Σχέδιο καταπολέμησης της ανεργίας των νέων και το πρόγραμμα εγγυήσεων απασχόλησης

συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα: «Σχέδιο καταπολέμησης της ανεργίας των νέων και το πρόγραμμα εγγυήσεων απασχόλησης

Ήθελα να πιστεύω ότι η σημερινή επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε την ευκαιρία να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση.

Με ψυχραιμία, τεκμηριωμένες και δημιουργικές προτάσεις.

Ωστόσο, η τοποθέτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με διέψευσε για μια ακόμη φορά.

Λεκτικές ακροβασίες, επιθετικές αλλά στείρες τοποθετήσεις, καμία ουσιαστική και ρεαλιστική πρόταση.

Με δυο λόγια, αφορισμοί και διαπιστώσεις και για την ταμπακέρα... η μπάλα στην εξέδρα.

Και μάλιστα για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. Την ανεργία των νέων που αποτελεί σήμερα τον πιο επικίνδυνο και ύπουλο αντίπαλο της ελληνικής κοινωνίας.

Επειδή δεν το κάνατε θα το κάνω εγώ.

Γιατί είναι καιρός να μιλήσουμε με υπευθυνότητα, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, να πράξουμε με ουσία και αποτέλεσμα.

Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο απο κάθε άλλη φορά, είναι ειλικρίνεια και καθαρές θέσεις και προτάσεις.

Δεν έχω σκοπό να ωραιοποιήσω τα πράγματα. Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα και τις επιπτώσεις της ανεργίας στους νέους και στην κοινωνία, όμως το προνόμιο να είστε οι τιμητές της ευαισθησίας δεν σας το παραχωρώ. Την ευαισθησία την χρησιμοποιείτε και δεν την υπηρετείτε.

Ακούστε, λοιπόν.

Πράγματι, οι νέοι της χώρας μας έχουν πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη ηλικιακή ή κοινωνική ομάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Και αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, με πολλές προεκτάσεις. Κοινωνικές, οικονομικές, ακόμη και αναπτυξιακές.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο, η αντιμετώπισή της αποτελεί την κορυφαία προτεραιότητα του υπουργείου Εργασίας και συνολικά της Κυβέρνησης απο εδώ και εμπρός.

Ακόμη και η ελληνική προεδρία που μόλις ξεκίνησε έχει ως πρώτο θέμα στην ατζέντα της την καταπολέμηση της ανεργίας και ειδικά των νέων. Γιατί η ανεργία είναι και ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Ωστόσο, ας πούμε κάποιες αλήθειες.

Τα προβλήματα απασχόλησης των νέων στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά.

Ουσιαστικά προϋπήρχαν της κρίσης.

Ακόμη και σε περιόδους μεγάλης οικονομικής μεγέθυνσης – τη δεκαετία πριν την κρίση - τα ποσοστά ανεργίας των νέων ήταν πολύ υψηλά. Υπερδιπλάσια του ενήλικου πληθυσμού.

Αλλά και η μετάβαση των νέων από την εκπαίδευση στην εργασία ήταν πάντοτε προβληματική.

Δεν ήταν και δεν είναι μόνο η ανεργία.

Είναι και το ότι μέχρι οι νέοι να βρουν σταθερή δουλειά παλινδρομούσαν – και πριν απο την κρίση - σε ανασφαλείς διαδρομές μεταξύ ανεργίας, υποαπασχόλησης και μαύρης εργασίας.

Αυτά δείχνουν ότι πρόκειται κατά βάση για διαρθρωτικό, δομικό ζήτημα της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Και το οποίο επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της πενταετούς ύφεσης που βυθίστηκε η οικονομία.

Συνεπώς, μην κάνουμε ότι ανακαλύψαμε ξαφνικά ένα νέο πρόβλημα που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια.

Για αυτό το λόγο, η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να γίνει μόνο με μέτρα και παρεμβάσεις «ειδικά για την κρίση».

Αντίθετα, χρειάζεται να πιάσουμε από την αρχή το «νήμα» της υπόθεσης, θεραπεύοντας στρεβλώσεις και παθογένειες σε όλα τα βήματα εισόδου των νέων στην απασχόληση.

Στην εκπαίδευση, στους μηχανισμούς μετάβασης από το σχολείο στην απασχόληση, στην ίδια τη θεσμική οργάνωση της αγοράς εργασίας.

Χρειάζεται με άλλα λόγια, ένα ισορροπημένο μίγμα διαρθρωτικών/ θεσμικών  μεταρρυθμίσεων αλλά και άμεσων ενεργητικών μέτρων απασχόλησης.

Ώστε το ανοδικό «γύρισμα» της οικονομίας να μας βρει έτοιμους, από κάθε άποψη.

Και το νέο υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης που σταδιακά οικοδομούμε, ένα παραγωγικό μοντέλο υψηλού ανταγωνιστικού δυναμισμού και υψηλής απασχόλησης, να απορροφήσει γρήγορα και αποτελεσματικά το αδρανές ανθρώπινο δυναμικό προτού απαξιωθεί οριστικά.

Ανακόπτοντας έτσι - και ακόμη καλύτερα  αντιστρέφοντας  - την εκροή του υψηλής ποιότητας ανθρώπινου κεφαλαίου των νέων της χώρας μας (brain-drain).

Κυρίες και κύριοι,

Είμαι σίγουρος για τον αντίλογο απο την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Θα πουν: για ποιο λόγο χρειάζονται αλλαγές στην αγορά εργασίας, μεταρρυθμίσεις στους θεσμούς της οικονομίας και του κράτους;

Θα ισχυριστούν ότι αυτές οι αλλαγές επιδείνωσαν την κατάσταση και συνέβαλαν στην αύξηση της ανεργίας.

Λάθος. Μεγάλο λάθος.

Απαντώ αμέσως:

Προσέξτε, η αγορά εργασίας κατέρρευσε μόλις σε τρία χρόνια, απο τα μέσα του 2009 έως τα μέσα του 2012. Όταν η ανεργία εκτοξεύθηκε απο το 9% στο 26%. Κινούμενη έκτοτε με τάσεις σταθεροποίησης το 2013 γύρω στο 27%.

Αυτή η καθίζηση της απασχόλησης, λοιπόν, δεν οφείλεται μόνο στην κρίση.

Οφείλεται κατά βάση, σε προϋπάρχουσες δυσκαμψίες που εμπόδισαν μια πιο ήπια προσαρμογή της απασχόλησης.

Παράδειγμα, στην Ελλάδα δεν υπήρχε ένας οργανωμένος και έτοιμος θεσμικός μηχανισμός για τη μείωση του χρόνου εργασίας σε αντιστάθμισμα για τη διάσωση των θέσεων απασχόλησης.

Δεν υπήρχε ούτε η θεσμική ωριμότητα ούτε η κοινή συναντίληψη των κοινωνικών εταίρων για την σύναψη συλλογικών συμφωνιών που θα προστάτευαν την απασχόληση.

Για να το θέσω διαφορετικά, εάν όλες αυτές οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις είχαν γίνει εγκαίρως και οργανωμένα, ο αντίκτυπος της κρίσης θα ήταν ηπιότερος. Οι επιπτώσεις θα ήταν πιο διαχειρίσιμες. Και η ανεργία θα ήταν αρκετά μικρότερη.

Υπ΄αυτή την έννοια, σήμερα πληρώνουμε το τίμημα της αναβλητικότητας και της αδράνειας που επιδείξαμε σε παλαιότερες εποχές.

Είναι σκληρό να λέγεται, αλλά όπως και στη φύση έτσι και στις σύγχρονες οικονομίες, στην εποχή της μεγάλης αβεβαιότητας, η έλλειψη διορατικότητας και προσαρμογής οδηγεί στη σταδιακή εξαφάνιση.

Έστω και καθυστερημένα, οι μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια έχουν λειτουργήσει θετικά, καθώς έχουν βοηθήσει να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Με την πάροδο του χρόνου, μάλιστα, με τη σταδιακή ωρίμανση και αφομοίωσή τους απο την οικονομία και την κοινωνία, οι επιπτώσεις θα είναι περισσότερο ορατές και μετρήσιμες.

Και θα βοηθήσουν ώστε να γίνει η Ελλάδα μια φυσιολογική χώρα με μια κανονική αγορά εργασίας. Που θα μεταφράζει τις αναπτυξιακές της επιδόσεις σε άμεσο και υψηλό μέρισμα απασχόλησης.

Γιατί επιτέλους, πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες επιχειρούνται παρόμοιες αλλαγές.  Έχουμε και εκεί αντιπαραθέσεις, πολλές φορές σκληρές. Ωστόσο έχουμε και συναινέσεις, έχουμε ανοιχτό και ειλικρινή δημόσιο διάλογο, κλίμα εμπιστοσύνης. Ακόμη και στις πιο δύσκολες αποφάσεις.

Απο την άλλη, εδώ στην Ελλάδα, γίνεται δαιμονοποίηση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης στους θεσμούς της απασχόλησης, αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα της λέξης «ευελιξία».

Τις αυτονόητες προσαρμογές και διορθώσεις στρεβλώσεων – χρόνιων στρεβλώσεων που πολλαπλασίασαν τις επιπτώσεις της σημερινής κρίσης – τις χαρακτηρίζετε συλλήβδην ως «ζούγκλα».

Τι εννοείτε;

Μήπως, ό,τι ισχύει για τους εργαζόμενους σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη είναι «ζούγκλα»;

Και αν αυτά είναι «ζούγκλα», τότε ποιος είναι ο δικός σας παράδεισος; Ποια είναι η χώρα  υπόδειγμα για τους εργαζόμενους, κατά την άποψή σας;

Κυρίες και κύριοι,

Ας δούμε κάποια παραδείγματα τέτοιων σημαντικών μεταρρυθμίσεων.

Οι οποίες έχουν κύριο στόχο να ενθαρρύνουν, να διευκολύνουν τις προσλήψεις εργαζομένων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Ναι, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Γιατί αν όχι απο εκεί, απο πού μπορεί να προέλθει η ανάπτυξη και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;

Με τις εκατό χιλάδες προσλήψεις στο δημόσιο, όπως πρότεινε κάποια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.

Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας έχει πλέον αλλάξει. Το περιβάλλον ανάπτυξης της υγιούς  επιχειρηματικότητας και, συνεπώς, της απασχόλησης είναι σήμερα περισσότερο ευνοϊκό, λειτουργικό και ευέλικτο από ό,τι στο παρελθόν.

Απομακρύνουμε σταδιακά όλα εκείνα τα εμπόδια εισόδου στην επίσημη και νόμιμη απασχόληση, τα οποία λειτουργούσαν κυρίως σε βάρος των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, όπως οι νέοι και οι γυναίκες.

Θεσμικά, οικονομικά και, κυρίως, γραφειοκρατικά εμπόδια.

Περιορίσαμε δραστικά τις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων προς την Επιθεώρηση Εργασίας και τον ΟΑΕΔ.

Οι αναγγελίες πρόσληψης γίνονται πλέον με ένα κλικ στο πρότυπο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη», με ένα τεκμαρτό όφελος για τις επιχειρήσεις πάνω από 60 εκ ευρώ, σε κερδισμένες ανθρωποώρες.

Προχωρούμε επιπλέον σε δραστική απλοποίηση – κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας. Χωρίς καμία έκπτωση στην προστασία της εργασίας.

Οι απλοί και καθαροί κανόνες  ελαχιστοποιούν το κόστος συμμόρφωσης για μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Εμπεδώνουν κλίμα εμπιστοσύνης στην οικονομία και την αγορά εργασίας.

Δεν νομίζω να υπάρχει νοήμων από καμιά πτέρυγα της Βουλής που να φέρνει αντίρρηση σε αυτό.

Μειώνουμε σταδιακά το μη μισθολογικό κόστος, το οποίο στην Ελλάδα κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Το μέγεθος της «φορολογικής σφήνας» (tax wedge), δηλαδή η διαφορά μεταξύ αυτού που πληρώνει ο εργοδότης και αυτού που τελικά λαμβάνει ο εργαζόμενος, αποτελεί ένα ισχυρό αντικίνητρο για προσλήψεις στην επίσημη οικονομία.

Και σε αυτό νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι.

Με αυτή τη λογική, μειώσαμε ήδη στο τέλος του 2012 τις εργοδοτικές εισφορές κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα.

Και σκοπεύουμε με ορίζοντα το 2016 να περικόψουμε κατά 3,9 ακόμη μονάδες, ώστε να έχουμε μια αξιόλογη συνολική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες.

Αυτό θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Θα οδηγήσει σε αύξηση και της απασχόλησης και των δημοσίων εσόδων.

Συντηρητικές οικονομετρικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι μια τέτοια μείωση των εισφορών θα οδηγήσει - σε πρώτη φάση  - σε πρόσληψη τουλάχιστον 30.000 ατόμων, κυρίως νέων ανθρώπων.  Και πολλών περισσότερων, σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Θα ήθελα να σταθώ και στην πρόσφατη σημαντική απόφαση του  Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ) για τις ομαδικές απολύσεις.

Με την οποία προσδιορίζονται, για πρώτη φορά στη χώρα μας, κριτήρια και υποχρεώσεις των επιχειρήσεων έναντι των εργαζομένων.

Είναι σημαντική όχι μόνο επειδή θωρακίζει την αγορά εργασίας με καθαρούς κανόνες που εξασφαλίζουν τόσο την άσκηση της υγιούς επιχειρηματικότητας, όσο, κυρίως, την προστασία των εργαζομένων.

Αλλά και επειδή η απόφαση αυτή λήφθηκε ομόφωνα. Από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων, εργαζομένων (ΓΣΕΕ) και εργοδοτών (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ), καθώς και τα υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών.

Αποδείχθηκε ότι με ωριμότητα και εμπιστοσύνη μπορούμε όλοι μαζί – εργαζόμενοι, επιχειρήσεις και πολιτεία - να βρούμε, επιτέλους σε αυτή τη χώρα, κοινή γραμμή συνεννόσηης σε αυτά που μας ενώνουν.

Και με αφορμή αυτό, δεν μπορώ παρά να εκφράσω την απορία μου:

Γιατί τόση μικροψυχία και αντίδραση από την αξιωματική αντιπολίτευση σε ό,τι καλό συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο;

Ακόμη και σε προφανέστατα θετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, υπάρχει ένας στείρος αντίλογος απο την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βλέπει παντού «δαιμόνια» και κρυφές προθέσεις.

Είναι απογοητευτικό το θέαμα της νευρικότητας που καταλαμβάνει την αξιωματική αντιπολίτευση, κάθε φορά που έρχονται καλές ειδήσεις για την ελληνική οικονομία, καλές εξελίξεις για τη χώρα.

Τι να πω και για την περίεργη και «θολή» στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο θέμα της «μαύρης εργασίας».

Είναι γνωστές οι μεγάλες προσπάθειες του υπουργείου Εργασίας και οι δικές μου προσωπικά, για την αντιμετώπιση της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω για μια ακόμη φορά εδώ, γιατί αυτά τα φαινόμενα ανομίας αποτελούν τη μεγάλη «πληγή» της οικονομίας, της απασχόλησης και του ασφαλιστικού συστήματος.

Όλοι το γνωρίζουμε και συμφωνούμε σε αυτό.

Και όλοι γνωρίζουμε επίσης ότι οι νέοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτών των παραβατικών συμπεριφορών.

Για αυτό το λόγο, οργανώσαμε συνεχείς και αυστηρούς ελέγχους, αξιοποιώντας τις νέες, σύγχρονες πληροφοριακές υποδομές του υπουργείου Εργασίας («ΗΛΙΟΣ», «ΕΡΓΑΝΗ»).

Επιβάλλαμε το υψηλότερο πρόστιμο που έχει ποτέ επιβληθεί.

Κλείσαμε και τα τελευταία «παράθυρα» της νομοθεσίας. Όπως π.χ. με το ειδικό βιβλίο υπερωριών, όπου θα αναγράφονται πλέον οι υπερωρίες πριν την πραγματοποίηση τους.

Αναπτύσσουμε το ολοκληρωμένο επιχειρησιακό Σχέδιο «ΑΡΤΕΜΙΣ» για την καταπολέμηση της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

Με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Οι στατιστικοί δείκτες φανερώνουν «κύμα» μετατροπής «μαύρης εργασίας» σε νόμιμες θέσεις εργασίας.

Με αποτέλεσμα η καταγεγραμμένη ανασφάλιστη εργασία σε κλάδους υψηλής παραβατικότητας, να μειωθεί από το 40% τον Φεβρουάριο, σε επίπεδα κάτω του 20% τους τελευταίους μήνες.

Επίσης και τα έσοδα του ΙΚΑ να παρουσιάσουν αύξηση για τρεις συνεχόμενους μήνες (Οκτώβριο έως και Δεκέμβριο), για πρώτη φορά ύστερα από τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ εξέπεμψε ένα αμφίσημο και συγκεχυμένο μήνυμα.

Ναι μεν αλλά.

Να ξαναδούμε τα πρόστιμα, κ.λπ.

Ακόμη και σε ένα θέμα που είναι κάτι περισσότερο απο προφανές και αυταπόδεικτο.

Αυτό πως λέγεται; Μιζέρια, σύγχυση ή μικροκομματική στρατηγική;

Όπως και να λέγεται πάντως, αναδεικνύει το «παράδοξο του ΣΥΡΙΖΑ»:

Απο τη μια να φωνασκεί κατά της κρίσης

και απο την άλλη να «κλείνει τα μάτια» ή και να «χαιδεύει» πρακτικές και συμπεριφορές που μας οδήγησαν σε αυτήν.

Κυρίες και κύριοι,

Ας πάμε τώρα στα ζητήματα των μισθών.

Το επαναλαμβάνω και πάλι.

Οι μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζουμε και υλοποιούμε γίνονται με ένα στρατηγικό στόχο. Τη σταδιακή οικοδόμηση ενός νέου αναπτυξιακού υποδείγματος που θα βασίζεται στην εξωστρέφεια, τον ανταγωνιστικό δυναμισμό, την υψηλή προστιθέμενη αξία.

Στο σεβασμό στην εργασία, στην ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία.

Με έμφαση στην πραγματική παραγωγή και όχι στις κρατικοδίαιτες και παρασιτικές εκδοχές μιας ευκαιριακής επιχειρηματικότητας.

Συνεπώς, δεν αποτελεί στρατηγική μας επιλογή, μία αναιμική οικονομία που επιβιώνει οριακά χάρη στο χαμηλό κόστος εργασίας.

Δεν πιστεύουμε ότι η συνεχής συμπίεση των αμοιβών συνιστά αναπτυξιακό παράγοντα για την οικονομία μας.

Ωστόσο, δεν μπορεί η εξέλιξη του κόστους εργασίας να γίνεται ανεξάρτητα από τα πραγματικά μεγέθη και δυνατότητες της οικονομίας.

Γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε επιδείνωση των όρων ανταγωνισμού στη διεθνή αρένα για τα ελληνικά αγαθά, προϊόντα και υπηρεσίες.

Χρειάζονται ορθολογικοί μηχανισμοί διαμόρφωσης των αμοιβών στην οικονομία, ώστε η εξέλιξη του κόστους εργασίας να συμβαδίζει με την εξέλιξη της παραγωγικότητας.

Είναι ακόμη πρόσφατες οι μνήμες, όταν στη διαδικασία της διαιτησίας δίνονταν υπέρογκες μισθολογικές αυξήσεις στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, την ώρα που ο κλάδος κατέρρεε.

Πρόκειται για μια παραδοξότητα που στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας, φάνταζε ως φυσιολογική, ως κατάκτηση των εργαζομένων.

Ήταν όμως, όπως αποδείχθηκε, ένα μπούμερανγκ για την ίδια την εργασία.

Με την ίδια λογική, τη λογική του μπούμερανγκ, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια απότομη αύξηση των κατώτατων αμοιβών στα επίπεδα του 2012 και τη σταδιακή εξαφάνιση της μερικής απασχόλησης, η οποία σημειωτέον χρησιμοποιείται - και σε πολύ μεγαλύτερη έκταση – σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μιλάμε για προτάσεις που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οδηγούν σε μια άμεση επβάρυνση των επιχειρήσεων, τουλάχιστον κατα 2,1 δις ευρώ.

Ένα χρηματοδοτικό σοκ που, ιδιαίτερα οι μικρές επιχειρήσεις, δεν θα μπορέσουν να το σηκώσουν.

Προτάσεις που με μία συντηρητική προσέγγιση, οδηγούν ευθέως σε 100.000 εώς 200.000 απολύσεις.

Εμείς θεσμοθετήσαμε ένα νέο και σύγχρονο μηχανισμό κατώτατου μισθού, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Ο μηχανισμός με κοινωνική διαβούλευση, αλλά και με συνεκτίμηση των πραγματικών δεδομένων της οικονομίας, θα καθορίζει ένα «κατώφλι ασφαλείας» για το σύνολο των αμοιβών στην οικονομία.

Και πάνω απο αυτό το «κατώφλι»,  εργαζόμενοι και εργοδότες θα έχουν τη δυνατότητα να συμφωνούν μόνοι τους, όποιους υψηλότερους μισθούς θέλουν.

Ανάλογα με την παραγωγικότητα του κλάδου ή της επιχείρησης.

Όπως, παράδειγμα, η πρόσφατη κλαδική συμφωνία των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Καθορίζει μισθούς αρκετά υψηλότερους του κατώτατου και, το σημαντικότερο, είναι η πρώτη κλαδική συμφωνία μετά τις νέες ρυθμίσεις που προβλέπει αυξήσεις μισθών.

Σηματοδοτώντας, ουσιαστικά, ένα νέο κλίμα προσδοκιών στην αγορά.

Ας είμαστε ειλικρινείς, λοιπόν.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητες νέες κοινωνικές συμφωνίες, και όχι μόνο στα μισθολογικά ζητήματα.

Είναι απαραίτητη πρώτα – πρώτα η ενδυνάμωση και διεύρυνση της αντιπροσωπευτικής βάσης των κοινωνικών εταίρων.

Ούτως ώστε οι αποφάσεις τους, στο πλαίσιο της συλλογικής αυτονομίας, να έχουν ευρύ πεδίο εφαρμογής και ισχύος.

Θέλουμε και περιμένουμε από τους κοινωνικούς εταίρους ωριμότητα και συλλογική υπευθυνότητα, να πάρουν πρωτοβουλίες συνεννόησης και συνεργασίας.

Είναι στο χέρι τους.

Κυρίες και κύριοι,

Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ στον άλλο πυλώνα της παρέμβασης του υπουργείου Εργασίας.

Στις ενεργητικές πολιτικές μας για την ενίσχυση της απασχόλησης και ιδιαίτερα των νέων.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβω ότι από την πρώτη στιγμή, είμαστε προσηλωμένοι στην πλήρη αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου πόρου – εθνικού ή κοινοτικού – για το σκοπό αυτό.

Να δοθούν όσο το δυνατόν περισσότερες και ποιοτικές ευκαιρίες απασχόλησης για τους ανέργους, με προτεραιότητα τους νέους.

Ώστε να αποκαταστήσουμε την επαφή τους με την αγορά εργασίας, να στηρίξουμε ειοσδήματα και αξιοπρέπεια, να εμποδίσουμε την απαξίωση των δεξιοτήτων τους.

Με δυο λόγια, να διαφυλάξουμε τον πολυτιμότερο πόρο που έχει αυτή χώρα. Το ανθρώπινο δυναμικό της.

Και αυτό το κάνουμε με ποιοτικές και αποδοτικές παρεμβάσεις.

Γιατί, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δημιουργούμε μόνιμα συστήματα διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας – σε διασύνδεση με το πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» - αλλά και αξιολόγησης των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης.

Ώστε να αποτυπώνεται ο σφυγμός και οι ανάγκες της πραγματικής παραγωγής με απόλυτη αξιοπιστία. Και οι δράσεις απασχόλησης να πιάνουν τόπο.

Συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ (reengineering) σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Δημόσιες Υπηρεσίες Απασχόλησης της Γερμανίας, της Σουηδίας και του Ην. Βασιλείου,

ενώ συνδέουμε την εκπαίδευση με την εργασία, αναβαθμίζοντας το θεσμό της μαθητείας στο πρότυπο του διττού συστήματος (dual system) των προηγμένων κεντροευρωπαϊκών χωρών.

Και δεν μπορώ παρά να σταθώ, σε αυτό το σημείο, στο σκεπτικό της επερώτησης, το οποίο στηρίζεται σε ανακριβή στοιχεία.

Κάποιοι, σάς παρείχαν εσφαλμένη ή πρόχειρη πληροφόρηση.

Με αποτέλεσμα να παρασύρουν ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα σε λάθος κατεύθυνση.

Ότι δήθεν υπάρχει ορατός κίνδυνος να χαθούν κονδύλια που αφορούν την απασχόληση και την κοινωνική ένταξη απο το ΕΣΠΑ 2007 - 2013.

Ακριβώς, το αντίθετο ισχύει!

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχει απλώς δεσμευτεί το σύνολο των διαθέσιμων πόρων του ΕΣΠΑ που μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού» κατευθύνονται για τη στήριξη της απασχόλησης.

Υπάρχει υπερδέσμευση πόρων (overbooking) στο 135,6%.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει, ότι όχι μόνο έχουμε χρησιμοποιήσει το σύνολο των πόρων που διαθέτουμε,

αλλά έχουμε ζητήσει και από άλλα τομεακά Επιχειρησιακά Προγράμματα να συνδράμουν στο έργο μας για την ανάσχεση της ανεργίας.

Απο την άλλη πλευρά, οι πληρωμές για τα έργα που είναι ενταγμένα στο ΕΣΠΑ γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται σταδιακά.

Γιατί σταδιακές εξ΄ορισμού είναι και οι επιδοτήσεις απασχόλησης και οι δράσεις στήριξης των ανέργων, οι οποίες  εκτείνονται σε ορίζοντα χρόνου.

Απο την έναρξη του Επιχειρησιακού Προγράμματος, ο αριθμός των ατόμων που έχουν ωφεληθεί ή συνεχίζουν να ωφελούνται μέχρι σήμερα, ξεπερνά τα 820.000 άτομα.

Μην σας μπερδεύει λοιπόν ο ρυθμός εγγραφής των δαπανών στα πληροφοριακά συστήματα του ΕΣΠΑ, γιατί δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.

Τα ενεργητικά προγράμματα απασχόλησης θα εντατικοποιηθούν μέσα στο 2014, με την αξιοποίηση και των πόρων του νέου ΕΣΠΑ για την περίοδο 2014 - 2020.

Μόλις πριν δύο ημέρες, ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε το υπουργείο Εργασίας και οριστικοποιήσαμε ένα μεγάλο πακέτο δράσεων απασχόλησης, ύψους 1,5 δις ευρώ.

Με αυτό, περισσότεροι απο 440.000 άνεργοι θα αποκτήσουν δυνατές ευκαιρίες εισόδου στην αγορά εργασίας τη διετία 2014-2015.

Με σύγχρονα ενεργητικά προγράμματα απο την καλύτερη ευρωπαϊκή εμπειρία:

δράσεις επιδότησης της απασχόλησης αλλά και της μικροεπιχειρηματικότητας, start-ups, προγράμματα ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης, μαθητεία, προώθηση της κοινωνικής οικονομίας, κ.λπ.

Μέσα σε αυτές τις παρεμβάσεις, περιλαμβάνεται και το μεγάλο πρόγραμμα «Εγγύηση για τη Νεολαία» (Youth Guarantee).  Το οποίο γίνεται πραγματικότητα, χάρις και στις προσωπικές προσπάθειες του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Με την παρέμβαση αυτή θα απευθυνθούμε στους περίπου 240.000 νέους της χώρας μας, έως 24 ετών, που αυτή τη στιγμή ούτε εργάζονται, αλλά ούτε συμμετέχουν σε κάποιο κύκλο εκπαίδευσης ή κατάρτισης.

Είτε με απευθείας προσφορά εργασίας, για να αποκτήσουν το πρώτο τους «ένσημο».

Είτε με ουσιαστική, στοχευμένη και πιστοποιημένη ενίσχυση των προσόντων τους, με κατάρτιση, μαθητεία ή περαιτέρω εκπαίδευση, προκειμένου να πετύχουν την είσοδό τους στην απασχόληση το συντομότερο δυνατό.

Ακόμη και σε αυτό το «δυνατό πακέτο απασχόλησης» η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρνητική.

Ελικρινά η στάση σας είναι ακατανόητη.

Προτιμάτε αυτό το 1,5 δις να το επιστρέψουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να πάει σε άλλες χώρες;

Και πως είναι δυνατόν, απο την άλλη, να μας κατηγορείτε για δήθεν καθυστερήσεις στην υλοποίηση προγραμμάτων και για χαμηλή απορρόφηση των κοινοτικών  πόρων;

Προτιμάτε οι νέοι να μείνουν άνεργοι, παρά να βρούν μια θέση εργασίας με κανονικό μισθό και πλήρη ασφάλιση ή να ξεκινήσουν μια δική τους μικρή επιχείρηση;

Αυτό δεν λέγεται αντιπολίτευση. Λέγεται αμπελοφιλοσοφία.

Αυτά τα ευρωπαϊκά προγράμματα που εξορκίζετε, εφαρμόζονται σε όλη την Ευρώπη.

Και τώρα ρωτάω εγώ:

Εξορκίζετε την Ευρώπη;