Newsroom Οι έννοιες του πάθους, του θανάτου, του θρήνου, της ταφής, η ξενιτιά τού επέκεινα είναι τα βασικά σημεία αυτής της αφήγησης, της καταληκτικής αγρυπνίας του κύκλου «Insomnia Greca», που ξεκίνησε την προπαραμονή των Χριστουγέννων, συνεχίστηκε την Καθαρά Δευτέρα και κλείνει τώρα με την «Αγρυπνία του πάθους». Τρεις μεταμεσονύκτιες δράσεις, που καταπιάνονται με την έννοια του ξένου μέσα από σταθμούς της λαϊκής παράδοσης.
Αλλωστε ο Κωνσταντίνος Ντέλλας στις παραστάσεις του με την ομάδα «bouλouki project» (Ανδρέας Σκούρτης, Κωνσταντίνα Μαρδίκη και Νεφέλη Σωτηράκη) αξιοποιεί τις σπουδές στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου αλλά και την εμπειρία με το Λύκειο Ελληνίδων. Το είδαμε στον «Ξεπεσμένο δερβίση», εντονότερα στην παραγωγή «Ο Eλλην βρυκόλαξ» στο Μουσείο Μπενάκη, στο «Ηλέκτρα, το τελευταίο αίμα» στο Φεστιβάλ Αθηνών. Στον τρόπο που επιλέγει για τις περφόρμανς του μη θεατρικούς χώρους αλλά και πώς πειραματίζεται αντλώντας από την παράδοση.
Οσοι διάλεξαν την προπαραμονή των Χριστουγέννων το «The Nativitas Insomnia», έζησαν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, με θέμα τη γέννηση ενός θεού πρόσφυγα. Ο Ντέλλας βασίστηκε στο ευαγγελικό κείμενο για τη φυγή στην Αίγυπτο, και έθιξε μέσα από αυτό το μεταναστευτικό και προσφυγικό. Τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας το κοινό γιόρτασε την έλευση ενός θεού ξένου. Το «The Adeus Carne Insomnia» μιλούσε για τον Διόνυσο, τις Βάκχες αλλά και για την περίοδο που οι νεκροί ανέβαιναν στον επάνω κόσμο. Απόψε η τριλογία «Insomnia Greca» ολοκληρώνεται.
Ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής, η έννοια του ξένου, που διέτρεξε τις δύο προηγούμενες δράσεις, «παίρνει νέες διαστάσεις μέσα από το ψαλμικό κείμενο, κατά το οποίο ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας ζητεί από τον Πιλάτο το νεκρό σώμα του Ιησού, λέγοντας: «Δος μοι τούτον τον ξένον». Δώδεκα το βράδυ έως τις 4 το πρωί, το κοινό μπορεί να μπαινοβγαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Οδηγός του θα είναι ο χάρτης που θα παραλαμβάνει στην είσοδο, καθοδηγώντας τον στις εγκαταστάσεις και στις περφόρμανς. Δράσεις στο υποσκήνιο και στην αίθουσα δοκιμών, στην κεντρική σκηνή, στα φουαγιέ, στους διαδρόμους, στο υπερώο μέχρι τον εντυπωσιακό θόλο. Και έπειτα στις 3 το πρωί ξεκινάει το φαγητό στο ισόγειο, με φακές, βραστές πατάτες, ελιές, παξιμάδια και πλιγούρι. Ο,τι έφτιαξαν και μετέφεραν από το σπίτι τους οι ηθοποιοί, σεβόμενοι την έννοια της φιλοξενίας.
«Είναι μια νύχτα που συμβαίνει κάτι, αλλά για όποιον θέλει να το δει. Η νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, όπου τελειώνουν τα Δώδεκα Ευαγγέλια, δεν είναι στα χοτ σποτ της Εβδομάδας. Εχουμε τον στολισμό του Επιταφίου, το πρωί την Αποκαθήλωση, όμως μέχρι την περιφορά του Επιταφίου, που ακολουθούν οι περισσότεροι, μεσολαβεί ένα διάστημα». Αυτά τα μεσοδιαστήματα τον γοητεύουν. «Τη γαλήνη επιδιώκω. Θέλω να δείξω ότι δεν είμαστε το επίκεντρο του κόσμου αλλά μέρος ενός συνόλου». Σκοπός του; «Εχουμε συνηθίσει καναπέ, τηλεόραση, τηλεκοντρόλ και γύρω μας τα πράγματα. Ηθελα ένα άλλο ταξίδι...».
www.ethnos.gr
