Το υπουργείο κρατάει κλειστή την πόρτα του στους Ελληνες χορευτές

«Η ελληνική πραγματικότητα υπερβαίνει τη λογική και τη φαντασία. Το πτυχίο του Eλληνα χορευτή, χορογράφου και δασκάλου χορού εξακολουθεί να είναι αδιαβάθμητο και σε πολλές περιπτώσεις εξισώνεται όχι με ανώτερης σπουδής αλλά με το απολυτήριο Λυκείου, θέτοντας έτσι μοριοδοτικούς, μετεκπαιδευτικούς και άλλους περιορισμούς», αναφέρεται στην ανακοίνωση. Και συνεχίζει: «Η Ελλάδα είναι από τις τελευταίες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουν σπουδές χορού πανεπιστημιακού επιπέδου. Επιπλέον, εργαζόμενος χορευτής, δάσκαλος και χορογράφος καλούνται –αν ποτέ καταφέρουν να συγκεντρώσουν τον παράλογο αριθμό ενσήμων που ζητείται– να χορεύουν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, ξεπερνώντας τους φυσικούς νόμους».

 

Στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται ότι η κατάσταση στον χώρο του ελληνικού χορού είναι οριακή και οι χορευτές ζητούν από το ΥΠΠΟΑ και το κράτος «να αναλάβουν την ελάχιστη ευθύνη που τους αναλογεί». Σημειώνουν επίσης ότι θέματα όπως ίδρυση πανεπιστημίου χορού, διαβάθμιση πτυχίων χορού, δημιουργία στέγης χορού, επιχορηγήσεις καθώς και η ασφάλιση είναι ζητήματα που δεν εξαντλούνται «στην τυπική ολιγόλεπτη συνάντηση που ύστερα από κυνηγητό μάς “χάρισε” το ΥΠΠΟ, με τον γενικό διευθυντή του γραφείου του κ. Μπαλτά, πριν εξαφανιστεί πάλι, αφήνοντας σε εκκρεμότητα τα αιτήματά μας».

Ενα ακόμη ηχηρό καμπανάκι για τον κ. Μπαλτά από έναν χώρο που προχωράει με ελάχιστα. Και ενώ «ελληνικές ομάδες χορού διαπρέπουν στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, Ελληνες χορευτές διεθνούς κλάσης στελεχώνουν τις μεγαλύτερες ομάδες του εξωτερικού, χορογράφοι/κινησιολόγοι εξελίσσουν το ελληνικό θέατρο, προσφέροντας τις γνώσεις και το ταλέντο τους στη διαμόρφωση του σκηνικού αποτελέσματος. Δάσκαλοι χορού μεταδίδουν με υπευθυνότητα και έμπνευση τις γνώσεις τους τόσο σε πανεπιστήμια της Ευρώπης όσο και σε σχολές χορού στην Ελλάδα. Και όλα αυτά χωρίς καμία στήριξη από πουθενά».

Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια καταλήγουν τα μέλη του Δ.Σ. (Αγγελική Στελλάτου, Χρυσάνθη Μπαδέκα, Χαρά Κότσαλη, Εμυ Κορφιά, Ευαγγελία Κυριαζίδου): «Είναι οξυγόνο σε μια χώρα που έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι είμαστε κι εμείς τέκνα της ανάγκης κι ώριμα τέκνα της οργής, κύριε υπουργέ...».

www.kathimerini.gr