμο και το πληρώνουμε σήμερα όλοι...
Ορισμένοι εκ των στενών συνεργατών σας αφήνουν να εννοηθεί ότι με κάποιον τρόπο θα επιστρέψετε σε κεντρικό ρόλο. Τι σημαίνει αυτό; Μέσα από τη ΝΔ και σε ποια θέση, ή μήπως έχει βάση το σενάριο που διακινείται για φλερτ με την ιδέα ίδρυσης νέου κόμματος;
Τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν. Τη Νέα Δημοκρατία τη θέλω ενωμένη και πλήρως αξιόμαχη, δηλαδή έτοιμη να διεκδικήσει και να κερδίσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτός είναι ο παραταξιακός μας ρόλος πάντα και η εθνική μας υποχρέωση σήμερα...
Και πάντως η αγωνία μου δεν είναι να επιστρέψω. Η αγωνία μου είναι να σωθεί η χώρα που κινδυνεύει. Και να μην πάει χαμένη όλη αυτή η ανορθωτική προσπάθεια που ξεκινήσαμε και εγκαταλείφθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Με ολέθριες συνέπειες για τη χώρα...
Τώρα τι πρέπει να γίνει για να ξαναβρεί το κόμμα τον θεσμικό του ρόλο και να υπάρξει ισορροπία;
Το είπα και τις προάλλες. Ενότητα και σοβαρότητα! Να γίνουν άμεσα οι εσωκομματικές εκλογές και να αποκατασταθεί η σύμπνοια από την κορυφή ως τη βάση.
Και η παράταξη να υπερασπιστεί το έργο της που σήμερα δικαιώνεται. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει σύντομα να επιστρέψει στην εξουσία.
Ακούστε: Η δικαίωση της πολιτικής μας τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια δεν είναι προσωπική μου υπόθεση. Είναι δικαίωση μιας παράταξης που έκανε -με τη βοήθεια και άλλων δυνάμεων, βέβαια- τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και τη μεγαλύτερη δημοσιονομική εξυγίανση που έχει γίνει ποτέ!
Αυτό το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το κατεδαφίζει...
Και η ίδια η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να πείσει ότι θα το συνεχίσει και θα το ολοκληρώσει, αν δεν το υπερασπιστεί πειστικά.
Μπορείτε να μας περιγράψετε τα πολιτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο νέος πρόεδρος του κόμματος;
Και οι τέσσερις είναι αξιόλογοι και δεν θα ήθελα να «φωτογραφίσω» κανέναν. Υπογραμμίζω μόνο την ενότητα, τη σοβαρότητα και τη δικαίωση του έργου που έκανε η παράταξη. Ιδιαίτερα τώρα που το αντιλαμβάνονται πλήρως ακόμα και πολλοί από εκείνους που δεν μας ψήφισαν τον περασμένο Γενάρη...
Η ΝΔ θα αντέξει αυτή την εσωτερική δοκιμασία ή μήπως ο κίνδυνος διάλυσης-διάσπασης παραμένει ισχυρός;
Θα αντέξει και θα βγει ισχυρότερη. Γι' αυτό παλεύουμε...
Τι θα συμβουλεύατε τους διεκδικητές της ηγεσίας στη ΝΔ για να επουλωθούν τα τραύματα αυτής της περιόδου;
Ενας αρχηγός χρειάζεται πρωτίστως τρία πράγματα: Θάρρος να λέει αλήθειες που ενδεχομένως δεν τις λένε άλλοι αλλά τις έχει ανάγκη ο τόπος. Αποφασιστικότητα για να κερδίζει μάχες, έστω και δύσκολα. Και μεγαλοσύνη απέναντι σε φίλους και αντιπάλους, εντός και εκτός της παράταξης. Γιατί ηγέτης, τελικά, είναι αυτός που πείθει για το όραμά του, αυτός που ενώνει ακόμα και τους αντιπάλους του κι αυτός που εμπνέει τον κόσμο.
ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Τα περί οικουμενικής αποτελούν ευφάνταστα σενάρια
Η κυβέρνηση θα αντέξει τις δύσκολες αποφάσεις που έρχονται και τι πρέπει να γίνει για να μη βρεθεί η χώρα μετέωρη;
Δεν ξέρω αν θα αντέξει. Νομίζω ότι ήδη δείχνει σημάδια πανικού. Για παράδειγμα, πριν από δέκα μέρες περίπου ο κ. Τσίπρας πήρε τηλέφωνο από το εξωτερικό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και του ζήτησε έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, λες και υπήρχε κάτι πολύ σημαντικό που ήθελε να ανακοινώσει...
Εγινε, λοιπόν, η σύσκεψη ύστερα από δύο εικοσιτετράωρα και ο πρωθυπουργός ζήτησε από τους άλλους αρχηγούς να υπογράψουν... κοινή δήλωση κατά των περικοπών που η ίδια η κυβέρνησή του έχει νομοθετήσει στον προϋπολογισμό! Αν αυτό δεν είναι ένδειξη σύγχυσης και πανικού, τι είναι;
Εν πάση περιπτώσει, με «επικοινωνιακά τεχνάσματα» και «θεατρικές χειρονομίες» τα προβλήματα δεν λύνονται. Για να μη βρεθεί η χώρα μετέωρη, χρειάζονται τρία πράγματα.
Πρώτον, να παραδεχθεί η κυβέρνηση τα σφάλματά της.
Δεύτερον, να πάψει να λέει ψέματα και να πάψει να συκοφαντεί τους αντιπάλους της.
Και τρίτον, να αλλάξει πολιτική και να εγκαταλείψει τις ιδεοληψίες της σε μια σειρά κρίσιμων τομέων όπως: Η φορολόγηση την οποία επεκτείνει συνεχώς. Το πελατειακό κράτος, που δεν σταμάτησε να χτίζει (και γι' αυτό βάζει συνεχώς νέους φόρους). Η δημόσια ασφάλεια για την οποία πρώην δικοί της υπουργοί την καταγγέλλουν ουσιαστικά για δικό της «παρακράτος». Και το μεταναστευτικό, όπου χρεοκόπησε πλήρως η πολιτική «ανοιχτών συνόρων» και κινδυνεύει να απομονώσει ολόκληρη τη χώρα από τη ζώνη Σένγκεν. Για να μη μιλήσω για την αλλοπρόσαλλη στάση της στην παιδεία και την εξωτερική πολιτική...
Αν όλα αυτά τα δει με «άλλο μάτι», τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Και για την ίδια και για τη χώρα...
Ποια είναι η θέση σας για τα σενάρια οικουμενικής ή του λεγομένου μεγάλου συνασπισμού;
Είναι το μόνο στο οποίο συμφωνώ με την κυβέρνηση: Σήμερα τέτοιες προϋποθέσεις δεν υπάρχουν! Γι' αυτό, όσα λέγονται αποτελούν ευφάνταστα σενάρια και μόνο. Αν η κυβέρνηση εγκαταλείψει τα ψέματα και τις ιδεοληψίες της, το πράγμα αλλάζει. Αλλά ως τότε, δεν τίθεται θέμα.
Για παράδειγμα, πώς μπορεί να υπάρξει η παραμικρή συνεννόηση όταν επιμένουν στην αποθάρρυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την καταδίωξη των επενδύσεων (Σκουριές, λιμάνια, ΑΔΜΗΕ), στην επαναφορά του «ασύλου» παρανομίας στα ΑΕΙ ή στην πολιτική «πρόκλησης» ξένων στο μεταναστευτικό;
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
