Λεωφορεία αναζητούν το μουσείο τους

Οι εγκαταστάσεις που φιλοξενούν σήμερα τα οχήματα αυτά διαθέτουν έναν πρόσθετο ιστορικό συμβολισμό καθώς αποτελούσαν τον χώρο στάθμευσης του παλαιού τραμ της Αθήνας.

«Τα λεωφορεία που διαθέτει η ομάδα μας είναι περίπου 15, γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε στην κατοχή μας τμήματα οχημάτων τα οποία εάν συναρμολογηθούν, θα δημιουργήσουν ένα ολόκληρο λεωφορείο» εξηγεί στην «Κ» ο κ. Ανδρέας Χρόνης, υπεύθυνος της Ομάδας Ερευνας και Μελέτης της Ιστορίας των Συγκοινωνιών στην Ελλάδα, «Οι φίλοι του Λεωφορείου». Πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι μετέτρεψαν το προσωπικό ιστορικό τους ενδιαφέρον και την εμπειρία τους από τις αστικές και υπεραστικές μετακινήσεις, σε χόμπι, με στόχο να διατηρήσουν ζωντανό ένα κομμάτι της ιστορίας των συγκοινωνιών της χώρας. «Με τα χρόνια αποφασίσαμε να καταγράψουμε τις δικές μας εμπειρίες και παρατηρήσεις των αστικών μετακινήσεων της δικής μας γενιάς που πραγματοποιούνταν με λεωφορεία ή τρένα» εξηγεί ο κ. Χρόνης που συμπληρώνει ότι «για εμάς οι οδηγοί των αυτοκινήτων ήταν οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων, γιατί ήταν ελάχιστοι και μας φαίνονταν κάτι πολύ εξωτικό».

Τα τρένα, σε αντίθεση με τα λεωφορεία, έχουν βρει στέγη στο μουσείο του ΟΣΕ, λέει ο κ. Χρόνης που σημειώνει ότι μοναδικός στόχος της ομάδας στην οποία συμμετέχουν επαγγελματίες από όλους τους χώρους (δικηγόροι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, γιατροί κ.ά.) είναι η καταγραφή της ιστορίας των χερσαίων συγκοινωνιών στη χώρα και η δημιουργία ενός μουσείου συγκοινωνιών, όπως συναντά κανείς σε πολλές προηγμένες χώρες του κόσμου.

Η ομάδα διαθέτει πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο έχει συλλέξει ύστερα από πολύ κόπο, είτε από παλαιούς αμαξοποιούς, ιδιοκτήτες λεωφορείων ή συγγενείς ανθρώπων που έγραψαν ιστορία στο συγκοινωνιακό τοπίο της χώρας. Πολλά από τα οχήματα που διαθέτει η ομάδα σώθηκαν την τελευταία στιγμή πριν κοπούν για σκραπ, άλλα δωρίστηκαν, ορισμένα αγοράστηκαν, αλλά όλα κουβαλούν ένα μέρος της ιστορίας των συγκοινωνιών της χώρας. «Στόχος μας είναι να προβάλλουμε τη συμβολή των αυτοκινητιστών της επαρχίας που εκτελούσαν άγονα δρομολόγια κρατώντας ζωντανά πολλά χωριά της επαρχίας» εξηγεί ο κ. Χρόνης που συμπληρώνει ότι «σε πολλές επαρχίες ακόμη και τη δεκαετία του '60 και του '70 το λεωφορείο ήταν το μόνο μέσο επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο καθώς μετέφερε από φάρμακα, ψώνια, ζωοτροφές μέχρι και εφημερίδες. Οπως ακριβώς το πλοίο στη νησιά της άγονης γραμμής». Παράλληλα η ομάδα θέλει να τιμήσει, με τη δημιουργία μουσείου συγκοινωνιών, και τους αμαξοποιούς, οι οποίοι ανέπτυξαν έναν κλάδο σε επίπεδο βιοτεχνίας αρχικώς προσπαθώντας να πρωτοτυπήσουν και να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ανάγκες της κάθε εποχής.

Ιστορικά δρομολόγια

Η ομάδα διαθέτει και μερικά οχήματα στο αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ στο Θριάσιο Πεδίο ωστόσο, όπως εξηγεί ο κ. Χρόνης, δεν υπάρχει τρόπος μεταφοράς τους στο Γκάζι γιατί το κόστος μεταφοράς είναι πολύ υψηλό, ενώ είναι αβέβαιο εάν τα οχήματα θα παραμείνουν στο αμαξοστάσιο στο Γκάζι. Με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας προβλέπεται η καταστροφή του αμαξοστασίου στο Γκάζι και η απεγκατάσταση των λεωφορείων από τον χώρο αυτό.

Δύο ή τρεις φορές τον χρόνο βγαίνει στον δρόμο ένα από αυτά τα οχήματα με τα μέλη της ομάδας και οδηγό από την ΟΣΥ πραγματοποιώντας μια περιήγηση. Το πιο πρόσφατο «ιστορικό» δρομολόγιο διεξήχθη πριν από έναν μήνα περίπου στην Ηλιούπολη και πραγματοποίησε μέρος του δρομολογίου 152 που ξεκινούσε από την αφετηρία της οδού Ακαδημίας.

www.kathimerini.gr