κι αυτός για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Εζησε τον εφιάλτη της αδικίας μέχρι εκεί που δεν πάει, αλλά επέζησε και αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για δικαιοσύνη. Από τον εφιάλτη ωστόσο δεν ξύπνησε ποτέ.
Η προσωπική του περιπέτεια έγινε ταινία υποψήφια για επτά Οσκαρ («Εις το Ονομα του Πατρός» με τον σερ Ντάνιελ Ντέι Λιούις) και πλέον, με τον θάνατό του κλείνει άλλο ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας των βρετανικών αδικιών στη Βόρεια Ιρλανδία.
Ο Τζέρι Κόνλον απεβίωσε στο σπίτι του στο Μπέλφαστ το Σάββατο χτυπημένος από τον καρκίνο. Ηταν 60 ετών και είχε περάσει τα τελευταία 25 χρόνια αγωνιζόμενος για να έχουν οι άλλοι ό,τι δεν είχε ο ίδιος: δικαιοσύνη.
Ο Κόνλον είναι (ίσως μαζί με τον Μπόμπι Σαντς) ένας από τους μεγαλύτερους «μύθους» του ιρλανδικού αγώνα στο εξωτερικό. Σε αντίθεση ωστόσο με τον Σαντς, ήταν αθώος και η περιπέτειά του εξελίχθηκε σε μια από τις γνωστότερες περιπτώσεις δικαστικής πλάνης παγκοσμίως.
Ο Γολγοθάς του Ιρλανδού έμελλε να ξεκινήσει τον Οκτώβριο του 1974 όταν ο IRA (που μαχόταν για την ανεξαρτησία της Βόρειας Ιρλανδίας από το Ηνωμένο Βασίλειο) πραγματοποίησε βομβιστικές επιθέσεις σε δύο παμπ-στέκια Βρετανών στρατιωτών στο Γκίλντφορντ, νοτιοανατολικά του Λονδίνου. Από τις επιθέσεις έχασαν τη ζωή τους πέντε άτομα (τέσσερις στρατιώτες και ένας πολίτης).
Το βράδυ των χτυπημάτων ο τότε 20χρονος Κόνλον βρισκόταν στη θεία του στο Λονδίνο. Η βρετανική αστυνομία ωστόσο είχε άλλη άποψη. Τον συνέλαβε μαζί με άλλα τρία άτομα και τον έστειλε στη φυλακή τον Οκτώβριο του 1975 για να εκτίσει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Μερικές εβδομάδες αργότερα, θα τον ακολουθούσαν πίσω από τα σίδερα ο πατέρας του, Πάτρικ «Τζουζέπε» Κόνλον, και η θεία του, Ανι, με την κατηγορία πως κατασκεύαζαν βόμβες για τον IRA. Ηταν η εποχή που η βρετανική κοινή γνώμη ζητούσε απεγνωσμένα να δει επιτυχίες ενάντια στους «τρομοκράτες» του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού. Ο «Τζουζέπε» απεβίωσε στη φυλακή το 1980, καθώς υπέφερε από σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Στην πορεία ωστόσο, οι καταδίκες θα αποδεικνύονταν απάτη.
Αποφυλάκιση
Η βρετανική δικαιοσύνη απεφάνθη, με καθυστέρηση πολλών ετών, πως τα κατηγορητήρια εναντίον των Κόνλον ήταν ανεπαρκή και... μαγειρεμένα από την αστυνομία. Ο Τζέρι Κόνλον αποφυλακίστηκε τον Οκτώβριο του 1989 και ο Τζουζέπε Κόνλον αθωώθηκε... μετά θάνατον, τον Ιούνιο του 1991.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, ελεύθερος πια ο Τζέρι έγραψε την αυτοβιογραφία του και αφιέρωσε τη ζωή του στην υπεράσπιση-απελευθέρωση άλλων άδικα φυλακισμένων (σε Γκουαντάναμο κ.α.) με την αποζημίωση των 500.000 στερλινών που έλαβε από το Λονδίνο. Από τον εφιάλτη του δικού του εγκλεισμού ωστόσο δεν συνήλθε ποτέ (υπέφερε από τάσεις αυτοκτονίας και εθισμούς), ούτε μετά το 2005 όταν ο τότε πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ απολογήθηκε δημοσίως εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης. Να σημειωθεί βέβαια πως για τα «μαγειρέματα» του 1975 δεν έχει καταδικαστεί κανένας αστυνομικός κι ούτε πρόκειται, καθώς το βρετανικό κράτος έχει χορηγήσει ασυλία 75 ετών σε όλους τους εμπλεκομένους.
ΤΟ 1994
Η ζωή του έγινε ταινία υποψήφια για 7 Οσκαρ
Ηταν αρχές του 1994 όταν η ταινία «Εις το Ονομα του Πατρός» βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Με το σενάριο να βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Τζέρι Κόνλον («Proved Innocent: Gerry Conlon and the Guildford Four») και τον σερ Ντάνιελ Ντέι Λιούις στον κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο, η εν λόγω ταινία έφτασε να είναι υποψήφια για επτά Οσκαρ. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν ωστόσο πως έκανε παγκοσμίως γνωστή την περιπέτεια του Κόνλον τον οποίο ενσάρκωσε με μοναδικό τρόπο στη μεγάλη οθόνη ο ιρλανδικής καταγωγής Λιούις.
Τα διδάγματα
Οσο για τα διδάγματα, αυτά ηχούν ακόμη και σήμερα ιδιαιτέρως επίκαιρα. Ο ίδιος ο Κόνλον έγραφε το 2009 στην εφημερίδα «the Guardian»: «Ελπίζω όσα συνέβησαν σε εμάς να λειτουργούν πάντα ως υπενθύμιση ώστε οι άνθρωποι να μην οδηγούνται σε βιαστικά συμπεράσματα, ανεξάρτητα από τη φύση του εγκλήματος». «Οταν μια κοινότητα καταστεί μαζικά ύποπτη για κάποιο έγκλημα, κάθε όργανο του κράτους θα νιώσει υποχρεωμένο να αποδείξει πως οι υποψίες έχουν βάση. Το παράδειγμα του Τζέρι και της οικογενείας του θα έπρεπε να μας στοιχειώνει για πάντα», σημειώνει με διάθεση κραυγής ενάντια στη μαζική δαιμονοποίηση ομάδων του πληθυσμού ο Γκάρεθ Πιρς, ο επί σειρά ετών συνήγορος υπεράσπισης του Κόνλον, τον οποίο στην κινηματογραφική ταινία του 1993 ενσάρκωσε η ηθοποιός Εμα Τόμσον.
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
