Νέες ταινίες: Εξομολογήσεις, πόθοι και προκλήσεις

Nymphomaniac Vol. 1

Του Λαρς Φον Τρίερ

Σαρλότ Γκενσμπούρ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Στέισι Μάρτιν, Σάια ΛαΜπεφ, Ούμα Θέρμαν

Η Τζο ανακάλυψε το αιδοίο της δύο μόλις χρόνων. Αυτό ομολογεί στον Σέλιγκμαν, τον μεσόκοπο άντρα που τη βρήκε ξυλοκοπημένη σε ένα σοκάκι και την περιθάλπει τώρα σπίτι του, ξεκινώντας να του αφηγείται τη σεξουαλικά μανιώδη ζωή της.

Του λέει για τα «εξερευνητικά» παιδικά της χρόνια, την πρώτη της, δυσάρεστη ερωτική επαφή με τον νεαρό Τζερόμ, τις «αναμετρήσεις» με την ομοιοπαθή παιδική της φίλη και το προφίλ των εκάστοτε εραστών της, μεταξύ άλλων και του ίδιου του Τζερόμ που θα επανέρχεται τακτικά στη ζωή της. Εκείνος τη διακόπτει κάθε τόσο, σχολιάζοντας κομμάτια της αφήγησης που του εξάπτουν τη φαντασία και συσχετίζοντας λεπτομέρειές τους με το δικό του σύμπαν ? τα χόμπι του, τις τέχνες, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία.

Παρεμβάσεις από τις οποίες πιάνεται η Τζο για να κάνει τη δική της βιωματική αναγωγή, να θυμηθεί κάτι ακόμα. Μία σου και μία μου, αλλά με πληροφορία που φωτίζει σταδιακά τους χαρακτήρες, τρέφει κλιμακωτά το δράμα και συνδέει με σχέση μαθηματική τον πόθο της σάρκας με όλες τις άλλες εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής. Σε αντίστιξη το παρόν με το παρελθόν, η γαλήνη με την ορμή, η θεωρία με την πράξη, το φασματικό με το βιωματικό. Και, πέρα και πάνω απ' όλα, η απόσταση με τη συμμετοχή. Τούτα τα δύο κανένας κινηματογραφιστής εν ζωή δεν τα σταθμίζει ευφυέστερα από τον φοβερό και τρομερό Λαρς Φον Τρίερ, που επιμένει να σε φέρνει αντιμέτωπο με τα πιο ανείπωτα ένστικτά σου με εικόνες που σε υποχρεώνουν σε λογική επεξεργασία την ίδια ακριβώς στιγμή που σε κυριεύουν συγκινησιακά.

Το σεξ, άφθονο αλλά «κλινικό», νοείται ως αντικείμενο μελέτης μάλλον παρά ως μέσο αισθησιασμού. (Περισσότερο σεξ, πάντως, υπόσχεται η πλήρης εκδοχή των 2,5 ωρών που θα προβληθεί στο Βερολίνο. Εδώ, όπως και σε όλο το εμπορικό κύκλωμα της Ευρώπης, παίζεται η δίωρη κόπια.) Κι αν κάποιοι σκανδαλιστούν, δεν θα φταίει τίποτα άλλο παρά η ίδια τους η προδιάθεση για σκανδαλισμό. Οσο για πληρέστερη κριτική, θα επανέλθουμε όταν δούμε και την ολοκλήρωση του διπτύχου, σε έναν περίπου μήνα. Ανυπομονούμε (2013).

Λιμουζίνα

Του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός, Παύλος Χαϊκάλης, Τάκης Σπυριδάκης

Στη 16η ταινία του ακούραστου Νίκου Παναγιωτόπουλου, ο αντιρεαλισμός της γαλλικής νουβέλ βαγκ συναντά για μία ακόμη φορά την πρόσθια κίνηση της ταινίας δρόμου, καθώς ο Μάρκος, Ελληνας θαμώνας παριζιάνικου καφέ, ξεκινά, μαζί με τον Γερμανό του φίλο Μαξ και την Κολέτ, την όμορφη Γαλλίδα (εκ Λιμόζ, εξ ου και ο τίτλος-λογοπαίγνιο) που μόλις του σύστησε, ένα οδικό ταξίδι στην Ελλάδα, προκειμένου να «στρώσει» η κοπέλα το νέο της αμάξι, όπως και να αποφασίσει ποιον από τους δύο θέλει για σύντροφο.

Εννοείται πως το ταξίδι, που αρχίζει μετά ένα φιλμικό ημίωρο σταθερών βινιετών από συναντήσεις και κουβέντες στον χώρο του καφέ (μας θύμισε Αλέν Ρενέ της τελευταίας του περιόδου, αλλά και λίγο από Ολιβέιρα), είναι μονάχα το πρόσχημα για ένα «οδοιπορικό» σε σκέψεις του Παναγιωτόπουλου πάνω στη ζωή, τον έρωτα και την τέχνη, παρατιθέμενες με τη συνήθη χαλαρότητα ενός δημιουργού που πάντα γοητευόταν από την αυτοσχεδιαστική λογική ενός σεναρίου που «γράφεται» πάνω στο ίδιο το γύρισμα.

Η αφήγηση

Εδώ, εντούτοις, όσο πιο αποσπασματική γίνεται η αφήγηση τόσο περισσότερο «λασκάρει» η ιστορία (εμπνευσμένη από μια συλλογή βιωματικών διηγημάτων του Ζάχου Παπαζαχαρίου), τόσο δραστικότερα χάνουν την υπόστασή τους πρόσωπα και καταστάσεις και υποβιβάζονται στη θέση του απλού φερέφωνου του δημιουργού. Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τη Δούκισσα Νομικού, αλλά και τελευταία επί της οθόνης εμφάνιση -πολύ σύντομη, αλλά συγκινητική- του αείμνηστου Λευτέρη Βογιατζή (2013).

Στη χώρα των άλλων

Του Χονγκ Σανγκ

Σου Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γιού Τζανσάν

Μια σκηνοθέτιδα που επισκέπτεται έναν Κορεάτη συνάδελφό της στην παράκτια πόλη Μοχάνγκ, μια παντρεμένη γυναίκα που συναντιέται με τον Κορεάτη εραστή της στο ίδιο θέρετρο, μια απατημένη σύζυγος που θέλει να ξεφύγει από τις σκοτούρες της. Γαλλίδες και οι τρεις, ονόματι Αν (και ενσαρκωμένες όλες από την Ιζαμπέλ Ιπέρ), έτσι όπως τις φαντάζεται σε τρεις διαφορετικές, μέσα στα συγγενικά τους μοτίβα, ιστορίες μια φοιτήτρια κινηματογράφου. Μελέτη του σινεμά (με ιδιαίτερες αναφορές στη σχολή της νουβέλ βαγκ) ως τέχνης της ανάλυσης και της σύνθεσης, έξυπνα καμουφλαρισμένη σε μια λιτή, ελαφριά, συχνά ξεκαρδιστική κομεντί απροόπτων (2012, In another country).

Ηρακλής: Η αρχή του θρύλου

Του Ρένι Χάρλιν

Κέλαν Λουτζ, Γκάια Βάις, Σκοτ Αντκινς, Ροξάν Μακί

Στη νέα κατά Χόλιγουντ εκδοχή του βίου του Ηρακλή, ο ημίθεος εξορίζεται από τον πατριό του και, αφού γλιτώνει τον θάνατο, ξεκινά, μαζί με τον συμπολεμιστή του Σωτήρη, καριέρα στις μεσογειακές αρένες, πριν επιστρέψει στην πατρίδα για εκδίκηση! Τύπου «Μονομάχος» οι δοκιμασίες του, αλλά δοσμένες με τα ψηφιακά-αισθητικά τερτίπια των «300» και των «Αθανάτων» και ενσαρκωμένες από τον σφιχτό σε κοιλιακούς πλην χαλαρό σε ερμηνευτικό ταλέντο γόη της σειράς ταινιών «Twilight», Κέλαν Λουτζ (2014, Hercules: The legend begins).

Εγώ, ο εαυτός μου και η μαμά

Του Γκιγιόμ Γκαλέν

Γκιγιόμ Γκαλέν, Ιβόν Μπακ

Ιδιόρρυθμη γαλλική κωμωδία πάνω στη ζωή ενός αγοριού που η μητέρα του το μεγάλωσε ως κορίτσι! Διασκευασμένη από έναν θεατρικό μονόλογο του δημιουργού και πρωταγωνιστή, Γκιγιόμ Γκαλέν (2013, Les garcons et Guillaume, a table!).

www.ethnos.gr