×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 932

Σινεμά - πρεμιέρες: Στριφνές και ριψοκίνδυνες γυναίκες

16 Ιανουαρίου 2014 11:18

Μια Ιταλίδα μεταμορφώνεται σε «άγγελο του θανάτου» στο «Μέλι», ενώ η γεροντοκόρη συγγραφέας του «Μαίρη Πόπινς» διαπραγματεύεται τα δικαιώματα του βιβλίου της με τον θρυλικό Γουόλτ Ντίσνεϊ στη «Μαγική ομπρέλα»

Μέλι

Της Βαλέρια Γκολίνο

Τζασμίνε Τρίνκα, Κάρλο Τσέκι, Λίμπερο Ντι Ριέντζο

«Μέλι» είναι το ψευδώνυμο της Ιρένε (φωτογραφία), νεαρής ακτιβίστριας από τη Ρώμη που βοηθά αρρώστους να φύγουν ήρεμα από τη ζωή. Με τη βοήθεια ενός πρώην της, νοσοκομειακού γιατρού, έρχεται σε επαφή με μελλοθάνατους που θέλουν να τερματίσουν τον βίο τους, ταξιδεύει τακτικά στο Μεξικό για να προμηθεύεται κτηνιατρικά φάρμακα για ευθανασία και τα επεξεργάζεται ανάλογα για να τα χρησιμοποιεί στους «πελάτες» της. Η σκιώδης, ριψοκίνδυνη δουλειά της, σε μια χώρα που απαγορεύει τέτοιες πρακτικές, την έχει κάνει σκληρή και ανάλγητη, ακόμη και απέναντι σε ανθρώπους του στενού της περιβάλλοντος. Ωσπου γνωρίζει έναν αρχιτέκτονα που θέλει να αυτοκτονήσει για καθαρά υπαρξιακούς λόγους? Είναι στο σημείο αυτό, λίγο πριν τα μισά του φιλμ, που αρχίζουν να δοκιμάζονται οι ατσάλινες ψυχικές αντοχές της Ιρένε και να σταθμίζονται στην ζυγαριά το ήθος με την ιδεολογία της. Και, μαζί, να εκφέρονται τα διλήμματα της ηθοποιού Βαλέρια Γκολίνο, η οποία, για το παρθενικό της σκηνοθετικό εγχείρημα, τόλμησε να επιλέξει ένα δύσκολο θέμα όπως αυτό της ευθανασίας.

Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια αυτοχρισμένη «άγγελος του θανάτου» έναν κουρασμένο άνθρωπο που επιθυμεί να πεθάνει επειδή ασθενεί μόνο ψυχολογικά και καθόλου βιολογικά; Είναι μονάχα η ανεπανόρθωτη οργανική βλάβη που «πιστοποιεί», μέσα στην παρανομία της, μια πράξη συνδρομής στην αυτοχειρία; Και τι άλλο «βλέπει» η Ιρένε στον γερασμένο άντρα εκτός από έναν ανορθόδοξο «πελάτη»;

Σαν σκεπτικίστρια, ως φαίνεται, που προάγει την ύπαρξη δύο αντίθετων απόψεων για κάθε ζήτημα, η Γκολίνο, που συνέγραψε ή ίδια το σενάριο με τις Φραντσέσκα Μαρτσιάνο και Βάλια Σαντέλα με βάση ένα μυθιστόρημα του Μάουρο Κόβατσιτς, δεν απαντά. Αφήνει τον θεατή να συνεχίσει νοερά τη συγγραφή ενός σεναρίου χωρίς τέλος, μιας μελέτης χωρίς πυθμένα. Κι αν, ως Ιταλίδα, παρασύρεται σε μελοδραματισμούς που τείνουν να μαγκώσουν την ευρύτητα του στοχασμού της, μένουν το θάρρος και η κατά τα άλλα ψύχραιμη και καίρια ανάπτυξη του στοχασμού αυτού, όπως και η ακριβής εμψύχωσή του από την Τζασμίνε Τρίνκα (2013, Miele).

Η μαγική ομπρέλα

Του Τζον Λι Χάνκοκ

Εμα Τόμσον, Τομ Χανκς, Πολ Τζιαμάτι, Κόλιν Φάρελ

Η ομπρέλα του ελληνικού τίτλου ανήκει στη μυθική Μαίρη Πόπινς, και η ταινία του Τζον Λι Χάνκοκ («Μια σχέση στοργής») συνοψίζεται ως το χρονικό των προσπαθειών του Γουόλτ Ντίσνεϊ να εξασφαλίσει, στις αρχές της δεκαετίας του '60, τα δικαιώματα κινηματογραφικής διασκευής του παιδικού αναγνώσματος.

Αυτά, όμως, μονάχα δευτερευόντως.

Καθώς από την πρώτη κιόλας σκηνή, τοποθετημένη στην Αυστραλία των αρχών του εικοστού αιώνα, διαπιστώνεις πως η ταινία είναι πρωτίστως μια προσωπογραφία που αφορά τη συγγραφέα του βιβλίου Π. Λ. Τράβερς, μια στριφνή Λονδρέζα που πείθεται από τον ατζέντη της να δεχθεί την πρόσκληση του Ντίσνεϊ και να πάει στο Λος Αντζελες για να διαπραγματευθούν μια πιθανή συμφωνία.

Η γεμάτη ευτράπελα συνεργασία της αντιδραστικής Τράβερς, που απεχθάνεται τα καρτούν και οτιδήποτε χαρωπό, με τους καλλιτέχνες του στούντιο, αντιπαραβάλλεται με τις μνήμες της από τα παιδικά της χρόνια στην Αυστραλία, τη ζεστή σχέση της με τον αλκοολικό τραπεζίτη πατέρα της και τις δοκιμασίες της πολυμελούς οικογένειας μέχρι τη σωτήρια άφιξη της θείας που θα την εμπνεύσει αργότερα στη δημιουργία της πολυμήχανης λογοτεχνικής γκουβερνάντας.

Ο παραλληλισμός είναι καίριος δραματικά και το αποτέλεσμα, βοηθεία και της ερμηνείας της Εμα Τόμσον, δε σε αφήνει ασυγκίνητο, αρκεί, φυσικά, να αφεθείς στην ίδια την ντισνεϊκή λογική (εννοείται πως το φιλμ παρήχθη από τα στούντιο Disney) που τους θέλει όλους, ακόμα και την πιο δύστροπη και αντιπαθή γεροντοκόρη σαν την Τράβερς, τουλάχιστον χαριτωμένους (2013, Saving Mr. Banks).

Ενας ακόμα

Του Ντένη Ηλιάδη

Ρις Γουέικφιλντ, Ασλεϊ Χίνσο, Λόγκαν Μίλερ

Θρίλερ τρόμου και πάλι, η δεύτερη αμερικανική ταινία του δικού μας Ντένη Ηλιάδη μετά το «Τελευταίο σπίτι αριστερά» θέλει ένα χλιδάτο νεανικό πάρτι να μετατρέπεται σε αληθινό εφιάλτη από τις ηλεκτρομαγνητικές επιπτώσεις της πτώσης ενός μετεωρίτη. Με πρώτο τον Ντέιβιντ, που αναζητά μέσα στο πολύβουο γλέντι την πρώην κοπέλα του για να της απολογηθεί για μια παρεξήγηση, οι νεαροί διαπιστώνουν ένας ένας πως συνυπάρχουν με... σωσίες τους σε μια εναλλακτική, ετεροχρονισμένη πραγματικότητα. Η επικείμενη μάχη του καθένα με τον... εαυτό του για επικράτηση δίνει το στίγμα μιας ενδιαφέρουσας αλληγορίας για το τι από τον χαρακτήρα μας κρατάμε ή θυσιάζουμε όλοι στο κατώφλι της ενηλικίωσης, κρίμα, ωστόσο, που η πλοκή που την υπηρετεί μοιάζει χαμένη μέσα στους ίδιους τους δαιδάλους της (2013, Plus one).

Επιστροφή στο ρινγκ

Του Πίτερ Σίγκαλ

Σιλβέστερ Σταλόνε, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κιμ Μπάσινγκερ, Αλαν Αρκιν

Κωμωδία... φαντασίας που βάζει τους γερασμένους Σταλόνε και Ντε Νίρο να «κάνουν παιχνίδι» με την εικόνα των θρυλικών τους ρόλων, Ρόκι Μπαλμπόα και Τζέικ Λα Μότα («Οργισμένο είδωλο»). Στο πλαίσιο της βεβιασμένης συνταγής και των απανωτών κρυάδων, πάντως, η χημεία τους είναι αναπάντεχα διασκεδαστική (2013, Grudge match).

Μπελ και Σεμπαστιάν: Δύο αχώριστοι φίλοι

Του Νικολά Βανιέ

Φελίξ Μποσουέ, Τσεκί Καριό, Μαργκό Σταελιέ

Οικολογικής συνείδησης, πανέμορφης φωτογραφίας, αλλά και υποτονικής δράσης οικογενειακή περιπέτεια γύρω από τη φιλία ενός 6χρονου αγοριού με ένα αδέσποτο σκυλί στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς ορεινή Γαλλία του 1943. (2013, Belle et Sebastien).

www.ethnos.gr

Ειδησεογραφικός, Ενημερωτικός, Ιστότοπος με σεβασμό στην αμερόληπτη ευρεία παρουσίαση των γεγονότων. Έγκυρη και έγκαιρη καθημερινή ενημέρωση!

 

 online mediaΜέλος του μητρώου
 ONLINE MEDIA
  Επικοινωνία

 

Διαγωνισμός

diagonismoi prosexos