Αυτο είναι το έργο του Βασίλη Ρίσβα «Μια στάση πριν» με την Ηρώ Μουκίου και τον Θοδωρή Αντωνιάδη που παρουσιάζεται κάθε Κυριακή απόγευμα στην Αθηναΐδα στο Βοτανικό.
«Η προσέγγιση του Βασίλη Ρισβα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω ποτέ διαβάσει η σκεφτεί! Ο χρόνος και το πως τον αντιλαμβανόμαστε είναι που μας διαμορφώνει. Ο απόλυτος ψυχαναγκασμος» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida η Ηρώ Μουκίου. «Αν μπορούσαμε να τον παγώσουμε τι θα γινόταν; Δυο άνθρωποι, ένας σταθμός, κανένα τρένο. Σε πραγματικό χρόνο...».
Είναι ένα τρένο που έχουν χάσει οριστικά τους φέρνει αντιμέτωπους με τις φοβίες, τις νευρώσεις και τα αναπάντητα ερωτήματα για τη ζωή, τον προθανάτιο και μεταθανάτιο θάλαμο αναμονής, των ψυχών. Η ασφυξία, ο χρόνος που παγώνει, οι συνθήκες ακραίες , τους αναγκάζουν να εξομολογηθούν τα ενοχλητικά βάρη για να μην τα κουβαλούν εσαεί. Οι εγκλωβισμένοι ήρωες που κάτω από τη μάσκα του καθωσπρεπισμού κρύβουν καλά τα ένοχα μυστικά τους, βιώνουν μια λυτρωτική βάσανο.
Η συγκίνηση διαδέχεται το χιούμορ καθώς η συναισθηματική φόρτιση γίνεται κλοιός που σφίγγει.
«Όταν ο Δημήτρης Μάριζας μου έφερε το έργο δεν αποκάλυψε τον συγγραφέα φοβούμενος μήπως επηρεαστώ από τη φιλιά μου με τον Βασιλη Ρισβα και δεν είναι αντικειμενική η κρίση μου» σημειώνει η Ηρώ Μουκίου. «Διαβάζοντας το σκέφτηκα πόσο ευφυές είναι το κείμενο με αλληγορία, ειρωνεία, οξύτητα,καυστικό χιούμορ, σαρκασμό και πόσο άρτια γραμμένοι είναι οι ρόλοι».
«Με αυτή την κριτική μου αποκαλύφθηκε ο Έλληνας συγγραφέας πίσω από ένα παγκόσμιο κείμενο! Ευτυχήσαμε να συγκλίνουμε όλοι οι συντελεστές ως προς τη κατεύθυνση και το «Μια στάση πριν» ανέβηκε για πρώτη φορά πέρυσι δικαιώνοντας την επιλογή μας».
Οι κριτικές που απέσπασε η παράσταση ήταν εξαιρετικές με αποτέλεσμα να παίζεται για δεύτερη χρόνια φέτος. «Με τον Θοδωρη Αντωνιαδη έχουμε συνυπάρξει ξανά σε δύσκολα έργα και αυτό μας βοήθησε να εξελιχθούμε και να ωριμάσουμε ακόμα περισσότερο σε αυτούς τους δυο απαιτητικούς ρόλους» αναφέρει η Ηρω Μουκίου.
«Πιστεύω ότι είμαστε μουσικά όργανα που λειτουργούν συμπληρωματικά. Η δυσκολία σ' αυτό το έργο είναι ότι καλείσαι να παίξεις πολλά είδη θεάτρου που ομαλά διαδέχονται το ένα το άλλο. Μια στάση πριν... το μετά. Και μετά; Αυτό που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που πρωτοεμφανίστηκε».
www.iefimerida.gr