Ακούω τον Τσαρλς Αντερσον να μιλάει για την Αθήνα και ζηλεύω τον ενθουσιασμό του. Ναι, έχει έρθει ξανά στην Ελλάδα και έχει δουλέψει σε όλο τον κόσμο. «Αλλά η Αθήνα είναι κάτι άλλο», με προλαβαίνει. Ο Τσαρλς Αντερσον είναι αρχιτέκτονας τοπίου και επικεφαλής της εταιρείας διαμόρφωσης φυσικού περιβάλλοντος και αστικής ανάπλασης Melendrez, που θα συνεργαστεί με τη Lamda Development στη δημιουργία του μητροπολιτικού πάρκου του Ελληνικού.
Παρά την περιορισμένη εμπειρία του από την Αθήνα, όσα μου λέει δείχνουν έναν άνθρωπο που μαθαίνει γρήγορα, πολύ γρήγορα. «Αυτό που ετοιμάζεται να συμβεί στο Ελληνικό θα είναι καταλύτης για όλη την Αθήνα. Το συναρπαστικό με την πόλη σας είναι η συνύπαρξη ορεινών όγκων και θάλασσας. Το Ελληνικό έχει και τον Υμηττό πολύ κοντά, έχει και το παραλιακό μέτωπο, αλλά ο ίδιος ο χώρος του παλιού αεροδρομίου διακρίνεται από μια ενιαία, επίπεδη επιφάνεια. Αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε στο Ελληνικό, η δική μας στρατηγική, είναι να προσδώσουμε μεγαλύτερη ποικιλία στο τοπίο του νέου πάρκου».
Προσοχή, όμως, κι εδώ ο Τσαρλς Αντερσον γίνεται απότομα πολύ σοβαρός. «Δεν ερχόμαστε εδώ από την άλλη άκρη του κόσμου για να αναποδογυρίσουμε το Ελληνικό. Προφανώς θα γίνουν φυτεύσεις, προφανώς θα δημιουργήσουμε νέα σημεία ενδιαφέροντος αλλά την ίδια ώρα θα αντλήσουμε έμπνευση απ' ό,τι υπάρχει ήδη εδώ. Για παράδειγμα, επιβιώνει ένα είδος "αρχαιολογίας" που έχει να κάνει με απομεινάρια της προηγούμενης λειτουργίας ως αεροδρομίου. Υπάρχουν διάφορα μοντέρνα "ερείπια" που σκεφτόμαστε να αξιοποιήσουμε. Τον ανατολικό αεροσταθμό που έχει έντονη αρχιτεκτονική ταυτότητα (σ.σ. το διατηρητέο κτίριο του Εερο Σάαρινεν) ή έναν αεροδιάδρομο ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε πεζόδρομο μήκους ενός μιλίου ή ακόμα και 2 - 3 εγκαταλελειμμένα αεροσκάφη. Είναι σημαντικό να περάσουμε το μήνυμα ότι δεν ερχόμαστε να ισοπεδώσουμε οτιδήποτε».
Με τον Τσαρλς Αντερσον συμφωνεί απολύτως ο αρχιτέκτονας και αρχιτέκτονας τοπίου Θωμάς Δοξιάδης, το γραφείο του οποίου θα συνεργαστεί στη διαμόρφωση του νέου πάρκου.
«Το αεροδρόμιο δεν είναι κενός τόπος. Οι μνήμες του δεν συγκρίνονται με αυτές του κέντρου της Αθήνας, αλλά έχουν ενδιαφέρον. Παλιά στοιχεία του τοπίου που επιβιώνουν ή μπορούν να ανασυσταθούν όπως το Ρέμα των Τραχώνων, η ιστορία του ως αεροδρομίου της Αθήνας με τις μορφές του υπέροχου κτιρίου του Σάαρινεν, τα απομεινάρια διαδρόμων προσγείωσης, τα αεροπλάνα που υφίστανται ακόμη στον χώρο, τα χνάρια των ολυμπιακών, όλα αυτά αποτελούν ευκαιρίες για τη δημιουργία ενός πάρκου νέου και φρέσκου με ευαίσθητες στιγμές αναφοράς στο παρελθόν».
Ρωτάω τον Θωμά Δοξιάδη να μοιραστεί μαζί μας περιπτώσεις μεγάλων μητροπολιτικών πάρκων που θα μπορούσαν να είναι μοντέλο για το Ελληνικό. «Το μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού είναι τόσο μεγάλο που μπορεί (και πρέπει) να συνδυάσει ποιότητες και από άλλα επιτυχημένα μοντέλα, και εκεί βασίζεται ο σχεδιασμός του. Αποτελεί όμως και ευκαιρία να κάνουμε κάτι πολύ ελληνικό, να αναδείξουμε τόσο στους επισκέπτες όσο και στους ίδιους τους Ελληνες την αξία των τοπίων μας. Ο Τσαρλς έχει δείξει μεγάλη ευαισθησία στο θέμα αυτό».
www.kathimerini.gr
Μέλος του μητρώου
